Halverwege de week, alweer, wat gaat het snel! Op mijn Garmin zie ik, dat de tijd tussen zonsopgang en zonsondergang nu precies 12 uur is. Nog twee dagen en de lente begint, hoera!!!

Tijdens core training vertellen Pat en ik de rest van de groep over onze foto's bij de fotoshow. Er staan geen namen bij, volgens Pat, dus we leggen uit welke foto's van ons zullen zijn. Ik ben benieuwd of er nog iemand gaat kijken. Wat dat betreft maak ik me geen illusies. Iedereen is heel geinteresseerd op het moment en vergeet het dan prompt.

Als ik naar buiten loop is het helemaal opgeklaard. Er wordt voor vandaag 20 graden voorspeld en de zon voelt behaaglijk warm. Met Cosmo loop ik een zo heuvelachtig mogelijke route. Behalve bloeiende maples zijn nu ook de meeste narcissen uit, twee soorten magnolia's en een vroegbloeiende bloesemboom, waarvan ik de soort niet ken. Wat is dat toch altijd genieten, de terugkeer van kleur in de natuur!

Pam, een van de "vaste kern" van het sportgroepje iedere week, gaat volgende week naar San Diego verhuizen. Een groepje van ons neemt haar daarom mee uit lunchen. Het restaurant van haar keuze is Sushi Yama.

Als ik binnenloop zitten Pat, Mai Lan en Pam er al. Helaas moesten een heel stel toch afzeggen vanwege andere verplichtingen en zieke kinderen. Marcella komt ook nog en het wordt erg gezellig. Alweer ben ik zo blij, dat ik lid ben geworden van Anytime Fitness en in dit groepje terecht ben gekomen.

Thuis bevestig ik ijzerdraad aan de achterkant van de fotolijsten, zoals de regels zeggen. Dan is alles klaar om ingeleverd te worden. Ik ben benieuwd. Hoe dan ook zien de foto's er goed uit en zullen ze binnenkort aan de muur in onze woonkamer hangen.

Voor ik er weer op uitga, wil ik van het heerlijke weer genieten. Christine belt uit Disneyworld in Orlando, waar ze op vakantie zijn. Ik ga buiten op het stoepje voor zitten kletsen. Christine, Chuck en Mallory hebben het natuurlijk fantastisch daar en het is ze gegund na alle stress van de verhuizing vorig jaar.

Op weg naar Mona rijd ik langs Pat, die morgen voor mij de foto's in zal leveren (Ricks vader en vriendin komen) en ze zondag weer op zal halen. Heel aardig van haar en ik bedank haar hartelijk.

De kapbeurt is hard nodig! De grijze wortels zijn niet meer te verbergen en dat vind ik een vreselijk gezicht. Mona maakt mijn haar ook weer donkerder met lichtere ondertonen. Vorige keer was ik niet zo tevreden en dat heb ik haar laten weten. Dit keer ziet het er veel beter uit. Ik kan me weer vertonen zonder een pet op te willen zetten.

Kai belt, dat hij op school moet blijven. Hij kan dus niet met Diego wandelen. Met dit lekkere weer offer ik me graag op en neem Diego en Cosmo mee door de buurt. De honden zijn zo grappig. Als ze van de lijn zijn spelen ze eindeloos, maar ieder aan de lijn lopen ze keurig naast elkaar en snuffelen aan dezelfde dingen, maar negeren elkaar verder min of meer.

Bij dr. Brandon, de chiropractor, moet ik ongewoon lang wachten. Daarna krijg ik een bijzondere manipulatie, waarbij het voelt of mijn hoofd van mijn nek getrokken wordt. Soms vind ik het een beetje eng, maar het helpt wel.

Saskia gaat naar een voetbalwedstrijd met een vriendinnetje, dus Kai en ik eten samen. Zo een op een vertelt hij veel meer, dan omringd door zijn drukkere zussen. Kai moet eens gaan denken, waar hij naar college wil, maar hij heeft echt nog geen idee. Het liefst wil hij thuis blijven wonen en naar George Mason hier dichtbij, maar zeker weet hij dat ook niet. Ik stel hem gerust, dat we er wel uit zullen komen en het fijne van dit systeem is, dat je kunt veranderen van school en je credits mee kunt nemen.