Philadelphia

Zaterdag

We hebben een druk weekend voor de boeg, dus ik wek het hele gezin om acht uur. Dat is nog niet makkelijk voor de tieners. Vooral Katja heeft weinig kans gekregen om uit te rusten van haar kamp, waar ze soms maar vijf uur slaap kreeg, zoveel huiswerk was er na de sessies!

Maar er ligt allerlei leuks in het vooruitzicht, dus dat maakt het makkelijker. Terwijl de anderen inpakken laat ik Cosmo uit en doe dan een snelle gewichtenroutine. De bedoeling is, dat we om tien uur vertrekken. Dat wordt wel half elf, maar daar rekende ik al op. Ik heb geleerd de vertrektijd een half uur eerder, dan absoluut nodig te zetten, om ergernissen (vooral de mijne!) te voorkomen.

Als eerste zetten we Kai af bij zijn vriend Charlie. Zij vertrekken morgen naar de Northern Neck van Virginia. Daar wonen Charlie’s grootouders, waar ze gaan logeren. Op maandag beginnen ze dan een zeilkamp.

Nadat we Cosmo naar de kennel hebben gebracht, zijn we dan echt onderweg naar onze bestemming: Philadelphia. Katja begint morgen een academisch forum in die buurt en we hebben besloten ere en toeristisch weekend van te maken.

In het begin schieten we lekker op. Zonder problemen rijden we door Baltimore en de eerste tol. Dan schrikt Rick opeens, want hij realiseert zich, dat hij Kai’s zwemvest niet uit de auto gehaald heeft! We zijn al meer dan een uur onderweg, dus teruggaan is geen optie, want we hebben tickets voor 15 uur in Philadelphia.

Rick oppert nog om vanavond heen en weer te rijden, maar gelukkig vindt Susan, Charlies moeder, het helemaal geen probleem. Ze zal naar Dick’s gaan en daar nog een vest kopen. Ik ben daar heel blij om, want dat zou 300 mijl extra rijden betekend hebben op de heel drukke interstates!

Uiteindelijk zijn we, vooral door lang oponthoud bij de tolplaza's, pas precies om drie uur bij het Franklin Institute in Philadelphia. Hier gaan we de "King Tut" tentoonstelling bekijken. Dit is de laatste stop in de VS voor deze tentoonstelling en hij wordt heel druk bezocht. Ik was dan ook blij, dat er nog kaartjes te krijgen waren, vorige week!




De tentoonstelling stelt niets teleur! De prachtigste kunst uit de grafkamers van Amenhotep II en III en hun koninginnen en natuurlijk uit het graf van Tutankhamon ligt er met interessante beschrijvingen hoe het leven er in die tijd aan toeging. De oude Egyptische geschiedenis heeft mij altijd enorm geboeid en deze exquisiete, millennia oude kunst nu in het echt te zien is fascinerend.

Vooral de sarcofaag van koningin Tjuya en de heel delicaat gemaakte juwelen vind ik prachtig. Onvoorstelbaar wat een rijkdom dat volk had! Goud, silver, koper en felgekleurde stenen. En dat dat alles zo gaaf bewaard is gebleven is eigenlijk een klein wonder.

Ondanks de drukte kunnen we alles goed bekijken. We lopen er een flink uur rond en zelfs Saskia vindt het interessant en leest de informatie, die bij de kunstwerken staat. De enige teleurstelling komt aan het einde, want we hadden allemaal verwacht als grote finale de sarcofaag van Tutankhamon te zien. Maar die is er niet. Waarom niet, is een raadsel. In ieder geval snappen we wel, waarom deze tentoonstelling zo populair is, hij is heel bijzonder!

We kijken nog even in de winkel met allerlei reproducties, boeken en dvd’s, maar vinden daar alles veel te duur. Het is inmiddels al bij vijven en we besluiten eerst te gaan inchecken, alvorens er verder op uit te gaan.

Als hotel heb ik de Hampton Inn bij het Convention Center geboekt, die op loopafstand van alle attracties in het centrum ligt. De prijs per nacht met mijn AAA korting bedraagt $143 (met tax $163), heel redelijk voor midden in de stad.

We parkeren de auto en slepen de bagage naar binnen. Vooral Katja heeft enorm veel mee voor tien dagen, omdat ze zowel zakenkleding als vrije tijds kleding mee moest nemen. Bij het inchecken blijken de kamers nog niet schoon te zijn en wordt ons gevraagd te wachten.

Maar na een kwartier hoor ik een andere baliemedewerker zeggen, dat alle dubbele kamers klaar zijn. De dame, die ons hielp, weet van niets. Een ingewikkeld ritueel volgt, waarvan zij niets snapt, maar hij overhandigt ons in ieder geval onze sleutelkaartjes.

