Film en golf

Vrijdag

Bij het wakker worden schiet het door mijn hoofd, dat dit vrijdag, de dertiende, is. Maar echt bijgelovig ben ik niet, dus begin met volle energie aan de dag. Het is alweer onbewolkt zonnig en ik merk, dat mijn energieniveau stukken hoger is en mijn pijnniveau stukken lager met dit weer.

Om kwart over acht heb ik met Kirsten afgesproken bij Vienna Woods. Het is veel aangenamer lopen, dan dinsdag, toen het zo drukkend heet was, al zo vroeg in de ochtend. We lopen een stuk het W&OD pad op en bij elkaar vijf kilometer, voor zij Madison weer moet ophalen.

Vandaag opnieuw een dubbel loopje voor mij, want om kwart voor tien komt Mary Ellen om te gaan hardlopen. We besluiten eens een andere route te nemen. Van het rondje, dat we gewoonlijk lopen, weten we precies: nog drie heuvels, nog twee, nog een, hoera! Maar soms wordt dat wel erg saai.

We besluiten, ook omdat het toch wel weer flink warm is, door Nottoway Park te gaan. Mary Ellen kent het hier niet zo goed, als ik, en denkt, dat we veel langer lopen dan gewoonlijk. Maar dan zijn we nog geen twee mijl onderweg. Als je de route weet, kun je aftellen, met een nieuwe route gaat dat niet.

Maar het loopt lekker in het bos en als we de hoek om lopen struikel ik bijna over een hert, dat gewoon midden op het pad staat. Ik loop voor Mary Ellen en het hert springt zo snel weg, dat ik met kloppend hart stilsta en Mary Ellen niet eens iets heeft gezien! Het hert staat wel een paar meter verderop stil, zodat ik zeker weet, dat ik nog steeds niet gek ben. Mijn fototoestel heb ik niet bij me.

We lopen bijna vijf kilometer en bij elkaar haal ik de tien kilometer vandaag. Thuis haal ik Cosmo op en we rijden naar het hondenpark. De oudere man met zijn kleinzoon en het kleine hondje Fox zijn er en een vrouw met een grijze terrier, die naar iedere andere hond grauwt, en een Westie, die zes maanden oud is.

Cosmo heeft ongeveer een maand geleden al heel leuk met de Westie gespeeld en doet dat nu weer. Niet veel later komen Tina en de border collie Cuckoo (spreek uit Koekoo, geen idee hoe je het spelt). Dit is Cosmo's beste vriendje, ze schelen 13 dagen en spelen zo schattig!


We hebben elkaar al een aantal weken niet gezien, maar het lijkt alsof de honden elkaar echt herkennen. Er wordt hard geworsteld, schattig. Ook Tina en ik kunnen het heel goed met elkaar vinden en wisselen telefoonnummers uit. Zij heeft kinderen van ongeveer dezelfde leeftijd als de onze en dat schept al een band.

De honden spelen lief (althans, dat denken wij) en wij kletsen gezellig. Tot opeens de eigenares van de Westie begint te gillen, dat wij onze grote honden in bedwang moeten houden. Die zijn enkel aan het spelen, maar volgens haar domineert Cosmo haar hondje en dat is niet eerlijk.

Tina en ik kijken elkaar aan en ik moet een lachbui onderdrukken. We hebben het hier wel over honden, of niet? Cosmo wil gewoon meespelen en het Westie hondje heeft een kwispelend staartje en hapt naar Cosmo's bek.

Maar de eigenares is heel serieus. Cosmo domineert volgens haar en weerhoudt haar hondje van het spelen, bovendien kan hij met zijn grootte haar pijn doen. Ik moet hem volgens haar aanlijnen. Dat weiger ik, Cosmo doet werkelijk niets verkeerd en het hele doel van dit park is, dat ze van de lijn mogen. Dan verandert ze in een gillende feeks!

Zulke confrontaties vind ik vreselijk en als Cosmo weer met het hondje wil spelen, roep ik hem terug en leid hem en Cuckoo naar het andere eind van het park. Als ze dan zo paranoide is over haar hond hoef ik dat niet te voeden. De feeks gilt "Zie je wel, jij ziet het ook".

Het wordt Tina te gortig en ze probeert met alle macht uit te leggen, dat de honden echt gewoon spelen. De Westie heeft ook nog geen kik gelaten van enige pijn, die de grotere honden haar gedaan zouden hebben. Integendeel, ze rent enthousiast achter die grote boosdoeners aan, tot frustratie van haar eigenares.

Het heeft geen zin, de vrouw is hysterisch en dreigt Animal Control te bellen. Werkelijk belachelijk! Cosmo en Cuckoo zijn zelf nog puppies en hebben helemaal niets gedaan, waar de politie bij moet worden gehaald.

