Gewoon genieten

Uitbundige zonneschijn grijnst me tegemoet, als ik tegen achten mijn ogen open doe. Rick slaapt ook nog, tot mijn verbazing, want voor hem is vandaag een werkdag. Samen staan we om klokslag (luisterend naar de grootvadersklok in de foyer) acht uur op.

Kai is ook al op, want Cosmo was vanochtend vroeg uit de veren. Kai is helemaal gek met de hond en speelt en knuffelt en loopt met hem, heel leuk om te zien!

Het is buiten perfect weer! Weg is de luchtvochtigheid en toch is het nog blote voeten en zonder mouwen weer. Om kwart voor tien komt Mary Ellen en we lopen de vijf kilometer helemaal hard in minder dan een half uur. Dit is een record voor ons (Mary Ellen is een stuk kleiner, dan ik, dus voor haar een nog grotere prestatie!).

Thuis kan ik even water drinken en dan rijd ik naar Fairfax om met Christine een stuk te gaan lopen. Zowel Mary Ellen als Christine (en wij ook) zijn geschokt over een tragisch ongeluk, dat gisterochtend in Fairfax is gebeurd.

Een zeventienjarig meisje reed met haar veertienjarige zusje als passagier om tien voor vijf 's ochtends naar zwemtraining. Ze zag een tegenliggende vrachtwagen niet en week gauw uit. Helaas verloor ze de macht over het stuur en reed tegen een lantaarnpaal aan. Daarbij werd haar zusje dodelijk verwond.

Mallory, de dochter van Christine, had vorig schooljaar "Yearbook" met het overleden meisje en iedereen in de zwemgemeenschap kende haar. Er werd een minuut stilte gehouden bij de wedstrijden van gisteravond, vertelde Mary Ellen. En Christine en Mallory woonden een candle light vigil bij.

Het is niet te bevatten, wat het zeventienjarige meisje moet doormaken. Christine vertelde me, dat ze haar zusje uit de auto had getrokken en huilend werd aangetroffen, roepend, dat ze haar zusje had vermoord. Ik krijg er de koude rillingen van!

Toch is dit iets, wat een volwassene ook had kunnen overkomen. De weg, waar het gebeurde, is gevaarlijk. Maar ik vertel Katja erover en druk haar op het hart nooit te hard te rijden (dit meisje schijnt harder dan de limiet te hebben gereden), beter te laat ergens aankomen, dan helemaal niet!

Christine en ik lopen door het prachtige park bij haar in de buurt en genieten van de natuur. Het stroompje, dat er loopt, is vrijwel droog, want we hebben de laatste tijd nauwelijks regen gehad.


Maar we zien vlak voor onze neus drie prachtige haviken opvliegen. Eekhoorntjes spelen links en rechts van ons. En net voor we de grote weg weer bereiken, zie ik in mijn ooghoek beweging. Daar staan twee mannelijke herten met mooie geweien ons aan te kijken! Zo bijzonder! Meestal zien we vrouwtjes.


Niet zo'n goede film, maar je ziet ze wel

In de vijver niet ver van Christine's huis zwemmen de Canadese ganzen met hun kroost en liggen de schildpadjes te zonnen. Even later zien we een chipmunk het pad oversteken, het blijven schattige diertjes! En net voor we de straten weer inlopen rent er een konijntje voor ons langs.




Christine grapt, dat we door wild Fairfax hebben gelopen, maar dat is dus inderdaad, waar ik zo van geniet hier. Die dieren, die je zomaar in het wild, maar toch in een stedelijk gebied tegenkomt. De natuur is al heel mooi, maar juist die dieren maken het een avontuur.

Op de terugweg ga ik gauw langs de Safeway bij Christine in de buurt om een paar benodigdheden te halen. Het is al na enen, als ik klaar ben, en mijn maag rommelt. Gelukkig is daar de McDonald's drive thru, waar ik een Asian salad ophaal. Mmmmmm!!!

Thuis tref ik Kai en Saskia hard bezig met Cosmo. Ze hebben door, dat ze hem tricks kunnen leren. De "roll over" trick nam maar een uurtje in beslag en toen had de hond hem al door.

Vandaag is "shake hands" (pootje geven?) aan de beurt. Kai heeft een website gevonden, die tips geeft over hoe je een trick kunt aanleren.

Binnen het halve uur hebben we een trotse hond, die vrijwillig zijn pootje opsteekt bij het commando "Shake!". En glunderende kinderen, want wat is nou leuker, dat een hond, die doet, wat je zegt! Cosmo wordt uitgebreid geknuffeld.

Laura komt om me een massage te geven, uitgesteld van dinsdag, toen ik met Katja op pad moest. Zij is dol op Cosmo (en de katten) en de kinderen weten dat, dus moet er eerst een demonstratie van Cosmo's nieuwe kunnen gedaan worden. Bijzonder, hoor, zo'n massage therapiste, die eigenlijk ook een heel goede vriendin is. Ze is ook zo begaan met ons gezin!

Omdat ik er vanochtend geen tijd voor had, neem ik Cosmo een uurtje mee naar het hondenpark. De temperatuur is heerlijk en er is weinig vochtigheid in de lucht en dat is meteen te zien aan het energie niveau van de aanwezige honden. Het is druk op deze tijd van de dag, dus Cosmo heeft meer dan genoeg vriendjes om mee te rennen.

Al maanden hebben we geprobeerd iets af te spreken met Niall en Serena (Aoife's ouders) en vanavond lukt dat eindelijk. We gaan (natuurlijk, want Niall kent ze allemaal) naar een Iers restaurant, de Auld Shebeen, in Fairfax.

Het wordt hartstikke gezellig en Niall probeert Rick en mij Iers te leren. Dat lukt van geen kanten, wat een moeilijke taal, zeg! Serena heeft er een jaar les in gehad en hun kinderen krijgen dat nu ook eens per week, want ook zij vinden het belangrijk hun kinderen twee talen mee te geven.

Als voorafje bestellen we een soort saucijzebroodjes met een heel lekkere mosterdsaus. Mijn hoofdgerecht houdt ik licht: de zalmsalade. De zalm is perfect bereid, maar net gegrild en rauw van binnen, precies zoals ik het heb gevraagd.

Serena en ik delen de frambozen creme brulee als dessert en Niall en Rick de Bailey's cheesecake. Het smaakt allemaal even verrukkelijk.

Om half elf zijn we weer thuis treffen daar Katja en haar vrienden en Kai en zijn vrienden aan. De laatsten blijven ook logeren. Saskia is dit huis vol tieners ontvlucht en bij Tabatha gaan logeren.