BVN tv

Vijftig procent kans op een zwaar onweer vanavond wordt op alle weerssites afgekondigd. Meestal betekent dat, dat we een flink onweer over ons heen krijgen. Zo niet vanavond!

Halverwege de middag heeft het even tropisch geregend en daarna werd het zonnig en nu, om 20 uur is Rick net naar zwembad vertrokken. Ik zit lekker met een wijntje buiten te computeren, want de temperatuur is zalig en ik heb uitzicht op de ondergaande zon (weliswaar achter de bomen). Er is letterlijk geen wolkje aan de lucht.

Meestal vind ik, dat ze het weer hier zeer accuraat voorspellen, maar deze zomer lijkt dat minder goed te lukken. Misschien is het, omdat de voorspellers zo graag wat regen willen zien. Het is overal flink stoffig van de droogte. Maar geef mij maar dit weer! Het roept het ultieme vakantiegevoel op!

Dankzij onze achterburen, die hun beagle al om zes uur naar buiten laten, is Cosmo ook alweer vroeg paraat. Gelukkig moet Rick ook vroeg op, dus ik kan nog even blijven liggen. Maar ik ben klaarwakker!

Het is pas zeven uur, zal ik opstaan of decadent in bed blijven lezen (waar ik mezelf vrijwel nooit tijd voor gun)? Het wordt het laatste, heerlijk zo'n gevoel om even helemaal niets te hoeven!

Maar ik heb om half tien met Mary Ellen afgesproken te gaan hardlopen en wil daarvoor ook nog even wat gewichten heffen. Mijn rechterknie doet echter sinds gistermiddag scherp pijn als ik loop, wat op een te strakke iliotibiale band duidt.

Dat wordt even voorzichtig zijn, dus, want dat wil ik niet chronisch laten worden. Gelukkig heb ik van REI een speciale steunband ervoor, dus die doe ik om.

Tot mijn verbazing en blijdschap merk ik tijdens het hardlopen niets van de pijn, de band helpt echt! Het is wel super warm, warmer dan gisteren, al is de vochtigheidsgraad nog steeds niet zo hoog, als vorige week. Maar het is wel afzien in dit weer, hoor! Of ik het zonder loopkameraadje ook zou doen, weet ik niet!

Badend in het zweet kom ik thuis en drink meteen een paar volle glazen ijskoud water. Maar Mary Ellen was laat en ik heb om half elf afgesproken met Tina bij het hondenpark, om Cosmo en Cuco (eindelijk weet ik de goede spelling!) te laten spelen. Gauw race ik naar het hondenpark, waar iedereen al aanwezig is.

Ray, die gewoonlijk allerlei honden bij zich heeft, is er ook, maar zonder honden. Eentje is gewond, de andere thuis, dus hij speelt een balspelletje met Tina's dochtertjes. Het is een heel aardige man, maar ik krijg zo wel het gevoel, dat hij heel eenzaam is. De kinderen zijn in ieder geval duidelijk ook dol op hem, net als de honden!

Cosmo en Cuco spelen, dat het een lievelust is. Het is werkelijk schattig om te zien, ze zijn de beste vriendjes! We denken er al over om, als een van ons overnacht weggaat, de hond bij de ander onder te brengen.

Tina en ik kunnen het ook supergoed met elkaar vinden. Het helpt natuurlijk, dat we kinderen van dezelfde leeftijd en sekse hebben en een hond van dezelfde leeftijd. Maar al pratend vinden we ook andere dingen van elkaar uit, die gezamenlijke interesses zijn, zoals het bezoeken van wijngaarden.

Met een doodmoeie en vieze Cosmo ga ik zo'n drie kwartier later weer huiswaarts. Daar zegt Saskia, dat ik Rick moet terugbellen. Hij vraagt, of ik tussen half een en half twee thuis kan zijn, zodat er een technicien kan komen om onze BVN satelliet te maken.


In de tuin met een van Saskia's speelgoedbeesten (onder zijn poten), hij is toch stout!



Met grijze bef, die meestal spierwit is, getuige van het spel in het park!



Een aantal jaren geleden hebben we een satellietschotel op ons dak laten zetten, die ons onder anderen BVN gratis zou laten zien. Nu heb ik er geen enorme behoefte aan Nederlandse televisie te kijken. Maar bij bepaalde gelegenheden, zoals dingen met het koningshuis (we hebben het huwelijk van Willem Alexander en Maxima live gezien) en Sinterklaas vind ik het wel erg leuk, ook voor de kinderen, die dan weer eens een goede stoot "echt" Nederlands te horen krijgen.

Maar een paar maanden geleden gaf die satelliet er opeens de brui aan. Geen probleem, ik keek mijn Tussen Kunst en Kitsch wel online. Maar Rick vindt de Nederlandse tv kennelijk ook leuk en wil het gemaakt zien.

