Het lange weekend is begonnen!

Jemig, wat een lawaai kan er buiten gemaakt worden, zeg! Nu we met de ramen open slapen 's nachts hebben we geen wekker meer nodig! Al om kwart over zes laten de achterburen hun beagle naar buiten, die prompt begint te blaffen. Cosmo hoort dat en wil er ook heen. Niet veel later beginnen de eerste tuinmannen al met bladeren blazen, wat een herrie! We zijn dus allemaal supervroeg op (behalve Katja).

Saskia protesteert wat over het naar school gaan, want de meeste van haar vriendinnen mogen thuisblijven. De school gaat vandaag twee uur vroeger uit voor Thanksgiving, maar ze accepteert mijn uitleg, dat ze al teveel verzuimd heeft en nu echt naar school moet.

Nadat Rick nog even naar zijn werk is vertrokken (zijn bedrijf sluit vandaag ook vroeg) ga ik er met Cosmo op uit. Ik heb een interval training op het programma staan: twee minuten lopen, twee minuten joggen. Die beweging heb ik hard nodig, maar ik heb er geen zin in!

Cosmo wel en dat helpt! Zijn hele lichaamstaal zegt: "Heerlijk, dit koele buiten zijn!". Ik neem het geijkte rondje, dat Mary Ellen en ik altijd lopen. Cosmo weet daar feilloos welke huizen honden hebben. Bij sommigen raakt hij helemaal buiten zichzelf: blaffen, trekken etc.

Vandaag besluit ik daar echt aan te gaan werken. Ik heb snoepjes mee voor hem en hij volgt netjes en blaft een stuk minder. Er is hoop, maar ik moet echt weer flink met hem gaan trainen, want hij loopt de kantjes eraf op het moment.

Thuis heb ik nog tijd om een half uur een gewichtenroutine te doen. Ik weet, dat ik me vanavond weer erg moe zal voelen, maar al deze beweging helpt enorm tegen de pijnen. Het is dus een afweging tussen pijn of vermoeidheid en dan kies ik liever het laatste.

In het kader van afsprakenweek moet Katja vandaag om kwart voor twaalf bij de gynecologe zijn. Het zal de afgelopen dagen duidelijk geworden zijn, dat er van ons beider kanten wat aanpassing nodig is om haar thuis te hebben. Herhaalde malen probeer ik haar te wekken, met slechts wat gegrom als resultaat. Ze bijt me toe niet van tevoren te hoeven douchen.

Om zelf op tijd klaar te zijn spring ik maar wel onder het warme water. Als er ooit iemand uitvindt, hoe je schoon kunt worden zonder al die poespas, zal ik ze eeuwig dankbaar zijn. Het ergste vind ik mijn haar drogen. Zo saai en het duurt zo lang! Maar met dagelijks sporten is dat ook een vrijwel dagelijks terugkerend kwaad.

Het is nu tien minuten voor we naar de dokter moeten en Katja's deur is nog gesloten. Ik moet toegeven, dat mijn anders zo engelachtige geduld (ahum) op is. Omdat ik haar nu zo weinig zie, wil ik helemaal niet boos worden op haar, maar ik vind het ook heel vervelend te laat te komen voor een afspraak!

Met vrijwel onmenselijke snelheid kleedt Katja zich aan en acht minuten voor de afspraak zitten we in de auto. Wonder boven wonder (vooral dankzij de afwezigheid van snelheidscontroles, ik houd me tot mijn schaamte niet geheel aan de limieten) komen we slechts twee minuten te laat bij de dokter aan.

Niemand, die dat hier vreemd vindt, want het verkeer zit nogal eens tegen. Katja vult de nodige formulieren weer in. Gisteren viel het ons al op bij de oogdokter, dat er andere collegestudenten waren, en ook hier zit de wachtkamer vol met moeders met tienerdochters. Kennelijk zijn wij niet de enige, die in deze week gauw allerlei afspraken hebben geboekt.

Gelukkig voor Katja is dit enkel een consult. Dr. Hersh vraagt hoe het allemaal gaat. Katja antwoordt "goed" en heeft verder geen vragen. We vertrekken met een nieuw recept, dat naar onze verzekeringsmaatschappij gestuurd moet worden. Ook krijgt Katja een paar "samples" mee, twee gratis maanden van de pil, omdat de vertegenwoordigster langs is geweest. Ik weet niet, of dat in Nederland gewoonlijk is nu, maar ik sta er altijd versteld van. dat medicijn is toch best duur.

Katja en ik delen een liefde voor Whole Foods sushi en zij vindt het bezoek aan de gynecologe aanleiding ons daarop te trakteren. Het neemt niet veel (lees niets) om mij daarvan te overtuigen.

Het is, net als gisteren, een gekkenhuis bij Whole Foods! Er zijn zelfs verkeersleiders op de parkeerplaats (die vrij nauw is voor een supermarkt).

Als we er nu toch zijn, kiezen we ook een paar extra gerechten uit voor morgen. We proeven de Southwestern cornbread stuffing en vinden die allebei erg lekker. Ik ben ook dol op spruitjes, die deel uitmaken van de geroosterde herfstgroentes. Wellicht zal ik de enige zijn, die dat morgen eet, maar ik wil ook wat kleur bij de maaltijd hebben.

Na de lunch en een douche vertrekt Katja met Leah en Raffi met de metro naar Washington. Daar gaan ze een video maken. Waarvan is me nog steeds een raadsel.

De andere drie zijn vanmiddag vroeg thuis voor Thanksgiving. Rick begint meteen aan zijn befaamde pumpkin pies. Ook spreken we met zijn zus, die weer in Breckenridge is, zoals wij ook vorig jaar met Thanksgiving. Helaas heeft ze een ski ongeluk gehad.

Een man is keihard op haar ingeskied en nu heeft ze haar sleutelbeen gebroken en waarschijnlijk een operatie nodig! Dit is de tweede keer, dat iemand anders haar ernstig heeft verwond tijdens het skien. De man, die op haar inskide (is dat een woord), ging gewoon verder! Onvoorstelbaar, toch? Ik moet zeggen, dat mij dat toch weer wat angstiger maakt om te gaan skien! Ik heb op mijn zesde mijn sleutelbeen gebroken en weet nu nog hoeveel pijn dat deed!

Als avondeten hebben we kipspiesjes van de grill. Rick trotseert de koude temperaturen (5 graden) en grilt buiten! Maar het smaakt allemaal heerlijk en het blijft gezellig om met zijn vijven te zijn. Morgen natuurlijk helemaal, Thanksgiving is een van mijn favoriete feestdagen! Het ruikt al heerlijk naar pumpkin pie (een aangeleerde smaak, moet ik toegeven).

We eindigen de dag met het kijken naar het interview van Barbara Walters met de Obama's. In het Amerikaans is er een uitdrukking: "It grows on me". Ik moet zeggen, dat die voor mij voor de Obama's geldt. Ik zie een tweede Kennedy familie het Witte Huis betreden. Laten we alsjeblieft allemaal hopen, dat datzelfde lot hen niet is beschoren! Barbara vroeg wel over de veiligheid, maar wat kan Barack daar nu op zeggen. Hij kan niet beter beschermd worden, dan nu...