Teacher Work Day

Dit weekend is voor de scholen een vier daags weekend. Vandaag zijn de scholen gesloten voor een "teacher work day", zodat de leerkrachten de rapporten kunnen samenstellen en vergaderen. Morgen is het natuurlijk verkiezingsdag en de scholen hier in Fairfax County worden als stembureaus gebruikt.

Kai en Saskia slapen dus lekker uit, maar Rick en ik staan vroeg op. Ik ben blij met het extra uur van gisteren, want nu voelt het niet zo vroeg en het is licht! Dat maakt opstaan toch een heel stuk makkelijker.

Na een uur core training haast ik me naar huis, douche en ga naar Spaans. Dit is de laatste les van dit kwartaal en ik schrijf me gelijk ook weer in voor het tweede gedeelte in januari. Ik vind echt, dat ik heel wat heb geleerd, en ik vind dat Senor Diaz heel goed les geeft.

Tijdens de les sms't Saskia me, dat ze zin in macaroni met kaas van Noodles & Company heeft. Ik heb inmiddels ook flinke trek en zin in hun pasta, dus ik schrijf terug, dat dat goed is.

Noodles is zo'n restaurant, waar je heen gaat, als je een slechte dag hebt. Het is er vrolijk en de pasta's zijn goedkoop en lekker. Ik bestel de Indonesian Peanut Sautee met kip. Stiekem zou ik ook graag macaroni met kaas willen, want die is verrukkelijk bij dit restaurant! Maar mijn gerecht is ook heerlijk, lekker pittig met veel groentes.

Na de lunch vertrekken Saskia en ik naar Tysons Corner. De mall is al helemaal voor de Kerst versierd! Gelukkig horen we nog geen Kerstmuziek, want dat zou me toch te gortig zijn!

Saskia heeft de afgelopen maanden hard gespaard en opgepast en nu genoeg geld bij elkaar om een paar Ugg laarzen te kopen. Helaas voor haar is de beige kleur, die ze graag wilde, nergens meer voorradig. Bij Nordstrom probeert ze grijze aan, maar vindt die kleur niet leuk. De keuze valt uiteindelijk op een paar lichtbruine bij Lord & Taylor.


Een trotse Saskia in Uggs

Zelf ben ik op zoek naar een lange broek. Ik heb de grootste moeite leuke, modieuze broeken te vinden, die lang genoeg zijn. De zaken in Tysons Corner, die "long length" of "tall" verkopen, zijn op een hand te tellen. Heel frustrerend!

Bij Dockers vind ik wel de simpele zwarte broek, waar ik naar zocht. Niets bijzonders, gewoon recht toe recht aan zwart. Saai, dus, maar aan te kleden met leuke topjes. Hij is in ieder geval lang genoeg.

Saskia kijkt bij Delia's, waar we $30 korting krijgen met een "frekwente shopper" kaart van $20 en $10, omdat Saskia een trui aan probeert, die ze niet eens leuk vindt. Rare promoties heeft deze zaak soms. Maar Saskia koopt een broek van $50 voor $20, dat is natuurlijk nooit weg.

Mijn kruistocht om een leuke broek te vinden zet zich voort. De Gap heeft niets, The Limited ook niet en de broeken van Express staan me helemaal niet goed.

Gelukkig zie ik dan Lucy. Dit is een zaak met sportieve kleding en ik vind er twee broeken. Een sportbroek, want die zijn ook altijd te kort voor mij, waardoor ik de halve dag met hoog water loop. En de andere is leuk voor de hele dag. Daarbij nog een paar topjes en dan is het meisje in mij toch weer tevreden.

Met een in haar nieuwe Uggs huppelende Saskia loop ik terug naar de auto. Haar mond staat niet stil, want er is van alles gaande in haar tienerleventje. Op de terugweg vallen Saskia zelfs de vlammende herfstkleuren op. De maples zijn felgeel en -rood. Het is bewolkt, maar de kleuren daardoor diep. Iedere fotograaf zal je vertellen, dat de kleuren met bewolkt weer intenser zijn. Ik probeer wat foto's door het autoraam te nemen, maar die brengen het geheel niet echt over.


