Ansel Adams en Georgia O'Keeffe

Saskia heeft vannacht weer erg hoofdpijn gehad. Hoezeer zij er ook tegen protesteert, ik ga op zoek naar een fysiotherapeut. Ze kan niet eens per week een aantal uren school missen hierdoor.

Want dat gebeurt weer vanochtend. Ze heeft welgeteld twee uur geslapen en voelt zich dus misselijk van moeheid. Ik heb vreselijk met haar te doen en de dokter wuifde vorige week mijn zorgen hierom weg. Een fysiotherapeut lijkt me dus de volgende stap.

Met Cosmo ga ik een intervalloopje doen. Het is bewolkt, maar droog, en niet zo koud als gisterochtend, gelukkig. Het gaat lekker, in 35 minuten leg ik vijf kilometer af. Geen wereldtijd, maar er komt ook slecht weer aan en het lopen doet me pijn, zeker in het begin. Ik ben altijd jaloers op mensen, die pijnloos kunnen lopen. Mij helpt het de pijn verminderen, maar helemaal weg gaat die op het moment niet.

Saskia is inmiddels klaar om naar school te gaan en ik zet haar daar af. Eigenlijk wilde ik thuis ook nog een gewichtenroutine gaan doen, maar ik kan mezelf er niet toe zetten. Teveel spieren protesteren vandaag en bewegen is belangrijk, maar soms maakt gewichtheffen alles net iets erger.

In plaats daarvan maak ik me klaar voor een fotografiemiddag met Pat in Washington. Zij komt mij om half een halen en met de metro gaan we naar Metro Center. We gaan dit keer een ander deel van de stad verkennen, maar eerst willen we gaan lunchen.

Pat woont nog niet zo lang in dit gebied, dus dit keer ben ik de gids voor een Amerikaanse. Een van mijn favoriete restaurants in deze buurt is Zaytinya en daar is zij ook wel voor te vinden. Dit is een Midden-Oosters restaurant met een vooral Libanese keuken, waar je kleine gerechten bestelt, "mezze" genoemd.

We krijgen een tafeltje dichtbij het gezellige haardvuur. Helaas zie ik op het menu, dat mijn favoriete salade er niet meer op staat. Maar ach, dan moet ik maar wat nieuws proberen. Pat bestelt kippensoep en zalm en ik een salade en zalm. Zoals altijd is het superlekker! Dit restaurant is zeker een aanrader, want het is ook niet duur.

Na het eten beginnen we aan het verkennen van deze buurt. Als Pat de National Portrait Gallery ziet, herinnert ze zich, dat daar een Ansel Adams en Georgia O'Keeffe tentoonstelling is. Daar ben ik ook zeer in geinteresseerd, dus we gaan naar binnen.


De National Portrait Gallery

Zelfs na al die jaren hier vind ik het nog steeds bijzonder om zomaar een museum in te lopen. Dit is een Smithsonian museum en dus gratis. Tot onze verbazing worden zelfs onze tassen niet gecontroleerd, iets dat bij de Smithsonian musea op de Mall wel gebeurt.

De tentoonstelling is prachtig! Duidelijk hebben de twee artiesten tijd met elkaar doorgebracht. Soms heeft O'Keeffe precies hetzelfde als geschilderd, als Adams gefotografeerd heeft. Het is echt genieten deze kunst en geeft ons allebei weer inspiratie om zelf foto's te nemen.

We lopen na afloop nog even door een ander gedeelte van het museum. We kijken naar wat heel fel geschilderde schilderijen met Bijbelse voorstellingen, die mij niet kunnen bekoren. Dan zien we een heel aantal onderwerpen, gemaakt uit enkel zilver- en goudkleurige aluminiumfolie. Wat een werk en hoe kom je erop? Maar het staat in een nationaal museum, niet mis voor een artiest!


Allemaal folie!


Wij hebben genoeg gezien en gaan de waterkoude buiten weer in. In deze buurt staan een aantal mooie kerken. Wij fotograferen de buitenkant van een ervan en willen eigenlijk ook naar binnen. Maar geen van de deuren heeft hendels! We lopen dus maar door.




Detail op een gebouw



Lijnen in architectuur



Subway in het Chinees

Nu lopen we Chinatown binnen, de namen van alle bedrijven, zoals Subway en Starbucks, zijn ook in het Chinees geschreven. Een blok hiervandaan zien we de Chinese boog, de "Friendship Archway".


De boog over de straat

Dit is de grootste boog in de wereld buiten China en hij is in 1986 opgericht. Van dichtbij wordt duidelijk, dat hij wel een likje verf kan gebruiken. Dit is weer een voordeel van het samen zijn met een andere "fotografe". Dit is de eerste keer in vele keren, dat ik de boog heb gezien, dat ik hem echt kan inspecteren en proberen te fotograferen.

Meer boogfoto's:


De tijd begint inmiddels te dringen en we lopen terug naar het Federal Triangle metro station. Onderweg duikt Pat opeens een winkel in om haar fototoestel in haar tas te stoppen. Ze voelt zich niet veilig, als ze openlijk ermee rondloopt. Misschien is het omdat ik al 25 jaar bij dag en nacht in deze stad ronddwaal, maar onveilig voel ik me hier absoluut niet.

De metrorit gaat snel voorbij, aan gesprekstof geen gebrek. Pat zet me thuis af, waar Saskia nog niet is, die komt met de late bus uit school. Kai en Michael kijken een zeer grappige show op tv, zo te horen. En het huis ruikt heerlijk, want de crockpot staat te pruttelen.

We eten vanavond "Cowboy Grub" uit een van mijn crockpotkookboeken. Inderdaad een echt Amerikaans recept: draadjesvlees (stew beef in de supermarkt hier), hashbrowns (geraspte aardappels), gesnipperde ui en barbecue saus. Daarbij asperges en worteltjes en het gaat er bij iedereen goed in. Ik vind het elke keer weer leuk iets nieuws in de crockpot te proberen en vooral als de rest het ook lekker vindt!