Eigenlijk hadden we nog wat in de oude stad willen rondlopen, maar onze magen rommelen. We hadden niet verwacht, dat alles zo lang zou duren, dus besluiten de rondwandeling tot morgenochtend uit te stellen.

In een gidsje met restaurants vindt Rick een leuk Frans bistrootje op Walnut Street. Saskia klaagt over haar voeten (ze heeft nieuwe slippers aan, die haar blaren geven), dus we nemen er een taxi heen. In het Caribou Café, dat inderdaad een heel Frans aandoend décor heeft, heel leuk, krijgen we meteen een tafeltje.


Het menu zou je zo in Parijs terug kunnen vinden: escargots, verschillende soorten Franse kaas, biefstuk met friet en andere lekkere dingen. Mijn keuze valt op de koude erwtensoep met mint als voorafje. Die is heerlijk licht en perfect voor een zomerse dag als vandaag.

De anderen nemen de biefstuk met friet, maar tot mijn grote vreugde staat een van mijn favoriete gerechten op het menu: filet Americain ( hier in de VS steak tartare genoemd). Ook deze is voortreffelijk bereid. Het is een heel goed en niet duur restaurant, een aanrader voor Philadelphia!

Buiten is het zulk ontzettend lekker weer, warm en lage luchtvochtigheid, dat we toch terug naar het hotel willen lopen. Saskia en ik ruilen van schoenen, want ze vindt die van mij lekkerder lopen.

We lopen door leuke winkelstraten op Walnut, Broad en Chesnut Street. Ik vind het centrum van Philadelphia bijzonder leuk! Omdat we wisten, dat we weg zouden gaan, hebben we Harry Potter niet online bested, maar zoeken nu naar een boekenwinkel.


De mooie City Hall



Die vinden we op de hoek van Broad Street, een enorme Borders van drie verdiepingen. De tafel met de nieuwe Harry Potters staat prominent voorin de winkel. We kopen er twee, een voor Katja om tijdens haar vrije tijd volgende week te lezen (alhoewel ze daarvan maar heel weinig zal hebben!) en eentje voor mij, want ik wil geen tien dagen wachten.

Katja koopt meteen ook een mythologie boek, dat ze, voor school weer begint, moet lezen (ook de bijbel staat op dat lijstje, iets waar zij, als atheiste, helemaal niet blij mee is) en Saskia vindt wat boeken om in de auto te lezen.

Op de terugweg naar het hotel komen we door een buurt, waar onder de straatborden regenbogen hangen. Ook hangt aan iedere bar een regenboog vlag. Dit is Philadelphia's Gayborhood. Het ziet er erg gezellig uit.

Op de hotelkamer kijken we Princess Diaries. Voor de zoveelste keer, maar deze film verveelt nooit! Op tijd gaan de lichten uit, want we willen morgenochtend nog van alles doen, voor we Katja wegbrengen.

Zondag

De zon maakt me al vroeg wakker en om acht uur kan ik het niet meer in bed uithouden. De anderen slapen nog, dus ik maak dankbaar gebruikt van het gratis wireless internet in het hotel. Een half uurtje later staat Rick ook op en we wekken de meisjes.

Als iedereen gedoucht en weer ingepakt is, gaan we naar beneden om van het gratis ontbijt gebruik te maken. Daar is het een drukte van jewelste. Dit is een heel groot hotel en het zit volgens mij flink vol.

De keuze aan eten is ruim: ei, ontbijtworst, muffins, net gebakken biscuits, vers fruit, yoghurt en cereal. Ook de koffie is lekker sterk. Alle tafeltjes zitten vol, dus we nemen ons eten mee de lobby in, waar we het, zittend op de comfortabele banken, opeten.

Na het ontbijt laden we de bagage in de van en beginnen dan aan onze wandeling naar het historische district van de stad. Op een kaartje heb ik gezien, dat het niet ver is en parkeren is hier nergens gemakkelijk, dus het is beter de auto te laten staan.

Als eerste komen we door het redelijk grote Chinatown met zijn Chinese boog. Het is er een drukte van jewelste en wij zijn vrijwel de enige niet-Aziaten. Overal liggen de meest exotische etenswaren uitgestald en de restaurants adverteren met dim sum.

Het geurt ook zeer uitheems, vooral Katja vindt het prachtig, want volgens haar heeft ze nog nooit door een Chinatown gelopen (volgens mij wel, zeker in New York, maar dat is ze kennelijk vergeten).




Na langs de Federale gevangenis, het Constitution Center en de US Mint te hebben gelopen, komen we bij de begraafplaats van de Christ Church. Hier ligt Benjamin Franklin begraven, een van de bekendste "Founding Fathers". Door het hek zien we zijn graf, waar om onverklaarbare redenen allemaal pennies op liggen.


