Sportdag

Wat is het toch veel makkelijker opstaan, als de zon uitbundig schijnt en de vogels vrolijk fluiten. De temperatuur, onder het vriespunt, laat wat te wensen over, maar allah.

Het lukt me deze maandag na het drukke weekend niet meteen op gang te komen. Rustig drink ik mijn koffie en eet mijn Griekse yoghurt met kersensaus. Christine is gisteren teruggekomen van haar Disney vakantie en belt op om bij te kletsen. Dat komt me goed uit, want dat geeft me een excuus nog even niet actief te worden.

Maar om kwart over negen moet ik er toch echt aan. Gisteren hebben we besloten, dat we de Army Ten Miler in oktober gaan lopen. Ik voel me energiek en geinspireerd en besluit vijf kilometer te gaan joggen.

Hardlopen wil ik het niet noemen, want het is mijn eigen tempo. Ik moet zeggen, dat ik het met gemak volbreng, terwijl ik al een tijdje niet aan een stuk gejogd heb. Kennelijk blijft mijn uithoudingsvermogen goed met wat ik de afgelopen maanden aan beweging heb gekregen.

Als ik in de straat naast ons huis uitloop, zie ik vlak voor ons opeens een vos op de stoep. We schrikken van elkaar en Cosmo wordt helemaal wild. De vos maakt meteen rechtsomkeerts en verdwijnt in een tuin.

Deze vos heb ik hier een paar jaar geleden al eerder gezien. Hij woont er kennelijk nog steeds. Ik denk, dat er dan in de buurt ook een vossennest is. Daar is het nu de tijd voor. Cool! Dat zulke dieren een paar honderd meter van ons huis wonen blijf ik leuk vinden.

Net als ik me klaar maak om naar Anytime Fitness te gaan, belt Roger op. Ik verwachtte het al half, want dit gebeurt vrijwel altijd. Hij heeft al een afspraak om elf uur, kan ik later komen? Half een wordt het, dat moet ik nog net halen, voor Martine komt om te gaan lopen.

Om de opengevallen tijd nuttig door te komen ga ik naar Whole Foods om melk en avondeten te kopen. Aan de ingang van de winkel zijn narcissen, tulpen en hyacinthen te koop. Een bosje met drie hyacinthen kost, zonder gekheid, $10!!! Narcissen zijn goedkoper, maar die kan ik ook uit de tuin plukken. Laat maar, dus.

Het eten vanavond wordt heel simpel: worstjes, tomatensoep en stokbrood. Rick en Kai zijn dol op Duitse worstjes, dus ik ga op zoek naar Bockwurst. Die vind ik gauw, maar ook echte knakworstjes! Die zie je hier niet veel, dan die lange Duitse knakworsten. Ik neem beiden mee en voor mezelf kipworstjes met spinazie en provolone. Ook heeft Whole Foods een nieuw soort stokbrood met allerlei verschillende zaden erin. Ontzettend lekker!

Ietwat vroeg kom ik aan bij de sportschool. Tot mijn verrassing staan er nieuwe elliptische machines. Die moet ik uitproberen! De tv's zijn hdtv. De machines kun je met je vinger regelen en een van de talen is Nederlands! Voor de grap verander ik die van mij daarin en werkelijk alles is in het Nederlands. De persoon na mij zal wel denken, ha ha!

Roger komt precies op tijd en gaat aan mijn rugspieren werken, waar ik problemen mee heb. Hij is werkelijk heel goed. Het halve uur is zwaar, maar ook zo voorbij daardoor. De oefeningen, die hij me laat doen, kan ik doen, maar zijn altijd een grote uitdaging.

Een aantal jaren geleden heb ik de beginnerscursus personal training gedaan. Het leek mij echter saai om te tellen, hoe vaak iemand een gewicht optilt, dus ik heb er verder niets mee gedaan. Roger heeft er echter duidelijk plezier in om verschillende moeilijke oefeningen te bedenken. Misschien is het zo wel een leuk vak.

Precies op tijd ben ik terug, want Martine komt om te lopen. Het is inmiddels heerlijk weer, dus we gaan lekker Nottoway Park in. Daar lopen we een uur door het bos. Het prille lentegroen begint al en een mooie vlinder vliegt voor ons uit. Ik krijg echt lentekriebels, zin om buiten te blijven, geen kou meer. Maar dat laatste gaat niet lukken, want het wordt nog niet warmer.

Als ik thuiskom heb ik echt het gevoel een sportdag achter de rug te hebben! Het enige wat nog overblijft vandaag is het bezoek aan Brandon, de chiropractor. Gelukkig hoeven we dit keer nauwelijks te wachten. Saskia heeft wat extra problemen vandaag en ik ook.

We krijgen dus extra manipulatie, waaronder de spier in onze kaken. In Saskia zie ik grote verbetering, maar voor mij doet het nog niks. Ik weet dus nog niet, of ik er na de 24 behandelingen mee door zal gaan.

Vandaag kregen we een mini-lectuurtje van Brandon, dat conventionele medische behandelingen net zoiets zijn als de brandweer bellen met brand, maar chiropractie is het vervolg daarop en het gezond blijven. Dat soort dingen hoeven van mij dus helemaal niet. Doe gewoon de behandelingen en al dat extra gezever hoeft er van mij niet bij (en dat hoor ik van anderen ook). Het komt op mij over als een soort evangeliseren.

De worstjes gaan er vanavond allemaal goed in. Kai grilt ze op de grill buiten. We kunnen niet wachten, tot we ze ook buiten op kunnen eten, maar dat zal nog wel even duren. Na alle beweging ben ik doodmoe, dus we kijken lekker sitcoms op tv vanavond.