The Source

Zoals iedere ochtend gaat om kwart over zes de wekker. Rick of ik staat dan op om zeker te zijn, dat Katja en Kai wakker zijn en om het alarm af te zetten. Vanochtend is het Ricks beurt en hij komt terug met de mededeling, dat Kai zich nog steeds ziek voelt en niet naar school gaat.

Vijf minuten later staat Katja in onze kamer om te vragen of ze nog even kan slapen om te kijken of zij zich beter zal voelen. Ze zal dan rond negen uur naar school gaan. Kennelijk voelen beiden zich bepaald nog niet je van het.

Saskia is heel moe als ze opstaat en maak een klein drama, want ook zij wil thuisblijven. Pffff!!! We zijn allemaal aan de Kerstvakantie toe, hoe kort die ook is.

Buiten is het grijs, grauw en het "sleet", een soort mengsel van hagel en ijsregen, want de temperatuur is onder het vriespunt. Ik heb helemaal geen zin om naar buiten te gaan! Maar daar is een hond dus goed voor, want bij het simpele woord: "wandelen" staat hij al bij de deur. Ik moet dus wel.

Dik ingepakt en met paraplu loop ik toch drieeneenhalve mijl. Cosmo vermaakt zich vooral in de besneeuwde bergen met bladeren, hij lijkt wel een hert, zoals hij erdoorheen galoppeert! Hij wordt er ook lekker vies van en de bladeren hangen bij thuiskomst in zijn vacht. Hem kan het niet schelen, dat het rotweer is, en dat maakt, dat ik me ook prima vermaak! Ik kan me zo goed voorstellen, dat oudere mensen een huisdier nemen tegen eenzaamheid!

We willen dit weekend onze Kerstboom gaan halen in de bergen en ik heb nauwelijks benzine. Ondanks het kille weer besluit ik de van toch vol te gaan gooien, het scheelt weer een stap als we op weg gaan. Gelukkig is de prijs van een gallon weer onder de $3, met $2,93(.99) (dat laatste vind ik altijd zo belachelijk, maak het dan gewoon $3,94!).

Zo gauw ik kan ben ik weer binnen in de warmte. Gezellig met mijn hoestende zoon en kuchende dochter en dat meen ik. Het is eigenlijk erg, als ik kan genieten van het feit dat ze (een heel klein beetje, als het erger was natuurlijk niet!!!) ziek zijn. We kijken opgenomen series samen en kletsen over de feestdagen, al heeft Kai helemaal geen stem. Ze hebben beiden verhoging en ik blijf me afvragen of het de Flu Mist was? We zullen het nooit weten.

De hele middag schrijf ik Kerst kaarten. Dat is altijd ingewikkeld, want natuurlijk zijn er Europese en Amerikaanse en Canadese familie en vrienden. Maar dat niet alleen, we hebben ook een aantal Joodse vrienden en daar kun je geen "Merry Christmas" naar sturen, vind ik (al zouden ze het niet erg vinden). Ik let dus erg op wat naar wie gaat. En ik ben nog (lang) niet klaar! Het vervelende van Kerstkaarten vind ik, dat je denkt iedereen, die je kent te hebben gestuurd en dan ontvang je er een van net die persoon, die onder je radar door is gevlogen!

Saskia gaat meehelpen met een partijtje van Aoife's jongere zusje. Er zal make up worden gedaan, dus er gaan flessen nagellak en potten oogschaduw mee. Ik druk haar wel op het hart geen lippenstift of lipgloss te delen en ook de oogprodukten eigenlijk niet.

Katja gaat werken, al heeft ze nog steeds erge hoofdpijn. Kai is er het ergst aan toe, maar ook hij lijkt aan het einde van de middag wat opgeknapt. Rick brengt wat KFC voor hem mee, want hij heeft voor ons een restaurant gereserveerd.

Wolfgang Puck, die we in de lente nog in persoon in Los Angeles ontmoetten, heeft nu ook een "fine dining" restaurant hier in Washington geopend. Rick heeft een reservering om half zeven, dus ik kleed me zo netjes mogelijk aan.

Vanavond merken we echt, dat Washington na L.A. het ergste verkeer heeft! Het kost Rick ontzettend veel tijd om thuis te komen, hij verkleedt zich snel en dan rijden we richting Washington. Maar hoe we ook rijden, er staan files! Natuurlijk is het ook nog Kersttijd met alle parties e.d.

We bellen het restaurant, dat we wat laat zullen komen, ze zullen onze tafel vasthouden. Onderweg zien we natuurlijk de mooi verlichte monumenten, maar ook de nationale Kerstboom, eergisteren door president Busch aangestoken en de nationale Menorah, het is al de vijfde dag van Hanukkah.

Na een stressvolle rit, waarbij we de klok zien tikken, geven we de auto aan de valet parking. Gelukkig kunnen we meteen plaatsnemen, want ik heb flinke trek! Dit restaurant heeft een Aziatische toon, dus we krijgen een bakje met boontjes, walnoten, sesamzaadjes en een heel lekker sausje als voorafje (in plaats van brood). Het gaat er goed in!

De voorgerechten smaken ook super lekker, maar ik vind de ambiance wat kaal. Er is geen kleur te bekennen, behalve het rood van de EXIT bordjes. Ook het personeel is helemaal in het grijs. Daar is vast een reden voor, maar ik vind het saai!

Rick en ik bestellen allebei een filet mignon, daar heb ik echt super veel zin in! Het wordt met veel vertoon bezorgd, maar ik heb mijn biefstuk graag zo rauw mogelijk en deze is flink doorgegrilld. Voor %38 stuur ik dat toch echt terug!

Tijdens het wachten krijg ik een gratis glas wijn en mini pannenkoekjes met eendenbort. Heel aardig, maar ik zit niet echt op extra eten te wachten, de biefstuk zelf zal al een hele kluif zijn (no pun intended).

Als de biefstuk eindelijk komt is die inderdaad heel erg lekker! Rick heeft daarna nog plaats voor een dessert en bestelt iets met kersen en ijs. Meestal geniet ik van zo'n dessert mee, maar deze vindt Rick niet lekker en ik ook niet! Duidelijk moet The Source nog wat groeien.

Als ik zulke prijzen voor een biefstuk betaal verwacht ik perfectie. Misschien prima donna achtig, maar ik weet, dat we dat in een heel aantal (goedkopere) restaurants in dit gebied zouden krijgen! The Source krijgt van mij een zes.

Thuis kijken we naar Kerstshows op tv. En als Katja thuiskomst vertelt ze, dat ze een Nederlands stel als klant had. Ze heeft alles in het Nederlands gedaan, wat ze erg moeilijk vond. Dan voel ik me toch even heel erg trots op mijn dochter, die nog nooit in Nederland heeft gewoond en zich toch zo duidelijk als Nederlandstalig profileert. Dat is niet makkelijk voor haar, maar voor mij een grote overwinning na alle negativiteit, die ik te horen kreeg van Nederlanders, toen ik duidelijk maakte mijn kinderen tweetalig op te willen voeden. De overheersende mening was, dat mijn kinderen, zodra ze met school zouden beginnen, hun tweede taal zouden laten vallen. Ik ben blij te zien, dat dat niet het geval is geweest!