Gelukkig heb ik gisteren het merendeel van de dingen, die nog buitenshuis moesten gebeuren, gedaan. Ik had wel op een lekker rustig middagje gerekend, maar zo'n technicien voor een uurtje kan er ook nog wel bij (zo redeneer ik althans).

Gauw rijd ik nog met Saskia naar haar school. We moeten bewijs overleggen, dat ze is ingeent voor tetanus, anders mag ze in september niet beginnen! Belachelijk, vind ik, want tetanus is niet eens besmettelijk (niet, dat ik tegen de inenting ben, maar dat de school er zo'n stipulatie aan vastplakt vind ik irritant). De administratrice maakt een copie van de formulieren, dus hopelijk zitten we nu goed.

De volgende stop, waar het Saskia echt om te doen is, want ze hebben er de meest exotische dieren, is Vienna Aquarium. Meestal hebben ze er kittens, maar dit keer niet, helaas voor Saskia. Een muis voor de slang hebben ze wel en hopelijk wordt die nu ook een slangen en geen poezen maaltijd!!

Omdat de tv technicien nu ieder moment kan komen, durf ik niet te gaan douchen. En ik voel met toch vies! We eten lunch en ik wacht, en wacht, en wacht. Half twee komt en gaat, geen technicien, om twee uur, nog niet. Nu begin ik me te ergeren en vraag Rick hem te bellen.

Minuten later staat hij wonder boven wonder voor de deur, de man van Telesat. Het is een kleine, Arabisch uitziende man met een bril met enorme glazen op. Met moeite onderdruk ik mijn blijdschap, want nu zal ik vast gauw een plons in het zwembad kunnen gaan nemen! Optimistisch denk ik, dat het probleem vast miniem is en zo opgelost.

Maar nee, het mannetje vertelt me, dat de satelliet box niet meer werkt. Niet getreurd, hij heeft een nieuwe in zijn truck. Ok, ik treur niet en probeer ook heel hard niet naar zijn wijdopen gulp te kijken (die heeft hij de hele 3,5 uur, dat hij hier is, niet door, maar misschien is de rits wel stuk, kan ook).

Niet veel later heb ik toch wel even moeite mijn positieve kijk te behouden. Er is namelijk ook iets mis met de bedrading tussen de schijf op het dak en de televisie. Allerlei termen, die voor mij abracadabra zijn, volgen. In paniek bel ik Rick, die zijn telefoon niet beantwoord.

Gelukkig is daar MSN en Rick is bezig met een belangrijk telefoongesprek. Hij weet nog wel te typen, waar ik een speciaal kabel kan vinden en belt gelukkig niet veel later om met de technicien te spreken. Op zulke momenten voel ik me echt een complete digibeet, terwijl ik toch best veel van computers e.d. weet.

Uiteindelijk duurt het nog twee uur, voor de schijf weer werkt, zoals we willen. Opeens zie ik weer Nederlandse woorden op ons televisiescherm en dat is toch wel weer leuk (BVN is een van de weinige niet Arabische zenders op deze frekwentie!).

Het mannetje glundert, hij heeft het toch maar weer voor elkaar! Ik schrijf de cheque voor een paar honderd dollar en Rick heeft al beloofd een beschermer tegen stroomstoten te kopen. Want al dit gedoe hebben we te danken aan slecht weer deze lente.

Het is half zes en ik heb zo'n zin in een duik in het zwembad, ik voel me vies zweterig. Gauw doe ik mijn zwempak aan en loop gewoon met baddoek en zwembril naar de overkant. De zwembaan is leeg en ik ga ervoor. Binnen het halve uur trek ik mijn veertig banen. Vijf kilometer hardgelopen en een kilometer gezwommen vandaag, ik voel me er goed bij!

Als ik na een verfrissende douche in een jurkje weer beneden kom is Rick ook net thuis. Ik voel me wat schuldig, want ik baalde vanmiddag echt van al het gedoe en heb nogal tegen hem aangeklaagd. Het is tenslotte wel de televisie zender in mijn taal, waar hij moeite voor deed. Een grote knuffel is dus wel op zijn plaats!

We eten lekker buiten met zijn allen en nu zit ik daar nog alleen in het donker met de geluiden van de nacht om me heen. En die zijn luid!!! Ik ga zo naar binnen, American Inventor kijken. Vanochtend dacht ik, dat het grootste deel van de vakantie al voorbij is. Maar dat is niet zo, "slechts" viereneenhalve week liggen achter ons, we hebben nog een heerlijke zeseneenhalve week te gaan! Maar het is zo druk, het vliegt voorbij! Het kan mij echter niet lang genoeg duren!