Een ongewone maandag

Allereerst begin ik even met een paar antwoorden op commentaar op mijn blog van gisteren en eergisteren. Martin, ik heb inderdaad een "heated fleece vest" besteld. Ik ben heel benieuwd, nog bedankt voor de suggestie. En Margo, wat een ontzettend leuk compliment! Ik zag vroeger ook altijd tegen de tienertijd op, maar ik moet zeggen, ik vind tieners heel leuk. Ik geniet echt van deze tijd in hun leven (en het onze). Vandaag zou de core training voor het laatst om kwart over acht beginnen op maandag (volgende week wordt het kwart voor negen). Maar ik mag deze les van mezelf overslaan, omdat ik later vandaag een personal training afspraak heb met Roger. Die zal zo intensief zijn, dat ik mijn spieren maar beter niet van tevoren al kan vermoeien. Dat geeft me tijd om lekker te blijven liggen. Pas als de telefoon net na achten gaat en ik de stem van mijn zus hoor, kom ik in beweging. Mijn zus en ik kletsen lekker bij tot vierjarige N er genoeg van heeft. Het is alweer te lang geleden, dat ik hen gezien heb en voorlopig zit dat er niet in. S, de baby, is alweer 9 maanden en moet zo veranderd zijn! Hopelijk gaat het begin volgend jaar lukken een reisje naar het noorden te maken. Ook Christine belt. Zij is druk bezig met schrijven, want ze doet mee aan een wedstrijd. We hebben het over mijn reis daarheen eind februari. Ik zie daar naar uit, niet alleen om hen weer te zien, maar ook, omdat we dan een gedeelte van de VS gaan bekijken, waar ik nog nooit geweest ben. Terwijl ik met Christine aan de telefoon zit belt Roger, de personal trainer, er doorheen. Onze afspraak was voor elf uur, maar hij haalt dat niet, en vraagt, of ik ook om half een kan. Echt goed komt me dat niet uit, maar ik wil de afspraak zeker niet afzeggen, dus stem toe. Tevergeefs probeer ik Katja wakker te krijgen. Die maakt van haar vrije dagen gebruik door flink bij te slapen! Het is nog zonnig buiten, dus ik neem Cosmo mee voor een lekkere wandeling. Vreemd, hoe 9 graden opeens bijna warm kan aanvoelen! Het vervelende van de personal training tijd is, dat ik ervoor geen echte lunch kan eten. Dan krijg ik last van mijn maag tijdens de inspanning. Ik neem dus maar een lichte kop soep om toch iets in mijn maag te hebben. Na tien minuten opgewarmd te hebben op de elliptische machine zie ik Roger al op me wachten. Ik heb echt het gevoel met een beroemdheid te trainen. Niet alleen traint hij een stel van de tv show "The Biggest Loser" en komt hij daarmee in december op tv, maar hij is ook een vertegenwoordiger en model voor Under Armour. Met zijn gespierde lichaam kan ik me dat helemaal voorstellen! "You look good!", zegt hij, als hij me ziet. Volgens hem zie ik er gespierder uit, dan de laatste keer, zo'n maand geleden. Dat zou leuk zijn, dan werpen de extra trainingen hun vruchten af. Roger is ontzettend goed, hij haalt echt alles uit mij tijdens het halve uur, dat we trainen. Zulke personal trainers zijn er niet veel, de meesten zijn bang, dat ze teveel van me vragen. Maar dat geef ik zelf wel aan en Roger lijkt dat te weten. Het halve uur is zo voorbij en ik ben trots op mezelf om wat ik allemaal kan! Ik heb mijn eigen grenzen verlegd en hard gewerkt. Het heeft de pijnen in mijn nek en schouders ook goed geholpen, dus ik voel me super na afloop! Op mijn verlanglijst voor Kerst gaan een paar workouts met Roger! Een van de redenen, dat half een geen goede tijd was voor mij, is, dat ik om kwart over een heb afgesproken met Martine om te gaan lopen. Net op tijd daarvoor ben ik thuis. En Katja ligt nog te slapen... Martine en ik nemen Cosmo mee het Nottoway Park door. Martine werkt bij de preschool in de kerk tegenover ons en dus is het perfect om na haar werk hierheen te komen en te lopen. Zij is een van ons Nederlandse groepje, dat iedere maand samenkomt voor een etentje. Het wordt een gezellige wandeling. Martine is ook getrouwd met een Amerikaan en heeft in Senegal gewoond, waar ik als kind ook heb gewoond. Het gesprek verloopt gemakkelijk en voor we het weten hebben we er zeker vijf kilometer op zitten. Ik zie uit naar de komende maandagmiddagen! Om half drie ben ik weer thuis en Katja slaapt nog! Nu wordt het me toch te gortig en eindelijk komt er leven in de brouwerij. Leah komt ook even langs en vertrekt dan weer, want Katja heeft haar verteld, dat ze met mij gaat lunchen. "Om drie uur???", roept Leah terecht verbaasd. "Jaha!", roept Katja uit de badkamer. Dat is ook nieuws voor mij en ik vraag Katja om uitleg, als ze eindelijk de douche uitkomt. Ik heb zelf ook nog niet gedoucht en ik ga zeker niet zo naar een restaurant! Na wat overleg besluiten we naar Panera te gaan in Tysons Corner. Gauw douche ik en dan gaan we op weg. Ik neem mijn tweede kop soep vandaag, hun heel lekkere kip tortilla soep, en Katja als "ontbijt" een kop kippensoep met een halve sandwich. Het is gewoon gezellig zo even met mijn oudste, maar ik had het liever eerder vandaag gedaan! Katja vindt Leah en Raffi bij de mall en ik rijd terug naar huis. Daar tref ik Rick al vroeg thuis uit zijn werk. Het is al een tijdje Ricks "project" om BVN terug te krijgen op onze televisie. Hiervoor heeft hij nu een technicien hier, want BVN staat er telkens op de coordinaten van hun satelieten te veranderen. Het is grappig, hoe dit voor Rick belangrijker is, dan voor mij. Ik kijk mijn programma's wel via Uitzendinggemist.nl, maar Rick wil graag onvervalst Nederlands horen op tv. Ook voor de kinderen vindt hij dat belangrijk en daar kan ik wel inkomen. We kunnen dus vanaf vanavond weer journaals, Nova en andere praatprogramma's kijken, want veel meer is de programmering daar niet, helaas. Ik zou er veel blijer mee zijn, als ze ook schaatswedstrijden uit zouden zenden, om maar iets te noemen.