Natuurlijke verlichting

Nog van gisteren



Kiekeboe!

Ok, I "dig" summer!! Het is 21:23 en ik zit buiten op het dek in mijn inmiddels opgedroogde zwempak te typen. Wat een luxe! Het is nog 27 graden op dit moment. De voorspelling is, dat het met het weekend wat koeler wordt, dus ik geniet nog even volop.

Terwijl ik hier zit heb ik allerlei natuurlijke "verlichting" om mij heen. De vuurvliegjes zijn in grote getalen terug en het zijn net kerstlichtjes in de donkere bomen. Ze knipperen aan en uit. Helaas zal een foto in het donker niet lukken, het is als het fotograferen van bliksem, je weet nooit wanneer ze zullen oplichten. Overdag zijn het saaie torretjes (zie link).

Gelukkig voel ik me bij het opstaan vanochtend stukken beter! Kennelijk heeft de vele beweging van gisteren goed geholpen en het warme weer zal ook zijn deel doen.

Saskia wordt moe wakker en wil thuisblijven. Maar het komt, omdat ze veel te laat naar bed is gegaan, ondanks mijn vele maningen. Dus bonjour ik haar naar school en dat gaat helemaal goed.

Zelf maak ik me klaar voor een fietstocht. Garmin mee, ingezet op fietsen, zonnebril op, riem met waterflesjes (hard nodig met dit weer), fototoestelletje en mobieltje om en gaan met die banaan. Een kilometer verderop realiseer ik me, dat ik mijn helm vergeten ben. Die is nog steeds geen tweede natuur en ik besluit, dat ik in Nederland 20 jaar zonder heb overleefd, dus vandaag vast ook (dit blog is getuige).

Het is warm, warm, warm! Iedere keer als ik stop slaat het me uit, maar ik moet verkeersborden fotograferen, dus stop ik zo af en toe wel. Op het pad is het niet erg druk, maar als ik twee hardlopende dames passeer roepen ze me toe, dat er een slang oversteekt. Oef, ja, ik had er bijna overheen gereden. Op haar elfendertigst slingert madam (ik neem het even aan) slang zich naar de overkant. Ze is pikzwart, dus geen interessante foto.

Het blijkt vandaag de fietstocht van de koudbloedige dieren, want even later zie ik een aantal fietsers iets op de brug bekijken. Het blijkt een snapping turtle te zijn, die besloten heeft even het water te verlaten. Hij ziet er vervaarlijk uit, heel anders dan de lief zonnende waterschildpadjes, die ik altijd bij Christine in de vijver zie of ons "tuindier" Tucker, Kai's box turtle. Een andere fietser zegt, dat hij deze schildpad hier al vaker heeft gezien, hij is best ver van zijn water. Maar niet aanraken, dus, een fotootje kan er wel vanaf. Geef mij maar mijn hertjes van gisteren, maar die laten zich vandaag niet zien.


Onze "vriend"

Na iets meer dan 12 mijl (20km) ben ik weer thuis en douche gauw en kleed me voor de eerste keer dit seizoen in een rokje. Karin, Christine en ik hebben afgesproken voor lunch en ik haal Karin om half twaalf op.

We eten bij de Lebanese Taverna. Hun mezza (kleine hapjes) zijn heerlijk. We bestellen een aantal gerechtjes om te delen en ik moet gewoon ook mijn "kibbeh nayeh" (een soort filet Americain van lamsvlees) hebben. Karin vindt dat ook lekker, maar Christine moet er niets van hebben. We hebben heel veel bij te kletsen, vooral Christine en Karin, die elkaar al sinds januari niet meer hebben gezien.

Bij Karin thuis drink ik nog even een glas ijswater. Ik hoop binnenkort ook eens van hun zwembad gebruik te maken, maar durf mezelf daar eigenlijk ook niet zomaar voor uit te nodigen.

Na een uurtje kletsen vertrek ik richting Giant. Ik wil eigenlijk pita's met kalkoen eten vanavond, maar ik kan de kalkoen nergens vinden. De sushi ziet er echter zo smakelijk uit en is helemaal niet duur, dus koop ik voor Rick, Katja en mij een bakje met verschillende sushi.

Terwijl ik aan het winkelen ben bellen Kai en Katja met verzoeken. Kai moet voor Home Economics een zelfgebakken pizza maken. Ik haal daarvoor de ingredienten en hij is vervolgens uren bezig in de keuken. Het wordt een Hawaiiaanse pizza (met ham en ananas), die door hem en Saskia met veel smaak wordt verorberd. Dat wordt dus pizza night binnenkort met door onze zoon vervaardigde pizza's (hij vindt het koken ook erg leuk).

Katja haalt me over naar Michael's te gaan. Ze heeft knutselspullen nodig voor de Relay for Life. Het wordt een berg roze dingen (lintjes, posterboard, kralen, foam dingen, noem maar op), hun team heet de Pink Panthers en ze willen vooral op borstkanker concentreren, omdat de moeders van twee van de meisjes op het team hiermee geconfronteerd zijn. Zaterdagnacht is het zover.

Van Michael's naar de orthodontist is het een kwartier rijden en Katja stapt achter het stuur. Het gaat goed! We moeten er om half vijf zijn en komen precies op tijd aan. Alleen is de parkeerplaats erg nauw en durft Katja hier nog niet te parkeren.

Als ik uitstap om het stuur over te nemen, zie ik de vrouw achter me in een SUV kwaad zwaaien met haar armen. Ik gooi de mijne op, ik laat ik mijn tiener toch echt niet een paar auto's beschadigen, omdat zij haast heeft!

Zij blijkt ook bij de orthodontist te moeten zijn en heeft twee jongere zonen. Ik zie haar over een paar jaar hetzelfde doen, dus ik leg uit, dat dit geen parkeerplaats is voor een beginnende rijder. Ze zegt: "I know, we were just late". Die ene minuut had dus ook niet uitgemaakt.

De beugel blijkt nog niet klaar, dus wordt ons met veel verontschuldigingen gevraagd even te wachten. Ik heb de nieuwste People gevonden, die ik alleen bij dokters en tandartsen lees, dus ik vind het prima. Een half uurtje later is alles gepiept.

Saskia popelt bij thuiskomst om naar het zwembad te gaan en ik heb het ook al de hele dag warm. Gauw verkleden we ons en lopen naar de overkant. Ik dompel even onder, het water is nog flink koel, maar verfrissend met deze temperaturen. Terwijl Saskia speelt raak ik aan de praat met mijn overbuurvrouw Alejandra. Zo jammer, dat ze gaan verhuizen!

Om half zeven vind ik het welletjes, maar Saskia wil blijven. Alejandra biedt aan op haar te passen en later blijft ze nog langer met Aoife. Die zal goed slapen vannacht! Oh, those lazy days of summer, drie weken voor de vakantie officieel begint.