Picknick

Katja maakt me om zes uur wakker om te zeggen, dat ze erge buikpijn heeft. Ze gaat terug naar bed en ik maak me even zorgen. We hebben namelijk net een brief van haar school gehad, dat er een geval van bacteriele meningitis is geconstateerd. Maar dat begint niet met buikpijn en zij kent die student niet, dus de kans, dat zij het heeft is miniem.

Saskia heeft vandaag SOL tests van "Social Studies" (een combinatie van geschiedenis en aardrijkskunde). Vorig jaar was ze hier enorm zenuwachtig voor, maar dit jaar heeft ze daar helemaal geen last van, gelukkig.

Nadat ik mezelf ervan verzekerd heb, dat Katja zich alweer beter voelt, stap ik op de fiets. Ik neem mijn fototoestel natuurlijk mee, maar dat is dus wel een reden voor de herten om zich niet te laten zien! Desondanks wordt het een mooie rit van 12,5 mijl (bijna 20 km). Op de terugweg rijd ik op het ruwe pad door het woud en het is een prachtige weg. Ik moet wel zo af en toe mijn fiets over een beekje dragen, maar dat draagt alleen bij aan de "natuur" belevenis!


Een "vriendje"



Wilde bloemen tijdens de fietstocht

Rond elf uur ben ik thuis en ik trommel Katja uit bed. Ik stel voor lunch te halen bij Whole Foods en dat dan bij Great Falls op te eten. Daar is ze meteen voor te vinden en een uur later rijdt zij mij naar Whole Foods. We kiezen ieder een van hun overheerlijke sandwiches en ik rijd dan door naar Great Falls, want die weg is wel erg kronkelig.

Een half uurtje later komen we bij het park aan. Ik koop een nieuwe National Parks pas, al is die van mij tot 31 mei geldig. De ranger knipt hem nog niet, zodat hij pas geldig wordt, als ik de volgende keer een nationaal park binnen kom, heel schappelijk!


Er staan heel wat auto's geparkeerd, maar het is niet druk in het park. Katja en ik genieten van ons brood, terwijl we onder ons de reigers af en aan zien vliegen. Een ervan heeft een vis gevangen en een ander is daar duidelijk jaloers op. We tellen vijf reigers. Het is net een zoekplaatje, want ze vallen helemaal weg tegen de rotsen.


We lopen van uitkijkpunt naar uitkijkpunt en de rivier is flink hoog. Het is weer een heel ander uitzicht, dan toen ik hier eind maart met Petra was. Dat is, wat me aan dit park blijft aantrekken: het is nooit hetzelfde!


Terwijl we naar de kolkende watermassa staan te kijken zien we, dat twee kayakkers het erop gaan wagen. Ze komen onder de watervallen het water in en werken hun weg omhoog. Het is een heuse worstelpartij met de kolkende golven en harde stroming, ze moeten heel wat kracht in hun bovenlichaam hebben! Zo af en toe slaat hun kayak ook om, doodeng, lijkt me!


Na vele foto's en gezien te hebben, hoe de kayakkers toch hun weg baanden naar beneden, besluiten we naar de Little Falls dam te lopen. Achter deze dam wordt water geoogst om als drinkwater voor een groot deel van ons leefgebied te dienen. Bij tijden van laag water in de rivier, lezen we, wordt er soms de helft van de capaciteit van de rivier "geoogst"!


We zien salemanders en spelende vlinders en zowel Katja als ik genieten van dit buiten zijn. Voor haar is het weer eens wat anders dan met de neus in de boeken zitten. Ik ben ervan overtuigd, dat ze te vaak te laat op blijft en dan supervroeg op moet, waardoor ze op sommige dagen gewoon bij moet tanken. Haar lichaam laat haar weten, wanneer het te veel wordt.







Filmpje Great Falls en kayakkers

Thuis computer ik even buiten, maar dan komt eindelijk de beloofde regen in de vorm van een fikse onweersbui. Zo mag het van mij iedere dag regenen: de hele dag mooi en dan onweer.

Rick komt thuis en Katja heeft bijles. Als dat klaar is, hebben we wat te vieren en met zijn vijven gaan we naar Tysons Corner. Bij Coastal Flats vinden we een tafeltje en genieten van hun voortreffelijke bediening en erg lekkere eten. Om de een of andere reden voel ik me vandaag erg opgelucht en als ik zo de tafel rondkijk heel gelukkig met de vier dierbaarste mensen in mijn leven!