Gettysburg

Al om acht uur staan Rick en ik vanochtend op. We genieten even van de lekkere temperatuur door samen op het deck te ontbijten en dan neem ik Cosmo mee voor een goede wandeling. Rick wekt intussen Katja, die nog heel wat in te pakken heeft en we willen om een uur of tien vertrekken.

De registratie voor het Jaarboek Kamp in Gettysburg begint om half een en we schatten meer dan twee uur nodig te hebben om erheen te rijden. Natuurlijk vertrek je met tieners nooit op het afgesproken tijdstip, maar om kwart over tien zitten we bepakt en bezakt (het lijkt wel op een volksverhuizing, wat Katja allemaal mee heeft gesleept!) in de van.

Saskia blijft achter om voor Cosmo te zorgen en haar kamer op te ruimen (wil ze liever, dan meegaan!), Kai gaat wel mee. Onderweg halen we Maya, Katja's klasgenootje, op, die ook in Vienna woont. De meisjes kletsen over van alles en nog wat en hebben er wel zin in, zo te horen.

De reden, dat dit kamp in Gettysburg wordt gehouden is, dat de grootste jaarboek uitgever van Amerika hier een fabriek heeft staan. Zo leer ik weer eens wat, want ik had er eigenlijk niet bij stilgestaan, dat daar een speciale uitgever voor was. Dit kamp is min of meer verplicht voor de editors van het jaarboek van volgend jaar, waarvan Katja er een is.

Dit bedrijf produceert ook nog allerlei andere high school en college gerelateerde produkten, zoals klasse-ringen, cap and gowns en meer.

De rit naar Gettysburg leidt door glooiend Maryland en op deze zondag is er nauwelijks verkeer. Al iets meer dan anderhalf uur na vertrek zijn we in Pennsylvania en niet veel later rijden we het stadje binnen.

Het is een leuk historisch stadje, genoemd naar pionier James Gettys, waar natuurlijk ook de bloedigste veldslag van de Amerikaanse Burgeroorlog plaats vond, maar daarover later meer. Het grote aantal Harley Davidsons valt ons op (en daarop het grote aantal rijders zonder helm, ik snap dat dus echt helemaal niet!). Het lijkt Rolling Thunder wel weer!

Het blijkt deze week "Bike Week" te zijn, aan alle restaurants hangen welkomstvlaggen en staat er "Welcome Bikers!". Wij hebben inmiddels ook wel trek en gaan op zoek naar een restaurantje, omdat we nog te vroeg zijn om te registreren.

Als eerste zien we een leuke bed and breakfast met restaurantje, maar daar zouden we drie kwartier op een tafeltje moeten wachten. Dat schiet niet op. Dan maar even verder lopen langs het historische straatje.

Bij The Gingerbread Man vinden we nog een tafeltje voor vijf beschikbaar. Dit restaurant is in een historisch pand gehuisd, alleen zou ik een heel drukke weg moeten oversteken om er een foto van te maken. Dat laat ik dus maar zitten.

Het eten is lekker, ik bestel een blackened kip sandwich en Rick ook. De anderen kiezen de hamburgers van het menu. Ik kijk mijn ogen uit, want het vreemdste volk komt hier eten.

Naast ons komen een man en zijn zoontje te zitten. De man gaat met zijn voeten op de bank en zijn knieen boven tafel zitten!! Rick zegt er bijna wat van, zo ergert hij zich aan dat gebrek aan manieren. In ieder geval hebben we een duidelijk voorbeeld van "hoe het niet hoort" voor de kinderen!

Met volle magen gaan we op zoek naar Gettysburg College, waar Maya en Katja de komende vijf dagen zullen doorbrengen. We vinden het al gauw en er is een mooie campus, die uit 1832 stamt. Ook de hall, waar de registratie plaatsvindt, is gauw gevonden.

Rick parkeert de van langs de weg en binnen vinden we een lopende band aan dingen, die de meisjes moeten ophalen. Ze krijgen als eerste een kaart, waarop wordt afgeknipt als ze iets hebben ontvangen: een lint met identiteitsbewijs voor om hun nek, een t-shirt, een kaartje voor de Ghost Tour van Gettysburg later in de week, een map met instructies en last but not least, de sleutel voor hun kamer en een kaartje voor de maaltijden.

Katja en Maya hebben dezelfde suite (ook zo aangevraagd) in de Apple Hall. Toevallig blijken we de van er recht voor te hebben geparkeerd!

Maya draagt haar eigen tas en met zijn vieren slepen we Katja's dingen (waaronder een fan, want er stond, dat niet alle dormitories airconditioning hebben en het is wel zo warm, dat je dan een fan nodig hebt) naar binnen.

Onmiddelijk valt de behaaglijke koelte op. Duidelijk is er hier wel airconditioning, maar Katja wil de fan toch houden.

Na even zoeken vinden we de suite, die werkelijk heel mooi is. Katja's andere klasgenoten zijn er ook al, ze delen de suite met zijn vieren. Er wordt gekletst en gegiecheld en de bedden worden verdeeld. Katja krijgt een bed in de loft boven.


Katja's bed voor de komende vier nachten



De gezamenlijke ruimte, die ze met zijn vieren hebben

Wij zijn nu meteen overbodig, het kost Katja zelfs moeite nog afscheid te nemen. Ik zie dit als typisch tienergedrag, maar Rick vindt het niets en vertrekt bijna kwaad. Gelukkig kan ik hem overtuigen toch even een hug te halen, want op zo'n manier voor bijna een week afscheid nemen is niet leuk, natuurlijk.

Nu we toch in Gettysburg zijn, willen we ook het historische slagveld zien. Met Vicksburg in Mississippi werd hier min of meer de Burgeroorlog beslist.


