Het is maar goed, dat ik met Shelly heb afgesproken om te gaan wandelen. Met een temperatuur van -2 en een forse wind was ik, denk ik, anders niet buiten gekomen. Dat zou zonde geweest zijn, want het wordt, ondanks de kou, een mooie wandeling.
We nemen eens een andere route naar een buurt met veel bijzondere huizen. Ze zien er een beetje sprookjesachtig uit met torenkamers en verschillende felle kleuren. Helaas heb ik geen fototoestel mee, iets waar ik even later nog meer spijt van zal hebben.
De straat, waar we lopen, komt uit op het W&OD pad en we besluiten over het pad terug naar onze buurt te lopen. Weinig mensen trotseren de kou, dus het is er erg rustig. En zo komt het waarschijnlijk, dat er, midden in Vienna, een groot mannetjeshert vlak voor ons uit de struiken het pad op loopt.
Hij blijft even voor ons uit lopen, maar als Cosmo blaft, springt hij het struikgewas weer in. Dat is hier heel dicht, dus hij lijkt te blijven steken. We zien intussen, dat er nog een ander mannetje en vrouwtje lopen, niet ver van ons vandaan. Ze lijken bezorgd naar hun compagnon te kijken, die zich los probeert te maken.
Gelukkig lukt dat even later wel, want ik zag ons al proberen een hert te bevrijden. Dat gewei ziet er niet zo zacht uit! Cosmo wil er dolgraag achteraan en blijft maar omkijken, als wij verder lopen.
Na alle wind van de afgelopen dagen zijn vrijwel alle bladeren van de bomen. Enkel de maple voor ons huis en eentje achter zijn nog niet kaal. Onze tuin ligt dus vol met bladeren, het gras is er niet meer door te zien in de achtertuin. Ik pak de hark om er een begin in te maken, maar voel dan al zulke steken tussen mijn schouderbladeren, dat ik het maar niet waag. Dit zal dit weekend een taak voor Rick en de kinderen worden, vrees ik.
Helaas zet die schouderpijn zich door naar mijn nek en daarna hoofd. Als mijn hoofd eenmaal erge pijn doet, kan ik de pijn niet meer negeren. Eigenlijk wil ik dan niets liever dan mijn bed in kruipen, maar ik weet uit ervaring, dat dat niet helpt.
Buiten is het inmiddels gaan "flurrien". Een prachtuitdrukking vind ik dat altijd, het drukt zo precies uit, wat het is! De eerste sneeuwvlokjes van het seizoen dwarrelen langs mijn raam. Het blijft toch altijd een leuk gezicht! En het blijft niet liggen, hier althans, Katja schrijft, dat er in Blacksburg een laagje ligt.
DRAAKJE is de laatste tijd een beetje verwaarloosd. Hij heeft sinds onze reis naar Virginia Tech nog geen wasbeurt gehad en dat is nu hard nodig. Bij Mr. Wash kies ik voor de "Special" en die kost $24,50. Daarmee zou alles gedaan worden, wassen van binnen en buiten, in de was zetten, etc.
Een van de redenen, dat ik voor de dure was ga, is dat de van van voren vol zit met insektenlijkjes. Voor die prijs zou je dus denken een vlekkeloze auto terug te krijgen. Maar als de heren klaar zijn met wassen en droog maken zitten er nog net zoveel lijkjes op, als voorheen! Ik roep ze dus terug en dan wordt ieder lijkje er keurig stuk voor stuk door een van hen afgepoetst. Daar heb ik wel een tip voor over en die wordt met een grote glimlach ontvangen.
Met een lekker ruikende en glimmende van rijd ik huiswaarts. Zo heb ik tenminste iets voor elkaar gekregen vandaag! Veel ben ik niet meer waard en ik geef me er maar aan over.
Voor mijn verjaardag heb ik van mijn zus Merle's Door: Lessons of a Freethinking Dog gekregen. Nu heb ik eindelijk de tijd het te lezen en ik moet het aanbevelen aan eenieder, die van honden houdt! Het is een waargebeurd "verhaal" en zo goed beschreven, je blijft lezen.
