Met de kleintjes naar de zoo

Het is zo gezellig wakker worden met mijn zus en de kleintjes hier! We drinken gezellig koffie en ontbijten. A heeft wel wat last van ochtendmisselijkheid, maar gelukkig (nog) niet veel. Ze heeft hetzelfde als ik, behoefte aan sterke smaken, niets weeigs.

Gauw doe ik, met S als toeschouwer, een gewichtenroutine en dan bespreken we, waar we willen gaan wandelen. Ik stel het W&OD pad voor, naar het westen ligt dat lekker in de schaduw. Dan zegt S opeens: "Ik wil naar de zoo!".

A en ik kijken elkaar aan en besluiten, dat dat een prima idee is! Het is mooi zonnig en warm weer, maar niet te vochtig. Gauw maakt zij de kinderen klaar, terwijl ik Cosmo zijn benodigde beweging geef, door hem naar het hondenpark mee te nemen.

Gelukkig is zijn vriendin, Osa, de 8 maanden oude Pyrenees, er ook. Ze spelen weer schattig en zijn al gauw weer moe. Osa, die helemaal wit is, ziet er dan niet meer uit alsof ze gisteren een bad heeft gehad!

Net na tienen zitten we in de grote Yukon van mijn zus. Van mijn kinderen gaat alleen Saskia mee, Katja moet werken en Kai heeft niet zo'n zin. De rit naar DC verloopt vlot en een half uur later zijn we bij de dierentuin. Voor mijn zusje is dit nostalgisch, want tijdens haar college jaren heeft ze iedere zondag vrijwilligerswerk gedaan in het apenhuis.

Helaas zijn wij niet de enigen, die dit een mooie dierentuin dag vonden en de parkeergelegenheid bij de dierentuin is maar gering. Als we de rij wachtenden zien staan, besluiten we te kijken of we ergens in de buurt kunnen parkeren.

Helaas staan overal bordjes met twee uur maximaal parkeren en dat is wel wat weinig voor een dierentuinbezoek. A kent deze buurt goed, want ze heeft haar high school jaren op de Internationale School doorgebracht. Ook ik vind het leuk om die schoolcampus weer eens te zien, ik ben de enige uit ons gezin, die hier niet naar school is gegaan destijds.

Na een zoektocht door deze heel mooie buurt van Washington, die ons tot de Cathedraal leidt, zakken we onverrichterzake weer af naar Connecticut Avenue.

Hier zien we het Marriott Wardman Park hotel en daar is parkeergelegenheid, zo te zien niet alleen voor hotelgasten. Helaas is de Yukon te hoog voor de parkeergarage en de enige andere optie is valet parkeren.

We vragen hoe het zit met het valet parkeren en krijgen te horen, dat het $30 per nacht is en dat wordt op je kamerrekening gezet. Oeps, wij zijn geen hotelgasten, maar wel bereid de $30 te betalen.

We blijken met een heel vriendelijke parkeerwachter te maken te hebben. Hij wijst ons een plaatsje onder aan de heuvel en we mogen gewoon zelf parkeren. De kosten zullen dezelfde zijn als het parkeren in de garage. Uiteindelijk blijkt dat $25 te zijn. Niet eens zoveel, met de metro waren we ook $25 kwijt geweest. We prijzen onszelf zeer gelukkig, want andere opties om te parkeren lijken er niet te zijn in de buurt.

Inmiddels is het al bij twaalven en we besluiten een hapje te eten bij de Starbucks tegenover de ingang van de Zoo. Hier hebben ze een heel lekkere kalkoen met artisjokken sandwich. Gezien de rijen bij het grote restaurant als we eenmaal binnen zijn, was dit een goede keuze!

Met volle magen en blije kinderen lopen we het park binnen. Als eerste doen we het nieuwe Asia Trail. Hier heeft de Sloth Bear een heel groot gedeelte, maar we zien er geen. Ook de wilde katten en de otters slapen en de rode panda ligt hoog in een boom. Allemaal een beetje saai dus en niet alleen de dieren hebben het warm.