Het Constitution Center

Op plakkaten staat zijn leven beschreven en een man heeft een wit papier geplakt over een ervan. Met een bruin krijtje wrijft hij over de letters, zodat ze op zijn papier verschijnen. Trots legt hij aan een filmende buitenlandse toerist uit, dat hij zo een echt stuk Amerikaanse geschiedenis mee naar huis kan nemen. Wat hij er daarna mee doet, zegt hij niet. Misschien heeft hij wel een kastvol met van die krijt-wrijf tekeningen. Ieder zijn hobby, denk ik maar.

De anderen zijn inmiddels een Starbucks (ook in deze stad op vrijwel iedere hoek te vinden) ingedoken voor een koud drankje.

Het weer zou echt niet mooier kunnen zijn! Straalblauwe lucht, warm (ik schat zo’n 28 graden) en een lekker verkoelend windje. Op het terrasje drinken we onze iced lattes op.

Dan gaan we naar onze eerste serieuze stop: het Betsy Ross House. Hier woonde en ligt begraven de vrouw, die de eerste Amerikaanse vlag naaide. In het hofje zit een man in Coloniale kleding, met wie Katja op de foto mag.




Katja draagt een t-shirt met "Let's Hug It Out" erop en krijgt daarop allerlei reacties. Ook een van de medewerkers in kostuum hier kan het niet nalaten te vragen, of ze dat ook echt meent. Katja griezelt van het idee, vooral omdat de man zo'n veertig jaar ouder is, dan zij!

Gisteravond vroeg ze mij, of dat t-shirt ok was, voor haar eerste dag bij het Forum. Ik zei, dat ik het wel een uitdagende kreet vond, maar zij was het daar niet mee eens. Nu neemt ze zich meteen voor om haar t-shirt, zodra ze terug is bij de van, te verwisselen met een effen shirt.

We bekijken het graf van Betsy en kopen dan kaartjes ($3 voor volwassenen, $2 voor kinderen/studenten) om het huis van binnen te bezichtigen. De meisjes vinden het vooral interessant om te weten, dat Betsy een van 17 kinderen was!

De kamers zijn ingericht, zoals ze er in de achttiende eeuw uit moeten hebben gezien. In tegenstelling tot de plantages in ons gebied uit de late achttiende eeuw is dit een heel bescheiden en klein huis. Ook weleens interessant om te zien.

Langs Penn's Landing lopen verder het historische district in. Ik vind dit echt een heel erg leuke stad en Rick en ik bespreken, dat we er graag een keer samen een weekend heen willen.

Bij Independence Hall kijken we alleen even buiten rond, want voor de rondleiding zijn kaartjes nodig en te zien aan de hoeveelheid wachtenden betwijfelen we, dat die nog voorradig zijn.


Aan de overkant van de straat zijn voor de Liberty Bell geen kaartjes nodig en na een tassencontrole kunnen we er binnen. Het is al meer dan tien jaar geleden, dat Rick de bel voor het laatst gezien heeft. De meisjes en ik waren er een paar jaar geleden met vrienden.


We lezen de informatieve plakkaten aan de muur en kijken naar de video. Allemaal heel interessant, hoe zo'n bel het symbool voor vrijheid is geworden. Bij de bel zelf nemen we natuurlijk de nodige foto’s en gaan dan weer verder.


De registratie voor Katja's Forum opent om een uur en we willen er rond twee uur aankomen. We hebben dus nog tijd om in de stad te lunchen en willen dat graag bij Jim's Steaks op South Street doen. Daar schijnen ze de lekkerste cheesesteak sandwiches in de stad te hebben.

Via Jeweler’s Row, het oudste diamantendistrict in de VS, lopen we naar South Street. Maar bij Jim's Steaks staat een rij wachtenden tot buiten de deur! Dat moet dus echt iets bijzonders zijn, maar daar hebben we geen tijd voor!


Jewelry row

Even later blijkt, dat vrijwel alle restaurantjes cheesesteak sandwiches hebben, allemaal “voted #1”! We strijken neer in The Blarney, een gezellig Iers restaurant met op het menu, je raadt het al, the best cheesesteak sandwich in town, voted #1.

Je kunt Philadelphia niet bezoeken, zonder zo'n sandwich te hebben gegeten, dus Rick en ik bestellen er een. Hij is werkelijk om je vingers bij af te likken, zo lekker! Ik geloof graag, dat deze heus ergens "voted #1" is!


Met (heel!) volle magen gaan we op zoek naar een taxi om ons terug naar de auto te brengen. De tijd begint wat te dringen en terug lopen zou te lang duren. Katja is nu toch wel flink zenuwachtig, ze had al bijna geen trek met de lunch.

