Georgetown

Alweer is het schitterend weer, maar oh, zo koud! Het heeft vannacht zo hard gevroren, dat de magnolia bloesems bruin zijn geworden. Dit gebeurt wel vrijwel ieder jaar, maar meestal als de boom net bloeit. Ik had dit jaar goede hoop, dat ze tot het einde mooi roze zouden blijven. Helaas!

Een aanhoudende specht klopt op de bomen naast ons huis en wekt mij vroeger, dan gewoonlijk. Ik zie hem vanuit ons slaapkamerraam zitten. Het is een grote "Woody Woodpecker" met een felrode kuif. Gauw grijp ik mijn fototoestel, maar, na zeker een uur geklop, vliegt hij nu juist weg!

Met Pat heb ik om tien uur afgesproken, dus ik ga nog gauw een powerwalk doen met Cosmo. Dat gaat zo'n half uur goed en dan voel een "zing" achterin mijn bovenbeen. Oh jee! Mijn oude hamstring probleem is terug! En dat als ik wil gaan trainen voor een tien mijl race. Het doet genoeg pijn, dat ik mank ga lopen, dus ik ga maar gauw naar huis.

Daar rek en strek ik en lig op een tennisbal. Cosmo is jaloers, hij wil de tennisbal! Ondanks de pijn lach ik me rot om hem. Hij gaat zelfs zielig zitten piepen, omdat ik hem de bal niet geef! Nou ja! Hij heeft een eigen bal en een hele mand met speeltjes.

Pat neemt ook gelijk mijn fotoshow foto's mee. Het is toch wel weer erg leuk om dat eerste prijs lint te zien! Dit weekend ga ik ze in onze living room ophangen. Daar is nog een lege muur, waar ik mijn fotogalerij(tje) van wil maken.

Eigenlijk wil Pat liever naar Washington rijden en we bespreken, waar we dan kunnen parkeren. Dan stelt ze voor om naar Georgetown te gaan en ik ben helemaal voor! Al een tijd wil ik graag een fotografietocht daar maken. Het is zo'n pittoreske buurt en het weer is perfect vandaag met de knalblauwe lucht.

Zo gezegd, zo gedaan en een half uur later rijden we de Key Bridge over het bruisende Georgetown in. Deze oudste buurt van Washington heeft mooie (en dure!) winkels en heel veel restaurants en bars. Het is een van de uitgaansbuurten hier. Maar vlak buiten al het bruisende ligt een rustige historische buurt.

We vinden wonder boven wonder een parkeerplaats aan M Street en betalen $2 voor twee uur parkeren. Zoals altijd willen we eerst een hapje eten voor we erop uit gaan. Ik ken een heel aantal leuke restaurantjes hier, maar Pat stelt er een voor, waar ik nog nooit heb gegeten. Dat is natuurlijk veel leuker!

Pizzeria and Birreria Paradiso lijkt van buiten niet veel, maar binnen hangt er een gezellige sfeer en het ruikt er hemels. Gevestigd in een oud pand is dit niet alleen een pizza restaurant, maar er is ook een ellenlange bierlijst. Hier moet ik Rick eens mee naar toe nemen!

Pat en ik delen een 8 inch pizza met spinazie, ui en champignons en een mesclun (is dat ook zo populair in Nederland, als die verschillende bladgroenten gemixt?) salade met balsam azijn, olijven en ansjovis. Superlekker, allemaal!

Nu zijn we klaar om erop uit te trekken. We hebben allebei onze groothoeklens op onze fototoestellen. De buurt is prachtig, prille lentebloemen staan in de kleine tuintjes in bloei en de bomen bloeien hier in DC ook al.


Ramen en deuren

De groothoeklens geeft een ander perspectief, dan een gewone zoemlens, die ik anders gebruik. De tijd vliegt, want er zijn zoveel interessante onderwerpen om te fotograferen! De meeste huizen stammen uit de laat achttiende en vroeg negentiende eeuw en ze zijn allemaal anders, sommigen ook in vrolijke kleuren geverfd.


De verschillende huizen, de meesten kosten een miljoen of (veel!) meer

Wat vooral opvalt is het prachtige ijzerwerk. Net heb ik dat in het French Quarter in New Orleans bewonderd, maar ik had geen idee, dat er in Georgetown ook zoveel van te zien was! Het is puur genot om door deze straten te lopen. De mensen zijn kennelijk aan fotografen gewend, want we krijgen alleen maar vriendelijke reacties van mensen, die thuis zijn.


Mooi ijzerwerk

Tegen de tijd, dat de meter van de auto afloopt, zijn we klaar om te gaan. We hebben maar een paar blokken gelopen in die anderhalf uur! Zoveel verschillend moois was er te zien. Het was ook leuk om de groothoeklens te gebruiken, weer eens iets heel anders!

Tevreden gaan we huiswaarts. Pat zet mij af en gaat dan door naar huis en dan door naar New Jersey. Daar hebben ze hun oude huis nog en Pat gaat de tuin daar klaar voor de zomer maken. Ze nodigt mij ook uit daar eens heen te gaan met haar en dat lijkt me erg leuk.

Met Saskia en Samira ga ik naar Giant om wat vergeten boodschappen te doen. Ik denk, dat ik de komende jaren heel vaak een extra "dochter" mee zal hebben. Saskia neemt vriendinnen mee naar de chiropractor, supermarkt en wie weet wat nog meer.

Terwijl ik avondeten haal voor vandaag, komen de meisjes met chocolate chip cookie mix. Die worden natuurlijk thuis met zijn drieen, Mary Kate komt ook, onder veel gegiechel en gesnoep van het deeg (tot Saskia's ergernis), meteen gebakken. Het ruikt heerlijk in huis erdoor!

Na zo'n drukke dag houd ik het avondeten makkelijk: taco's. Iedereen vindt ze lekker en ze zijn zo klaar. Eigenlijk vinden we allemaal de meeste Mexicaanse gerechten lekker. Morgen dus nog zo'n Mexicaans getint gerecht, lekker pittig en makkelijk!