Omdat de honden toch al moe zijn, lijnen we ze aan en gaan huiswaarts. Ik sta er wel van te trillen, want ik ben helemaal niet goed met dit soort dingen. Maar om mijn hond als rotbeest te horen uitgescholden, terwijl hij alleen wilde spelen, maakte me echt razend!

Als ik dacht, dat Cosmo te wild was en een andere hond zou verwonden, had ik zo ingegrepen. Iemand, die zo bang is voor haar hond moet niet naar een hondenpark gaan! Er zijn ook parken, waar alleen kleine honden mogen komen.

Het gebeurde zit me wel een tijdje dwars, maar de dag gaat natuurlijk voort. Katja's bankpasje werkt niet meer in de ATM, dus we gaan naar Suntrust, onze bank. Het neemt nog even tijd, voor de manager Katja's kaart vindt. Die staat namelijk onder Ricks naam, want in Virginia is het bij de wet verboden om minderjarigen een bankkaart te geven. Heel idioot, want zo kunnen ze niet eens bij hun eigen verdiende geld! Door de kaart bij Ricks rekening te zetten omzeilt de bank deze flauwekul.

Katja haalt geld en dan rijden we naar CVS. Van het kamp, waar ze zondag naar toe gaat, heeft ze een hele lijst met benodigdheden, vooral schoolspullen. Volgende week gaat ze leren, hoe ze een jaarboek in elkaar moet zetten, want volgend jaar is zij een van de editors van het schooljaarboek.

Eindelijk heb ik deze week eens tijd om Petra op te bellen! Soms is het moeilijk met het tijdsverschil, want haar avond is meestal mijn drukste tijd van de dag.

We kletsen meer dan een uur en dan is het weer moeilijk afscheid nemen. Als troost neem ik een door Petra toegestuurde Kanjer en lees de rest van de middag de Nederlandse tijdschriften, die ze stuurde.

Rick komt thuis en we hebben allemaal zin in een film. De keuze valt op Evan Almighty, ondanks de slechte recensies. Katja werkt, maar de andere twee gaan mee.

Eerst gaan we een hapje eten bij On the Border, een Mexicaans restaurant. Tot onze verbazing kunnen we meteen plaatsnemen, want het ziet er druk uit.

Zoals bij elk Mexicaans restaurant krijgen we een bakje tortilla chips en salsa voorgezet. De salsa is lekker pittig en de chips lekker knapperig. Rick bestelt een margarita, maar die zijn mij te zoet, dus ik hou het bij een wit wijntje.

Van het menu bestel ik de jalapeno BBQ zalm. Dit staat onder de categorie "Smart" en de calorieen, vetgrammen en vezelgrammen staan erbij vermeld. Heel prettig vind ik dat, als restaurants dat bieden. Deze zalm is super lekker. Het is al de derde avond achter elkaar, dat ik zalm eet, maar iedere keer is het zo anders bereid, dat het weer helemaal nieuw is!

De film is onderhoudend, maar de recensies hebben wel gelijk. Er zit nogal veel ongeloofwaardigs bij. Zo komen alle diersoorten naar de Ark, die Evan in opdracht van God (Morgan Freeman) bouwt. Maar de uiteindelijk overstroming is enkel een doorgebroken dam (wel met het ecologisch verantwoorde thema, dat er teveel van de natuur werd weggenomen) en dieren als leeuwen, olifanten, giraffen e.d. zouden daardoor allerminst bedreigd worden. Het is wel leuk, dat de film in onze buurt speelt en er veel van Washington te zien is.

Tegen het einde van de film begint Saskia opeens heel erg te huilen. Ze heeft vreselijke hoofdpijn! Op de weg naar huis voel ik in haar nek een enorme knoop. Hoe ze daar nu aan komt? Met massage gaat de knoop weg, maar toch legt Rick haar aan zijn kant van ons bed en gaat zelf in de basement slapen. We moeten toch eens goed naar Saskia's kussen en matras kijken, ze heeft teveel van dat soort hoofdpijnen!

Zaterdag

Rick, Saskia en ik zijn vrij vroeg op. Cosmo heeft Rick wakker gehouden en moest al vroeg naar buiten (later, als wij er niet zijn, geeft hij over en blijkt van de overgebleven pizza van de tieners en de daarbij liggende hete pepers gesnoept te hebben).

Deze zomer is werkelijk fantastisch, tot nu toe, vrijwel iedere dag met zon opstaan, een heel aangename temperatuur en op de meeste dagen een draagbare luchtvochtigheid. Vandaag is dat ook weer het geval.

