Bijna twintig centimeter sneeuw!

Gisteravond leek het opeens allemaal wel mee te vallen met de sneeuw. We hoorden al vroeg, dat de scholen gesloten zouden blijven vandaag. Vlak daarna werd het weerbericht aangepast en zouden we nog maar vijf tot tien centimeter sneeuw krijgen. Gerust gingen we dus slapen.

Om tien voor half zes gaat de telefoon en die naast mijn bed is weer eens verdwenen (de kinderen gebruiken hem en zetten hem niet terug). Rick strompelt uit bed en antwoordt de telefoon in de badkamer. Het blijkt een alert van Virginia Tech te zijn, dat de universiteit door de sneeuw pas om tien uur open zal gaan.

Dat zet me aan het denken, want er was voor dat gebied minder sneeuw voorspeld, dan voor hier. En inderdaad, mijn eerste blik naar buiten zodra het licht is, laat zeker meer dan tien centimeter sneeuw zien! En het sneeuwt nog.

Na het ontbijt meet ik hoeveel er op het deck ligt en dat is bijna twintig centimeter. Een goed pak dus, maar niet zoveel, dat Katja er later vandaag niet doorheen zal kunnen, gelukkig.

Cosmo en ik gaan erop uit voor een lange wandeling. Hij vindt de sneeuw heerlijk met zijn dikke vacht. Het voelt als door rul zand lopen deze diepe sneeuw. De bomen zien er prachtig uit, net poedersuiker of katoen erop.


In het bos komen we Cosmo's nieuwe vriendjes Jasper en Toki tegen. Terwijl de honden spelen, klets ik met mijn buurvrouw Kelly. Toki is een corgi met dezelfde soort vacht als Cosmo. Die twee kunnen het super met elkaar vinden. We spreken af binnenkort een keer een echte "hike" te gaan doen met de honden.



Ons huis zit alweer vol met kinderen als ik terugkom. Rick werkt van huis vandaag, want de weg naar zijn kantoor zijn allemaal sluipwegen, die minder snel worden schoongemaakt. Katja en Justin hebben besloten toch niet helemaal naar Washington te gaan.

Zelf begin ik de oprit schoon te maken. Het zijn flinke scheppen sneeuw, die ik naar de kant draag. Op dagen als deze lijkt de oprit zo lang! Op een gegeven moment doen mijn armen en schouders er pijn van. Tijd om hulp in te roepen van de anderen. Dan is het karwei ook zo gepiept.

Als Katja's auto schoon is, vertrekken Justin en zij naar Tysons Corner. Daar is Justin wel van onder de indruk, want zo'n grote mall hebben ze in North Carolina, waar hij vandaan komt, niet.

Dan moet er gauw ingepakt worden en nog heel gauw kleren gedroogd. Leah kletst intussen bij met ons, want zij is wel al helemaal klaar (soms denk ik, dat zij meer net als ik is, dan Katja, die haar ongeorganiseerdheid duidelijk van Rick heeft). Van Justin krijgen we als dank voor het weekend een lekkere doos Belgische chocolade. Zoals Rick zegt: "He has earned his brownie points". Met andere woorden, hij laat een heel goede indruk achter.

Eindelijk om kwart voor vijf zwaaien we ze uit. Het vriest hard en we hopen, dat ze onderweg niet veel ijs tegenkomen. Het was wel weer erg gezellig om ze hier te hebben dit weekend. Saai zijn de tieners zeker niet!

Ondanks de sneeuw gaat vanavond het Nederlandse etentje bij Karin wel door. Vanavond heeft het een Indisch tintje, Karin heeft een Indonesisch rundergerecht gemaakt en een zoetzuur kipgerecht.

Marie Jose is hier uit Montreal en zij heeft de lekkerste, romigste kazen mee als voorafje! Karins gerechten zijn verrukkelijk. Martine heeft er een perfect gekookte rijst bij. Er zijn twee groene salades en ik heb mijn komkommersalade mee, die de kinderen zo lekker vinden: dun gesneden plakjes komkommer, appelazijn en zout, laten intrekken en dan afspoelen. Alles smaakt even lekker!

Als toetje heeft Lilian een broodpudding gemaakt. Nu moet ik toegeven daar geen grote fan van te zijn, maar die van haar vind ik wel erg lekker! Het is iedere keer weer erg leuk zo lekker Nederlands te kletsen.

Rick komt me ophalen en net als we thuis zijn belt Katja, dat ze veilig zijn aangekomen. Hopelijk zijn we nu klaar met het winterse weer tot volgend jaar! Kai en Saskia's scholen beginnen morgen twee uur verlaat. Maar goed ook, want zelfs in het korte stukje naar huis glibbert de van zo af en toe, gelukkig is er ABS! Voor ons zien we een auto flink slippen. Alles wat eerder water was is nu een ijsbaan.