Overzicht over het stadje, met de torens van college, waar Katja is, goed zichtbaar

We beginnen bij het gebouw, waar de Cyclorama te zien zou moeten zijn. Helaas vinden we uit, dat die al twee jaar is gesloten. Maar er is wel een winkeltje, waar je audio-rondleidingen voor het park kunt kopen. Rick koopt er eentje, die drie uur zou duren, als we alles deden, maar we kunnen hem zelf aanpassen, vertelt de ranger.

De rondleiding begint in de parkeerplaats, waar we al staan. Onze "gids" is Wayne E. Motts, een lokale historicus. En die man vertelt inderdaad erg interessant!

Terwijl we langs de tientallen monumenten voor de verschillende generaals, infantrieen, staten etc. etc. rijden, vertelt hij persoonlijke verhalen. Voor mij komt deze veldslag opeens tot leven, ik zie die duizenden jongens elkaar te lijf gaan en krijg er de rillingen van.




Langs de wegen staan om de zoveel meter monumenten, heel indrukwekkend, het geeft een idee van de grootte van deze veldslag



Generaal Doubleday, die van het baseball

De Burgeroorlog is de bloedigste oorlog ooit door de Amerikanen gevochten, maar er was ook zoveel (over?)moed! Broers vochten samen, maar ook tegen elkaar en de verhalen van individuele families daarover fascineren me.

Kai vindt het al gauw saai, maar Rick en ik genieten. We leren over General Doubleday (die ook het baseball spel heeft uitgevonden) en zien de Eisenhower boerderij, waar de president en zijn vrouw jarenlang woonden. Langs de oprit staan vijftig dennebomen, die de 50 staten vertegenwoordigen. Alaska en Hawaii werden tijdens zijn presidentschap toegevoegd.


Ze staan er nog net als toen...



Aan deze veldslag namen 170.000 soldaten deel en 51.000 daarvan sneuvelden of raakten gewond. Als je aan die aantallen denkt, op zo'n relatief klein stukje land, dan is dat zeer indrukwekkend. Rick en ik vragen ons af, wat het stadje Gettysburg met al die doden en gewonden deed! In ieder geval liggen er een heel stel in het National Cemetery.

Over National Cemeteries gesproken, we leren en passant, dat Generaal Meigs , zelf nota bene in Georgia geboren, een grote hekel had aan de noordelijke generaals, die naar het zuiden gingen. Generaal Robert E. Lee was daar een van en hij was de bezitter van Arlington House in Virginia.

Generaal Meigs wilde een manier vinden om te voorkomen, dat Lee ooit weer in zijn huis kon wonen. Dus maakte hij de grond rond Arlington House een nationale begraafplaats en dus federale grond. Het werd het tegenwoordige Arlington National Cemetery.

De zoon van generaal Meigs sneuvelde in de Burgeroorlog en ligt daar begraven. En ook hij zelf ligt daar, vlakbij Arlington House (vandaar, dat ik de naam herkende, dat graf heb ik al vele malen gezien, natuurlijk).


De North Carolinians verloren tijdens deze veldslag de meeste levens, dit is hun monument



De Confederate vlag van de zuidelijke staten

Omdat Kai zich zo verveelt volgen we niet de hele 3 uur durende route. We klimmen wel omhoog in het Pennsylvania monument (terecht het grootste in dit gebied, aangezien we in die staat zijn). Van daaruit hebben we mooi uitzicht over het hele "theater" (altijd een eufemisme voor de bloederige taferelen van oorlog, vind ik).


Velen zullen de kanonnen van zo dichtbij gezien hebben

Rond vier uur houden we het voor gezien, we besluiten de rest van de cd op weg naar huis te luisteren. Ik vind het allemaal bere-interessant. Wat me opviel tijdens onze rit waren de vele confederate vlaggen, die bij de monumenten wapperden. Die vlag is het symbool van het zuiden en dus eigenlijk ook de slavernij. Maar historisch gezien hoort hij wel bij de monumenten voor de zuidelijke staten. Ik vraag me alleen af, wie ze geplaatst hebben.


Deel van het Virginia Monument



Het Pennsylvania Monument, waar Rick en ik naar boven klommen

Met een hoofd vol historische feiten naderen we de grens met Maryland weer. Op de heenweg hebben we hier al een grote vuurwerk winkel gezien. Het geval wil, dat we 0,0 vuurwerk voor Oud en Nieuw hebben! En dat is natuurlijk bijna een ramp, want in Virginia kun je nu tot de volgende 4 juli geen vuurwerk meer krijgen.

Rick dacht op de uitverkoop van 4 juli te wachten en vond toen alles gesloten! Maar gelukkig, Keystone Fireworks brengt uitkomst. Nadat ik mijn rijbewijs gegevens heb ingevuld (Rick wil dit om de een of andere reden niet doen) mogen we de winkel in.

Het is nog uitverkoop ook: koop er een, krijg de tweede voor 99 cent! Virginia laat alleen grondvuurwerk toe, dus daar kopen we het meeste van. Rick kan het echter niet laten toch een aantal vuurpijlen mee te nemen. Een heel wagentje vol kost $100, heel redelijk, vind ik! En nu hebben we met Oud en Nieuw tenminste vuurwerk, anders was het toch niet hetzelfde geweest!

Zonder verder oponthoud komen we weer thuis. Saskia heeft alles gedaan, dat ze beloofd had en haar kamer en kast zien er uit als om door een ringetje te halen. Ze is er terecht trots op!

We bestellen gauw Chinees en eten dat buiten op. In de verte rommelt het gevaarlijk, maar wij krijgen slechts een paar druppels. Alweer een heel volle dag en morgen volgt er nog een, dus op tijd naar bed, vanavond!