Modern ongemak

Mijn rug, schouders en nek voelen een stuk losser vanochtend. Het is de pijn van de massages wel waard, want het werkt tenminste een paar dagen. Ik heb werkelijk alle soorten massages geprobeerd (of althans een groot gedeelte), maar Shiatsu (daarvan kreeg ik zelfs blauwe plekken naderhand!) en deep tissue zijn de enigen, die echt verschil maken. Helaas zijn beiden ook echt afzien, maar dat heb ik er wel voor over.

Het is alweer saai weer, mistig en regenachtig. Zoals Sharon, die onze core training klas leidt, opmerkt: "Ik ben klaar voor juni". Hoe "gezellig" je het ook kunt maken tijdens deze miezerige, donkere dagen, het kan mij niet echt charmeren. Ik maak er het beste van, maar ik voel me in dit seizoen altijd een beetje depressief. Het is harder werk om iedere dag weer het goede in het leven te zien. Van anderen hoor ik hetzelfde, gelukkig, anders zou ik acuut hulp gaan zoeken.

Bloglezeres Annebep opperde Cesar of Mensendieck therapie voor Saskia, maar daar heb ik hier nog nooit van gehoord. Ik bedenk me, dat een groep vrouwen, die lichamelijke beweging hoog in het vaandel hebben, hier vast wat van weten. Iedereen luistert geinteresseerd, maar niemand heeft van een van beide therapieen gehoord. Mensendieck verwachtte ik ook niet, maar Cesar misschien? Wellicht is het hier in de VS bekend onder een andere naam, als iemand die weet, hoor ik het graag.

Na de core training ga ik de elliptische machine op. Ik zie, dat Sharon ook nog een stuk gaat lopen op de lopende band. De rest van de dames vertrekt. Voor mij is deze cardio training vooral op dagen als deze belangrijk, want het helpt mijn gemoed beter, dan een gewichtentraining. Als het weer zo is als vandaag ben ik helaas meer bezig met hoe ik hem zo goed mogelijk lichamelijk en geestelijk doorkom, dan wat dan ook.

De sportschool ligt in het centrum van Vienna. Dat maakt het makkelijk om na het sporten het stadje in te gaan voor boodschappen (niet echt presentabel, maar goed). Aoife's verjaarspartijtje, natuurlijk overnacht, is vanavond. Saskia heeft me geinstrueerd, dat zij graag een Sneeuwman Webkinz zou krijgen.

Bij Party Mania vind ik de sneeuwman en een leuke kaart. Wetend, dat Saskia die ook leuk vindt, koop ik ook gelijk een tweede sneeuwman. Tenslotte hebben we in de nabije toekomst Sinterklaas, haar verjaardag en Kerstmis! Zij is eigenlijk nog ons laatste "kind" en ziet ook helemaal uit naar al die cadeaugelegenheden.

De volgende stop is Giant. Bij het naar binnen gaan geef ik mijn kleingeld aan de rinkelende Salvation Army man met zijn rode keteltje. Dit is iets, wat je bij veel supermarkten terugvindt. Dat belletje hoort eigenlijk wel bij Kerst hier. Ik heb ook wel te doen met degenen, die daar de hele dag staan te rinkelen.

Binnen koop ik onder anderen baking soda om mijn tanden mee te poetsen. Volgens mijn mondhygieniste helpt dat de aanslag van koffie e.d. eraf te halen. Ik moet in december terug, dus tijd om het eens te proberen. Ik ben helemaal onder de indruk, mijn gebit ziet er meteen weer helemaal goed uit!

Terug naar de Giant, op mijn lijstje staan ook kleinigheidjes voor in de Sint schoen morgen. Dat valt niet mee, want we hebben met oudere kinderen te maken, maar het lukt wel. Ook neem ik weer een stel van de Griekse yoghurtjes mee. Dat merk blijft populair, er is nauwelijks iets van over. De inkoper van Giant vraagt zich vast af waarom, ik ben ervan overtuigd, dat ons gymgroepje er debet aan is, hi hi.

Omdat het weer zo slecht is en ik me niet lekker voel heb ik me voorgenomen rustig te gaan internetten. Maar als ik thuis kom blijkt het internet niet te werken. Nadat Rick me via de telefoon allerlei stappen doet ondernemen met onze server, blijkt, dat het aan onze provider ligt.

Na een telefoontje daarheen hoor ik, dat er problemen zijn in het gebied rond Washington. Ik wacht dus maar geduldig af. Maar een paar uur later ben ik nog niet online en het geautomatiseerde berichtje zegt nu niets meer over Washington. Dus nu wacht ik op een live persoon.

Na bijna drie kwartier op "hold" te hebben gezeten krijg ik "John" aan de lijn. Ik leg ons probleem uit. Hij kijkt niet eens naar onze gegevens en beweert, dat ze dachten, dat de lijn gemaakt was, maar die ging meteen weer down. Hoe lang het nog gaat duren, weet hij niet. Dus ik wacht maar weer, balend, want ik had zoveel kunnen doen vanmiddag.

Om vijf uur wordt het me te gortig. Weer bel ik om te kijken, of er al enige vordering is, want dit duurt wel erg lang. Onze provider, Speakeasy, heeft vrijwel nooit problemen en als die er wel zijn worden ze snel en netjes opgelost.

Dit keer krijg ik Trey te spreken. Die kijkt (gelukkig) wel naar onze gegevens en merkt op, dat wij niet eens deel maakten van het probleem, dat eerder in dit gebied speelde! Vakkundig leidt hij me door de stappen, die genomen moeten worden om weer online te komen. Dat werkt meteen!

Grrr, heb ik daar voor niets de hele middag aan verpest! Natuurlijk is het een enorm luxe"probleem", een middagje geen internet en gewoonlijk zou het me niet zoveel kunnen schelen. Maar ik had me nu voorgenomen een middagje te computeren en dan is het niet leuk.

Saskia gaat naar haar zoveelste verjaarslogeerpartijtje. Dit keer is het bij Aoife. Dit is kennelijk de leeftijd voor de grote logeerpartijen, want ook hier komen elf meisjes slapen.

En zo zijn Rick, Kai en ik weer samen voor het avondeten. Rick is nog steeds op een speurtocht naar nieuwe restaurants en hij heeft Eciti Cafe gevonden. Het blijkt een goede vondst: het menu is origineel en de prijzen zeer redelijk. Ik bestel de lekkerste wilde paddestoelen salade met geitenkaas en knoflook, die ik ooit heb gegeten! Er zitten vier verschillende paddestoelen in, waaronder cantharellen, waar ik dol op ben.

Thuis kijken we naar Super *M*anny. Eerst dacht ik, dat het verkeerd geschreven stond, maar het is een mannelijke nanny. Ik moet zeggen, dat ik hem zeer goed vind omgaan met het gezin. Ik ben benieuwd of hier meer afleveringen van komen. Weer eens heel wat anders, dan Nanny Jo!