Thuis kijk ik naar Life and Cooking op RTL Gemist. Michelle, die hier in 2006 logeerde, was daar zondag te gast om te spreken over hoe zij al op haar dertiende wist, dat ze homoseksueel is. Het is erg leuk om haar en haar vader (die ik vorig jaar heb ontmoet) en haar moeder en vriendin te zien. De laatste twee heb ik wel op foto's, maar nooit in persoon ontmoet. Heel bijzonder om hen zo op tv te zien!

Op deze vooravond van een heel spannende verkiezingsdag kijken we naar een speciale uitzending van Saturday Night Live. Even wat humor voor de serieuze dag morgen. Rick en ik hebben ons stembiljet al afgedrukt en weten beiden onze stemmen, dit keer allebei hetzelfde. Maar ook als dat niet zo is, zijn we net als dit paar.

Veel schrijf ik in dit blog niet over politiek. Ik houd niet van politieke discussies en het is over het algemeen ook niet mijn interesse. Maar deze presidentsverkiezingen vind ik wel heel belangrijk en ik heb me er ruimschoots in verdiept en nagedacht over wie voor mij de beste president zou zijn.

Om te proberen uit te leggen, hoe ik deze verkiezingen beleef, heb ik het stukje hieronder geschreven. Ik vind dit verreweg de spannendste verkiezingen, die ik heb meegemaakt. Vooral ook omdat de nieuwe president, ongeacht wie er morgen wint, te maken zal hebben met ongekende wereldwijde problemen.

Mijn stem staat vast, die gaat naar Obama en de andere Democraten op mijn stembiljet (ik ben helemaal voor Mark Warner en Gerry Connelly). Maar ik ben over het algemeen een "swing voter". M.a.w. ik stem niet a priori de ene of de andere partij.

Nu hebben wij "onafhankelijken" geluk in Virginia, want we hoeven onze affiniteit niet officieel te verklaren. We mogen dus in zowel de Democratische als de Republikeinse voorverkiezingen meedoen, maar niet in beiden. Ik heb dit jaar meegedaan in de Democratische voorverkiezingen en was daarbij een erge Hillary Clinton fan. Dat zij heeft verloren zit nog steeds niet lekker en daarin ben ik niet de enige.

Maar nu Obama de Democratische kandidaat is, met Biden als running mate en grote naam fans als Warren Buffett en Colin Powell, en McCain Palin als running mate heeft gekozen, die zo ongeveer staat voor het omgekeerde van alles, waar ik voor en tegen ben, is mijn keuze gemaakt.

Van harte? Nee. Aan de andere kant lijkt mij de eerste zwarte, jongere president van de VS wel spannend. Mijn beste vriendin is het helemaal niet met mij eens en engageert mij constant in eindeloze McCain loftuitingen. Ik kan niet wachten tot het 5 november is. Ik houd niet van politieke conversaties en vrijwel ieder telefoontje met haar gaat daarover en wel om mij te overtuigen, dat Obama de duivel is.

Maar goed, ik blijf ervan overtuigd, dat Obama de betere keuze is. En dan zie ik een reclamespotje van het McCain kamp: Zou je je kind toevertrouwen aan iemand, die nog nooit voor kinderen heeft gezorgd? Zou je een vliegtuig overleveren aan iemand, die nog nooit een vliegtuig heeft gevlogen? Ik moet toegeven, het doet me wat. Het maakt me onzeker.

Maar dan bedenk ik me: hoeveel landen heeft McCain bestuurd? Geeft zijn lange tijd in de senaat hem zoveel meer praktische kennis? Wat hebben zijn ervaringen in de Vietnam oorlog mentaal met hem gedaan, gezien de vele problemen, die veel Vietnam veteranen hebben? Ook allerlei onzekerheden, maar ik weet zeker, dat zo'n reclame anderen ernstig aan het denken zet.

Daarom denk ik, dat niemand nu kan voorspellen, wie de president zal zijn op 5 november. Ik hoop, dat Obama met grote voorsprongen wint, zodat er geen herhaling van 2000 zal zijn. Maar een deel van mij vreest dinsdagavond. Hoe zal het onze toekomst bepalen en hoe zullen de markten reageren en hoe zal de wereld reageren. Dat is wat deze verkiezingen zo historisch en spannend maakt.