Het eerste deel van de reis

Voor we op weggaan wil ik nog even goed bewegen, want uren in de auto is zo ongeveer het ergste, dat mijn lichaam kan overkomen. Nadat Rick nog even naar zijn werk is vertrokken stap ik op de fiets. Het is vochtig warm buiten, echt een zomers gevoel. Ik heb wel een dun regenjasje aan, eigenlijk te warm, maar later ben ik er blij om.

Het gaat lekker hard en ik besluit 10 mijl te gaan rijden. Ik rijd gemiddeld minder dan vijf minuten per mijl, dus dat moet binnen het uur lukken. Ik ben dol op hardlopen, maar op de fiets voel ik me pas echt alsof ik vleugels heb.

Het is rustig op het pad en de lucht ziet er redelijk dreigend uit. Voor ik het weet ben ik vijf mijl op weg en keer terug. Ik haal vrijwel alle andere fietsers in en dat is een goed gevoel, want een heel stel zijn op racefietsen.

Na zeveneneenhalve mijl zie ik naast me een hert sprinten. Hij of zij gaat te snel om te fotograferen, maar rent een heel stuk met mij op. Het drupt inmiddels wat, maar de lucht is niet dreigend, dus ik denk, dat het wel meevalt.

Even later gebaart een jogger naar het struikgewas naast ons en nog geen drie meter van ons vandaag staat een hert heel rustig te eten. Zelfs het klappen van zijn kleine zoontje doet het niks! Pas als een paar honden beginnen te blaffen schrikt het en rent weg. Mooi!

Helaas heeft dat oponthoud er ook voor gezorgd, dat de ware regenbui ons heeft bereikt. Het begint eerst te regenen, dan te gieten en vervolgens te stortregenen! Het lijkt wel nacht buiten en ik ben nog bijna 2 mijl van huis verwijderd. Ik zie de automobilisten meewarig naar me kijken en ben dankbaar voor het dunne jackje, dat nu tenminste mijn mobieltje en fototoestel ietwat beschermt. De druppels worden zelfs zo dik, dat ze pijn doen! Wat ben ik blij om, drijf- en drijfnat, weer thuis te zijn!

Saskia (Katja en zij zijn om verscheidene redenen vandaag al thuis gebleven) en ik gaan naar Target. Daar kopen we wat vertier voor onderweg voor haar en Kai en een paar heel leuke zomercadeautjes voor mijn broer en schoonzus. Daar is Target sterk in, ze hebben ontzettend leuke zomerspulletjes (picknicktassen, barbecue sets etc.).
Saskia eet er snel lunch en dan halen we benzine en drankjes voor onderweg. Thuis ga ik verder met inpakken. Rick komt thuis en Katja is ook al thuis gebleven. We pakken de van in, Rick is al net zo vastbesloten als ik om zo vroeg mogelijk te vertrekken.

Om twee uur haal ik Kai op van school en een half uur later vertrekken we. De eerste dertig mijl zijn pijnlijk langzaam. Maar we hebben erger meegemaakt, na anderhalf uur zijn we al goed op weg, diep Maryland in.

Bij Frederick krijgen we een hoosbui over ons heen, maar lang niet zo erg als we gevreesd hadden en dan schijnt de zon weer tot Harrisburg. In Thurmont wil Rick even stoppen om te strekken en naar de wc te gaan. We vinden een Seven Eleven en de wc is daar viezer, dan ik ooit in de VS heb gezien!! Walgelijk! Maar ja, als je moet, dan moet je.

Inmiddels is al het verkeer opgelost en rijden we door lieflijk glooiend berglandschap, met mooie boerderijen, Pennsylvania binnen. We rijden langs Gettysburg met zijn historische slagvelden en al gauw komen we in de buurt van Harrisburg, de hoofdstad van Pennsylvania.

Het onweert inmiddels flink, onze ruitenwissers doen het niet goed en er staat een fikse file! We troosten onszelf met de gedachte, dat de rest van het weekend heel zomers zal zijn. We hebben zelfs alleen maar korte broeken en t-shirts mee. Temperaturen van 25 tot 30 graden zijn voor de hele oostkust en oost Ontario in Canada voorspeld.

Het valt ons wel op hoeveel lichter het groen is hier, vijf uur ten noorden van ons. Bij ons is het al het donkerder zomergroen, hier nog dat prille doorschijnende lichtgroen.

Bij Hazleton hebben we honger en vinden een Ground Round. Heel vroeger waren die ook in onze buurt, Katja heeft er zelfs haar eerste verjaardagsmaal gehad (ze herinnert zich dat niet, vreemd, he?). Ik bestel een filet mignon en krijg iets, dat alleen op een berg zenen lijkt. Ik stuur het dus met tegenzin (want ik wil niet langer wachten) terug. Met heel veel excuses, want ook zij zag de zenen, krijg ik even later van de manager een perfect gebakken steak terug. En dan is filet mignon zo lekker, het smelt bijna op de tong! Grappig detail is, dat het stukje toast onder mijn steak een heuse beschuit blijkt te zijn! En dat midden in Pennsylvania!
Na het eten rijden we nog een uur en landen dan in de Holiday Inn Scranton, die ik gisteravond heb besproken. Morgen rijden we verder naar Ottawa.