Loopavonturen

Het is leuk email lezen vanochtend, want ik heb op een van mijn fotografielijsten het weekthema "Insekten" gewonnen met een van mijn inzendingen. Aan mij nu om het nieuwe thema te bedenken. Dat is nog niet makkelijk, maar uiteindelijk besluit ik het "Boten" te maken, alles wat vaart, dus. Ik vind deze thema's en andere fotowedstrijdjes erg leuk, een van de opdrachten nu is weer zoveel mogelijk deuren fotograferen. Dan ga je opeens enorm op deuren letten!

De winnende foto

Nu ik mijn Garmin GPS systeem bijna een half jaar heb en naar de cijfers kijk, realiseer ik me, hoeveel ik eigenlijk loop in mijn leven. En die registreert het dan nog alleen als ik bewust een tijd achtereen ga lopen, niet alle passen, die gezet worden gedurende de dag.

Vanaf 25 december heb ik 418 mijl gelopen, oftewel 627,7 kilometer. Daar ben ik toch wel trots op, want nog ongeveer 80 mijl en ik zou naar mijn zus in Massachusetts hebben gelopen!

Vandaag heb ik er meer dan 7 mijl aan toegevoegd. Het weer is alweer veel mooier, dan voorspeld, en ik heb met Kirsten afgesproken. Maar Kirsten is altijd laat en ik heb een "bee in my bonnet", zoals we hier zeggen. Ik wil naar buiten!

Voor Kirsten komt doe ik dus alvast mijn Nike's aan en ren zo hard ik kan de anderhalve mijl cirkel, eerst naar Saskia's school en dan heuvel op, heuvel af weer terug. Het gaat zo goed en ik voel mijn rechterbeen nauwelijks, hoera! Volgende week ga ik voorzichtig weer langere afstanden hardlopen. Ik heb de afgelopen weken dat been toch wat ontzien.

Kirsten komt tegen half elf aanzetten en zegt, dat een vuilniswagen op de hoofdstraat vastzit in de electriciteitsdraden. Dat moeten we natuurlijk nader bekijken, dus we lopen die kant op. De hele weg is afgezet en Vienna's politie is blij iets gaande te hebben. Twee motorrijdende agenten wijzen ons naar de overkant van de straat. Het duurt nog de hele rest van de dag voor de weg weer open is. Die draden hangen ook erg laag, het is geen wonder, dat een hoge wagen daar eens in verstrikt raakt.




Wij lopen verder door het historische district van Vienna en vergapen ons aan de prachtige huizen. Eentje is helemaal van steen en heeft vier garages. Er is niets historisch aan!

Via een zijpad komen we op het W&OD pad terecht. Het is druk, want het is heerlijk weer. We lopen een mijl of twee naar het westen en dan terug over het pad, dat door het woud loopt. Dat is pas mooi en supergroen!!

Halverwege gebeurt, waar ik op gehoopt had, we stuiten op een paar reeen. We schrikken eigenlijk van elkaar, want ze doemen uit het hoge gras op. Voor ik mijn fototoestel heb kunnen pakken kijken we al tegen de wegrennende witte staartjes aan. Jammer, maar het maakt zo'n wandeling wel zo bijzonder!

Terwijl ik al die mijlen loop, zie ik zoveel moois. Het geeft tijd om stil te staan bij de kleine dingen, die de natuur ons geeft, een paarse bloem hier, een chipmunk daar. Dat is genieten!

Als we thuiskomen is het lunchtijd en zijn de schoonmaaksters hard bezig in ons huis. Ik vlucht dus maar naar Whole Foods, want mijn maag knort en ze zijn in de keuken bezig.

Terwijl ik daar ben koop ik ook gelijk zalm en kip voor het avondeten, dat met spinazie (die in zakken komt, die in de magnetron kunnen) en een vers sourdough stokbrood maakt een smakelijk maal. Intussen wordt een heerlijke sandwich van meergranen brood met allerlei groentes en Southwest kalkoen voor me klaargemaakt.

Christine's broer en zijn vriendin en haar bijna negen jarige dochtertje zijn deze week hier op bezoek uit Hinton, Alberta, Canada. Christine en Rob hebben Nederlandse ouders, maar toen Christine vier was, zijn ze naar Thompson, Manitoba verhuisd. Christine heeft dus in haar leven al drie nationaliteiten gehad.

Dit is de eerste keer, dat haar broer haar hier in de VS komt opzoeken, dus een heel speciale gelegenheid. Als mijn drie kinderen weer veilig thuis zijn, ga ik naar Christine om hen te ontmoeten. Het zijn (natuurlijk) hartstikke aardige mensen, die met een sterk Canadees accent spreken. Grappig, mijn schoonzusje Ana Maria heeft wel wat Canadees in haar uitspraak, maar bij hen hoor ik echt verschil tussen het Amerikaans en het Canadees.

Rob hoort mij even met Saskia aan de telefoon praten en merkt meteen op, hoe ik ook Amerikaans-Nederlands spreek. Helemaal waar! Ik vroeg Saskia of het "ok is met Tabatha's Mammie". Geen Nederlandse zin, natuurlijk! Hij zegt, dat hij perfect Nederlands verstaat, maar het niet kan reproduceren (Christine is daar beter in). Hij verwijt zijn ouders, dat zij hen geen Nederlands hebben aangeleerd.

Vanavond zijn er nog drie kandidaten over bij American Idol. Alle drie zingen erg goed, ik zou niet kunnen zeggen, wie de winnaar of winnares zal zijn, maar ik gok op Taylor. Hij heeft een heel goede stem en is ongewoon genoeg om een "Idol" te zijn.