Uit!!!

Vandaag is een van de weinige dagen deze zomer, die vrijwel helemaal open is. Geen afspraken met vriendinnen, geen familie, alleen Saskia (die vannacht bij ons heeft "gelogeerd", ze geniet van de totale aandacht van haar ouders!) thuis.

We slapen lekker wat uit en als Rick naar beneden gaat hoor ik onze Friese stoeltjesklok slaan! In alle drukte van gisteren, was ik vergeten, dat ik de klok, die al sinds november (toen ik in Florida was) niet meer liep, recht heb gehangen en op heb gewonden.

Kennelijk was het probleem, dat Rick de klok lichtelijk scheef had geduwd, want hij tikt weer, dat het een lievelust is. Weer een paar honderd dollar gespaard, want dat is zeker, wat de lokale "clockshop" had gevraagd voor een "reparatie".

Na een rustig ontbijt neem ik Cosmo mee voor een lange wandeling. Ik draag mijn acht pond gewichten en we lopen 3,5 mijl. Cosmo vindt het heerlijk! Het is lekker buiten, niet overdreven warm en dat is goed te merken aan zijn verhoogde energie niveau. Het is zo grappig, dat je een hond echt kunt zien genieten. Ieder blaadje, dat opvliegt, wordt nagezeten en hij pakt allerlei takken op, om ze een tijdje mee te dragen.

Vienna is weer eens in bloei, nu zijn het de Crepe Myrtles, zuidelijke bomen, die vrijwel de hele zomer bloeien. Erg mooi!


De roze variant (ze zijn er ook in paars en wit) (niet mijn foto)

Dorstig komen we weer thuis. Ik gooi een paar ijsblokjes in Cosmo's water, daar is hij dol op. Zelf ga ik met een enorm glas ijswater en Harry Potter op het deck zitten. Ik kan het boek nu echt niet meer neerleggen! Dat lijkt op zichzelf al magisch, want dat heb ik zelden met boeken.

Saskia speelt met Laura en ze maken hun eigen lunch klaar, slechte moeder, dat ik ben! Voor mezelf maak ik een wrap met kaas en sambal en broccoli slaw (dat is niet hetzelfde als broccoli, maar een soort dunne reepjes, erg lekker). En die eet ik natuurlijk al lezend op.

Intussen hoor ik wel allerlei geritsel in de boom tegenover me. Daar is een eekhoorntje heel hard bezig met zijn (of haar?) nest. Takjes worden afgebroken en mee naar boven genomen. Het is hard werken en schattig om te zien.

De bomen rond ons huis zitten zo vol leven! Hele concerten van cicades komen er vandaan en vuurvliegjes vliegen 's avonds als Kerstlichtjes rond. Vleermuizen slapen er overdag, maar fladderen als het donker wordt rond.

"Het" boek absorbeert mij helemaal, ademloos lees ik over de avonturen van 's werelds bekendste tovenaar. Om vier uur heb ik een kappersafspraak en het boek gaat mee! Nog honderd pagina's te gaan en het is spannend tot het einde, want nog heb ik geen idee, wat dat gaat zijn!

Mona vraagt, of ik de film al heb gezien. Ja, en die was ook erg goed (en helpt bij het lezen van het boek, want ik vergeet nogal gauw de details). We besluiten mijn kapsel te laten zoals het is. Ik vind het ook lekker makkelijk zo. Het grijs moet er alleen wel even uit.

Een uurtje later sta ik keurig bijgeknipt en gekleurd weer buiten. Ik besluit bij Whole Foods het avondeten te gaan inkopen. Ze hebben daar de lekkerste dille zalm en Rick is dol op hun gegrilde asperge. Daarbij eten we bruin stokbrood en we hebben een gourmet maaltijd! Saskia eet pizza (ook verantwoord van Whole Foods) en watermeloen.

Tabatha komt logeren en samen gaan de dames werken aan het fotoboek, dat Tabatha voor de school moet maken als "historian" (ieder jaar wordt er een gemaakt als een soort jaar kroniek). De meisjes merken niet, dat Cosmo een van hun blauwe stiften te pakken krijgt.

Even schrik ik erg, als ik de fel blauwe tong, tanden, poten e.d. zie! Is die inkt giftig? Zo ja, dan hebben we een flink probleem. Maar gelukkig blijkt dat niet zo te zijn en dan kunnen we er wel om lachen. Wat een ondeugd is die hond ook! En hij weet het, want hij rent gauw de tuin in, net een kleuter!


Zijn tong was ongeveer vijf keer zo blauw, toen ik hem voor het eerst zag! Mijn arm was blauw, want ik kreeg een vriendelijk lik! Gelukkig geen lekken op het tapijt, maar hij zag er even buiten werelds uit!

Eindelijk kan ik in alle rust de laatste pagina's van Harry Potter and the Deathly Hallows lezen. Om 19:56 lees ik de laatste zin en sluit met een zucht het boek. Nu weet ik, wat er gebeurt, maar de reis om het uit te vinden was leuker, dan het uitvinden van het uiteindelijke resultaat. Maar ook ik voel me vreemd bevrijd, maar ook wat teleurgesteld, want "het" is over. Hoe vaak ik de boeken ook zal herlezen (ik bedenk me, dat de enige boeken, die ik ooit herlezen heb, kinderliteratuur zijn), ik zal altijd het uiteindelijke resultaat al weten.

Wat een talent heeft die Engelse alleenstaande moeder, om miljoenen zo te boeien, kinderen en volwassenen! Daar moet je toch enorme bewondering voor hebben!