Na een ontbijtje en koffie op het deck geven we Saskia instructie voor de zorg voor Cosmo. De andere twee liggen nog op een oor. Om tien uur hebben we bij Oak Marr afgesproken met Christine en Chuck. We gaan golfen!

Voor mij is dat de eerste keer in mijn leven! De andere drie hebben verschillende expertises: Chuck speelt heel veel en is heel goed, Christine is verscheidene keren met hem mee geweest en Rick heeft een aantal keren via zijn werk gespeeld.

We komen tegelijk aan en Chuck en Christine brengen drie tassen met clubs (sorry, als er veel Engelse termen volgen, maar die weet ik dus echt niet in het Nederlands!), die we met zijn vieren gaan gebruiken. Ik ben wel een beetje nerveus, want ik hoop mezelf toch niet voor gek te gaan zetten.

Binnen betalen we de heel goedkope greenfee en kopen ook een mand vol ballen. Zo kunnen we op de driving range nog even oefenen voor onze eerste tee. Dit is voor mij de eerste keer, dat ik echt golfballen sla. En het gaat, na een kleine instructie van Chuck, heel goed! Echt heel ver sla ik niet, maar ik raak de ballen wel goed. Dit is leuk!


De driving range heeft twee verdiepingen

Om half elf mogen we in de rij gaan voor de eerste hole. We moeten wachten, tot iedereen klaar is met de tweede hole, alvorens te beginnen. Dit duurt even en Christine, sociaal als ze is, begint een praatje met het groepje achter ons.

Die vertellen haar, dat we eigenlijk ieder onze eigen tas met clubs moeten hebben en we hebben er maar drie. Nou ja, we proberen het toch maar, volgens Chuck wordt er maar weinig gecontroleerd.

We zijn nog geen vijf minuten bezig, of een karretje komt aanrijden met de "Marshall". Hebben wij wel genoeg tassen bij ons, vraagt hij. Duidelijk heeft een van het groepje achter ons melding gemaakt van het feit, dat dat niet zo is. Heel erg flauw!

Maar Rick gaat gauw nog een tas huren, die gelukkig maar $5 kost. En dan kan het spel beginnen. Ik geniet!!! Ik kan niet anders zeggen!

Bij de eerste hole is het heel onwennig en na tien probeersels geef ik het op. Maar daarna gaat het heel redelijk en haal ik telkens acht slagen of minder. Mijn persoonlijke best tijdens de negen holes is zes slagen. De anderen vinden dat heel goed (ikzelf minder, ik had liever de pars gehaald, ha ha ha).


Golfing Christine



In actie

Maar al met al valt het me alles mee en Christine merkt misschien wel terecht op, dat mijn hockey verleden helpt bij het slaan. Het parcours is prachtig, groen met allerlei gekleurde vogels, en het weer heel lekker, warm met een verkoelende wind. Na ongeveer twee uur zijn we het cirkeltje rond en ik had nog graag doorgegaan! We zijn het er allemaal over eens, dat dit voor herhaling vatbaar is!


De natuur is hier ook weer prachtig

Na afscheid van Chuck en Christine te hebben genomen stoppen Rick en ik bij de Giant. Vanavond willen we lekker grillen, het is zulk fantastisch zomerweer. We kopen steak en groentespiesjes, salade benodigdheden en lekker brood.

Op weg naar huis stoppen we bij McDonald's drive thru voor de lunch. Natuurlijk bestel ik de Asian Salad en Rick een chicken wrap.

Thuis blijkt, dat Katja zonder onze toestemming met de van erop uit is. Haar kamer is nog een rotzooi en de was (haar taak in huis) ongevouwen. Rick en ik zijn ziedend! Ik probeer haar op allerlei manieren te bereiken, maar geen van de telefoons werkt (ze is naar Petsmart om te helpen nieuwe eigenaren voor ontheemde honden te vinden, nobel, maar vandaag heeft ze daar eigenlijk geen tijd voor).

Rick zegt, dat hij dit voor zijn rekening zal nemen en ik vertrek richting zwembad met Saskia en Laura. Ik ben half van plan twintig banen te zwemmen, maar dan zie ik Mary Ellen en Phil en het is veel gezelliger om met onze voeten en onderhelft in het water te zitten kletsen.

Als ik thuiskom ontwapent Katja me meteen door haar excuses te maken en te vertellen, dat ze benzine heeft getankt in de Windstar. Ze heeft nog heel wat te doen, voor ze klaar is om morgen op kamp te gaan, maar ik besluit dat aan haar over te laten.

We eten met zijn allen lekker buiten al het door Rick perfect gegrilde voedsel op. Als toetje haalt Rick ijs van Coldstone Creamery, hun sweet cream ijs doet me denken aan het Nederlandse roomijs. En nu nog zit ik buiten met een concert van krekels, cicades en kikkers op de achtergrond.