Lui als ik ben wordt het vanavond een pizza avond. Vocelli heeft mijn favoriete pizza met spinazie en knoflook. Rick mag me vanavond met Mineral Ice insmeren (dit spulletje helpt fantastisch bij welke spierpijn dan ook!) en dan hoop ik, dat morgen de pijn een stuk minder zal zijn.
Ons weer:
dinsdag, november 18, 2008
De eerste flurries
Gepost door Petra op 12:51
Labels: fibromyalgie, natuur, weersomstandigheden, wilde dieren
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
12 reacties:
Dat is echt al wel koud bij jullie en de vooruitzichten ook zo te zien brrr. Heb hier beneden de 10 graden Celsius ook direct last van spieren die stijf worden en dan heb ik niet eens fybromyalgie.
Sterkte met de kou in ieder geval.
ps. witte vullingen heeft deze tandarts vast nog nooit van gehoord, ik heb besloten inmiddels na heel wat napijn gehad te hebben daar nooooit meer heen te gaan.
We hebben dit jaar onze bladeren voor het eerst geblazen met een electrische 'blower', dat werkt zo super. Dat we dat nog niet eerder gedaan hebben!
Hier ook sneeuw en voor het eerst weer op besneeuwde wegen gereden, even wennen.
Een poosje geleden schreef jij ook al positief over Mineral Ice.
Ik heb het inmiddels gekocht en het helpt me echt als ik vanuit mijn nek en schouders hoofdpijn heb.
Het lijkt wel winter bij jullie zo koud en sneeuw.
Hopelijk wordt het snel weer wat warmer.
wat spijtig dat je je fototoestel niet bij had ivm dat hert.
Mooi van ze om de lijkjes er een voor een vanaf te halen...en leuk hé zo een propere wagen...doet soms deugd vind ik...
brrrr koud zeg...
Hum dat doet me er opeens aan denken dat mijn auto ook wl een wasbeurt kan gebruiken. Helaas met al dat zand blijf ik aan de gang.
Ik hoop dat je pijn snel overgaat. Dat Mineral ice klinkt goed. Zal eens kijken of dat hier ook verkocht wordt.
Petra, sterkte met de pijn nu het zo koud wordt bij jullie. Ik heb hier in Zweden veel pijn door het kille vochtige weer, veel meer dan toen we in Minnesota woonden.
Minearal Ice is erg goed. Je kunt het volgens mij alleen maar in de US kopen. AL jaren kocht ik potten voor de hele familie in Nederland. Nu brengen mijn zoons in de kerstvakantie een voorraad mee voor me.
Wij hebben een grasmaaier met mulch functie. In het najaar maaien wij het gras (bladeren) op een vrij hoge stand. De bladeren worden zo als het ware opgezogen en klein gemalen. Het neemt heel wat minder ruimte in in zakken of in de tuinafvalbak als je die hebt.
Het is ook veel minder zwaar voor je lichaam dan harken of blowen en alles op moeten rapen.
Misschien een tip voor jullie.
Groetjes uit een stormachtig Zweden.
Je moet natuurlijk wel de opvangzak onder de grasmaaier doen...(vergat ik er nog bij te zetten).
Hier zie je bij de gemeente grasvelden dat ze de bladeren gemulched als mest op het gras laten liggen nu ze de laatste keer hebben gemaaid.
Brrr, wat koud ineens en met wind helemaal intens koud. Goed van je dat je eruit bent gegaan en genoten hebt van de natuur.
Het blijft zo'n leuk woord hè...'flurries'! Je wordt er vrolijk van.
De eerste sneeuw...brr koud, maar wel erg leuk om te zien.
Ik hoop dat je je vandaag wat beter voelt!
Ook wel jammer dat de sneeuw niet blijft liggen, als het dan toch koud moet zijn dan is een klein wit laagje wel zo leuk.
Klinkt als een heerlijke wandeling, maar inderdaad wel erg koud. Ik vind je een dubbele bikkel hoor, de kou trotseren ondanks je pijn.
Hopelijk voel je je inmiddels weer wat beter!
Ik was even in de war van de titel van je blog 'flurries' ik dacht aan de McFlurries, haha!
Ik heb wel liever sneeuw dan regen (wie niet?).
Hopelijk heeft de Mineral Ice geholpen en gaat het morgen weer wat beter!
Een reactie posten