Gelukkig zijn de panda's helemaal blij met hun nieuwe onderkomen en heerlijk actief. Eerst zien we Tian Tian rollen, rennen en in het water spelen. S vindt het prachtig, hier zou hij de hele dag naar kunnen kijken!

Binnen zit Tai Shan, de jonge panda, heerlijk te eten en alweer genieten de kinderen (en wij ook!). De drukte valt eigenlijk erg mee, we kunnen de dieren rustig voor het raam bekijken.


Ook Mei Xiang en Tian Tian proppen hele takken bamboe naar binnen in hun kooien. Buiten hebben ze een heel mooi onderkomen, maar kennelijk is het ook voor hen te warm daar.

Na zeker een half uur panda's kijken en van alles erover te lezen en leren lopen we verder. Saskia vertelt S een paar weetjes over het nijlpaard, die ze vorige week in Busch Gardens heeft geleerd: Nijlpaarden kunnen niet zwemmen en ze doden de meeste mensen van alle dieren in Afrika. Vooral dat laatste vindt Stefan fascinerend en hij kan geen genoeg krijgen van dit logge dier!

Via de buiten spelende en ook al etende olifanten komen we bij het grote Apenhuis terecht. Dit is, waar A lange tijd iedere week verbleef, en ze kende de dieren goed. Ze merkt echter, dat een heel aantal van "haar" gorilla's en orang utans of overleden of naar andere zoos zijn.

Ook voor de apen is het buiten te warm, ze zitten allemaal in hun binnen verblijven. Een orang utan zit te eten en kijkt zijn toeschouwers zo af en toe zo aan, dat je je afvraagt, wie wie eigenlijk bekijkt.

Bij de gorilla's onderhoudt Kojo iedereen met zijn sprongen en grimassen. Ik heb ze zelden zo actief gezien.

Buiten is het inmiddels flink heet, zeker 30 graden. Gelukkig hangen er overal spraykoppen, waar de kinderen even lekker nat kunnen worden. Ook eten we een aantal verfrissende ijsjes en zo is het goed vol te houden. Stefan loopt alles dapper met zijn vijfjarige beentjes!

De laatste stop voor vandaag zijn de leeuwen en tijgers. Die hebben het allemaal warm en de jonge tijgers proberen uit hun gracht te drinken. Gelukkig zwemmen er dit keer geen jonge eendjes (een paar jaar geleden werd er voor onze ogen eentje opgegeten)!

Dan is het tijd om de lange heuvel terug naar de uitgang te gaan beklimmen. We onderbreken de klim met een stop bij de grote souvenirwinkel, waar A alvast wat kleinigheidjes voor de kinderen onderweg uitzoekt. Natuurlijk scoort Saskia haar zoveelste zachte pluche panda.

De auto staat er nog en we hebben heel goed verkeer terug naar Vienna, vooral omdat we gebruik kunnen maken van de HOV (High Occupancy Vehicle) regeling op de I-66.

In Vienna stoppen we nog even bij Once Upon A Time, een leuk speelgoedwinkeltje, en Michael's. A heeft mijn gewoonte van toen de kinderen klein waren overgenomen: een nieuw kleinigheidje voor ieder uur in de auto.

Thuis kleden we de kinderen gauw in hun zwempakken en lopen naar het zwembad. A en ik houden het bij pootje baden, want het water is nog best koel. Voor de kinderen is het heerlijk om even af te koelen na de hitte van de dierentuin.

Rick komt thuis en A heeft een verlangen uitgesproken voor Indiaas eten. Nu hebben we een heel goed Indiaas restaurant in de buurt, Bombay Bistro, en het is ook een van Ricks favoriete keukens. Hij haalt allerlei lekkers en we eten veel te veel!

Rick gaat nog even vuurvliegjes vangen met de kinderen, terwijl A en ik kletsen. En dan is het alweer bedtijd! Morgenochtend vertrekt A weer vroeg naar het noorden, maar over twee weken komen ze weer, dus het afscheid is dan niet zo moeilijk.