Het is ook even wat, zo'n academisch forum ver weg van huis, waar ze (nog) niemand kent! Ik had het haar als zeventienjarige niet nagedaan! Gelukkig heeft ze via Facebook al wel wat contact gehad met andere forumgangers en zal ze een jongen uit New York vanmiddag ontmoeten.

De rit naar Villanova University leidt eerst door het vervallen West-Philadelphia en langs de Zoo, die we jaren geleden ook bezocht hebben en erg leuk vonden. Daarna komen we door nette voorsteden. Daar stoppen we bij een Eckerd, want Katja is haar contactlens vloeistof een doosje vergeten (gelukkig kon ze voor de nacht mijn vloeistof gebruiken).

Al gauw zien we de universiteit liggen en begint het zoeken naar de South Campus. Deze universiteit is beduidend groter, dan Gettysburg College, waar Katja vorige week was. Maar al gauw zien we een drukte van jewelste en is het duidelijk, dat we ons doel hebben bereikt.


De mooie campus

Ook hier weer verloopt het registratie proces als een goedgeoliede machine. Terwijl we staan te wachten op Katja's sleutel en maaltijd ticket raken we aan de praat met de jongen en zijn moeder, die voor ons staan. Zij blijken uit Zuid-Afrika te komen, dus we spreken wat Afrikaans/Nederlands. Ik verstond de naam van de jongen niet, maar Katja en hij raken meteen aan de praat. Mooi, het eerste contact is gelegd!


Katja blijkt geen sleutel nodig te hebben, haar "dorm"kamer heeft een cijferslot. Reuze handig, want zo kan ze hem ook niet verliezen, iets wat $65 zou kosten. Ze krijgt kamer 333, een lekker makkelijk nummer om te onthouden.

Daarna moet ze haar schema (hier een voorbeeld schema voor hetzelfde Forum in Washington DC, natuurlijk is dat anders, dan dat voor Philly, maar veel dingen komen overeen) ophalen en dat is niet mis!

Van 's ochtends 8 uur (gelukkig heeft ze ontbijt repen mee, zodat ze niet om 7 uur al in de kantine hoeft te zijn) tot zeker 's avonds half negen en soms nog later hebben ze sessies! Maar wel allemaal bere-interessant en in verschillende ziekenhuizen. En in het weekend gaan ze onder anderen naar Dorney Park.

We dragen haar bagage naar boven en ze pakt haar nette kleding vast uit. Gelukkig is het niet erg gekreukeld, want er is geen strijkijzer aanwezig. Katja's kamergenote is er nog niet, dus ze heeft de keuze van bed. Ze kiest het linker.

Deze kamer is heel anders, dan de suite van vorige week. Het is een pijpenla, net breed genoeg voor twee bedden, twee bureaus en twee kasten. De bedden zijn verhoogd, zodat er onder ook nog bergruimte is. De meubels zien er nieuw uit en zijn van lichtgekleurd hout. De douches en toiletten zijn gezamenlijk met de hele gang. Deze kamer is veel meer, wat een eerstejaars student kan verwachten, dus dit is een goede oefening voor Katja.




Ze wist niet welke schoenen mee te nemen...

Het is inmiddels kwart voor vier en het wordt tijd voor ons om afscheid te nemen, anders zijn we te laat thuis. Dit keer krijgen we wel een bere-knuffel van Katja, ze vindt het duidelijk even moeilijk en ik moet ook slikken, als ik mijn oudste daar een beetje verloren en alleen de enorme Hall in zie lopen.

Maar als ik haar een half uurtje later bel om te kijken, of ze al iemand heeft ontmoet, klinkt ze helemaal vrolijk en zegt, dat ze met twee mensen staat te praten. Dat komt wel goed!

Alweer komen we bij de tol plaza's in Delaware in een flinke file terecht! Ik hoop, dat dat op een weekdag minder is! Maar al met al neemt de terugweg veel minder tijd in beslag, dan de heenweg en drie uur na vertrek uit Villanova rijden we onze oprit weer op.

We zijn natuurlijk zo uitgepakt. Het is stil, zo met maar een kind, maar voor Saskia ook weleens leuk. Ze mag kiezen van welk restaurant we bestellen en kiest Tequila Grande. Na de zware lunch van vanmiddag kies ik maar de “light salmon”, mijn favoriete gerecht van dat restaurant.

Vanavond zullen we voornamelijk Disney Channel kijken, vermoed ik, want dat mag Saskia nooit van haar broer en zus. Ik zou best een vlieg op de muur bij mijn twee oudsten willen zijn, om te zien hoe het hen vergaat. Hopelijk komen ze vol enthousiaste verhalen terug! En zo eindigt een weekend, waarvan ik met volle teugen heb genoten! Ik was eerlijk gezegd vergeten, hoeveel Philadelphia te bieden heeft!