Sintersneeuw

Het licht in onze kamer ziet er bij het anders uit dan gewoonlijk. Er wordt voor vandaag sneeuw voorspeld, maar maar een beetje en pas na het ochtend spitsuur. De high schoolers gaan dus op tijd weg, maar Katja vertelt later, dat het een glijfestein werd voor sommigen. Gelukkig hoorde zij daar niet bij. Er lag niet genoeg sneeuw en het vroor om het spekglad te maken!

Me niet bewust van de gevaren, waar onze tieners zich in gestort hadden, vraag ik aan Rick of het al sneeuwt. Oh ja, zegt hij, er ligt al een laagje! En dat is toch altijd weer een leuk gezicht. Meteen ligt er een soort stilte over de wereld, alle geluiden lijken gedempt.

Dit is de vierde keer in zes jaar, dat het hier op Sinterklaasdag sneeuwt! Als je dat vergelijkt met de witte Kerst, die slechts zo een keer in de tien jaar voorkomt, is dat best een grappige statistiek! Misschien moeten we het liedje maar veranderen in "I'm dreaming of a White Sinterklaas, just like the ones I used to know...". Betere kans hier, dat die droom bewaarheid wordt!

Rick blijft vanochtend thuis, want onze garagedeur doet raar en hij laat er monteurs voor komen. Soms duurt het bijna vijf minuten voor de deur eindelijk naar beneden gaat, super ergerlijk! Ik, die altijd op het laatste moment op weg gaat, ben er al een paar keer te laat op mijn bestemming door gekomen.

Met Cosmo ga ik op een lange sneeuwwandeling. Er vallen maar een paar vlokjes als we op pad gaan, maar gaandeweg wordt het steeds dichter. Cosmo vindt het prachtig en rolt in de sneeuw en de blaadjes, waardoor zijn vacht helemaal bevriest en er allerlei bladeren aan blijven hangen. Ik vermaak me wel kostelijk om zijn capriolen!


Sneeuwerige Kerst versiering



Stok, waar ga je met de hond naar toe? (hij sleept altijd enorme stokken mee, ni hi



Katja's Kerstversieringsnachtmerrie, al die opblaasversieringen!



Aan het einde van de wandeling, onze besneeuwde hond (hij kijkt heel zielig, maar vond het prachtig!)

Langzaamaan zie ik ook de straten wit worden. De voorspelling was voor maar een paar vlokken, dus dit is toch wat meer dan verwacht. Ik breng Cosmo thuis, waar de garage mensen nog niet zijn gearriveerd, en vertrek dan naar Whole Foods om ons Sinterklaas maal te halen. Nu wilde ik, dat ik dat eerder deze week had gedaan, maar het brood was dan niet vers geweest.

Onderweg voel ik de van zo af en toe slippen, maar ik haal het rustig en heel tot de winkel. Een vrouw, die me bekend voorkomt, zegt, dat het nu wel erg sneeuwt, wat ik natuurlijk beaam. Toch maakt het, dat alles er net iets gezelliger uitziet.

Rick zou eigenlijk deze week in Duitsland zijn, maar heeft die reis afgezegd vanwege Sinterklaas. Vooral omdat dit misschien Katja's laatste viering is vond hij dat belangrijk. Ons traditionele Sinterklaasmaal is worstjes met brood en tomatensoep.

Om Rick toch een beetje een Duits gevoel te geven bestel ik voor hem de knakworstjes van de slager en de "knockwurst", witte lange worstjes. Voor mezelf neem ik pittige worstjes en voor de kinderen natuurlijk hot dogs. De tomatensoep van Amy's smaakt net als de Nederlandse, niet zo zoet als de gewoonlijke Amerikaanse tomatensoep (waar ik van walg).

Op de terugweg glijd ik door een stopbord heen en stop pas midden op het kruispunt, hoewel ik superlangzaam rijd! Dit maakt me heel bezorgd om Katja's terugrit uit school. Zij heeft nog nooit met sneeuw gereden. Rick is ook bezorgd en SMSt haar te zeggen, wanneer ze de school verlaat. Dat doet ze keurig en gelukkig komen ze heelhuids thuis. Dat is iets, waar ik voorheen niet bij stilstond, dat tieners met weinig rij ervaring ook door zulk soort omstandigheden heen moeten!

Maar goed, ook dit ging weer goed en inmiddels is de garagedeur, denken we, ook gemaakt. Tenminste...we hebben een superdeluxe opener naast de deur hangen, die zelfs de temperatuur aangeeft. Werkte perfekt, tot zo'n uur geleden, toen de stroom ernaartoe compleet verdwenen was. En Rick heeft geen idee hoe die terug te krijgen. Dus zullen we de "toothless smiles" van de garagedeurwerkers binnenkort weer met open armen ontvangen. Zucht!


De sneeuw smaakt best lekker



Komt er nog iemand met mij spelen?

Kerstlichtjes:









De rest van de middag blijf ik lekker binnen! Buiten dwarrelen de sneeuwvlokjes gestaag naar beneden en tegen het avonduur begint het nog even serieus te sneeuwen. Uiteindelijk ligt er een pak van zo'n tien centimeter, wie had dat gedacht! Het is een prachtig gezicht, vooral met de besneeuwde Kerstverlichting!



Er wordt door Rick en mij op het laatste moment nog even verwoed gedicht. Ik moet wel lachen om Ricks adaptaties van het Sint gebeuren, hij doet het toch maar! Er wordt wat geplaagd, er is wat Nederlands in verweven en het klinkt heel grappig.


Saskia lijkt wel Marge Simpson (het is goed, dat ze weer blij is, want Tabatha heeft haar een nare streek geleverd vandaag)



Het cadeautje valt ook in goede aarde



Kai leest zijn gedicht, hij is opeens dol op zijn skimuts

Het moet gezegd worden: Rick is degene, die deze traditie in stand heeft gehouden voor ons gezin. Van mij hoefde het niet zozeer, maar nu we het dan zo vieren is het wel weer heel erg leuk. Soms denk ik, dat mijn kinderen helemaal niet tweetalig zouden zijn en we zouden geen Sinterklaas vieren, als ik niet met Rick getrouwd was. Hij vindt juist al die dingen zo belangrijk (ik ook wel, maar hecht er minder belang aan).

We lachen om de gedichten, eten chocolade pepernoten, suikerbeesten en borstplaat en de kinderen eindigen de avond met een kwartetspelletje. Dan gaan ze huiswerk maken en hopen heel hard, dat de scholen morgen twee uur later zullen beginnen, want er ligt toch een centimeter of tien sneeuw (waar ik Katja niet doorheen wil zien rijden!).