Op zoek naar Virginia Bluebells

Mijn been voelt iets beter aan, dan gisteren, toen ik wat mank liep van de pijn. Gisteren twijfelde ik daarom, of ik er wel goed aan zou doen om naar core training te gaan. Ik besluit wel te gaan en lichtere gewichten te gebruiken. Ik wil het risico niet lopen het erger te maken.

Gelukkig gaat het goed, de beweging lijkt zelfs de pijn te verminderen. Het wordt weer een gezellig uur. Iedereen feliciteert me met mijn winnende foto en allerlei onderwerpen passeren de revue.

Tijdens de lunch vorige week heb ik het groepje daar verteld, hoe Rick en ik elkaar hebben ontmoet. Mai Lan was daar bij en wil, dat ik het de overige dames ook vertel. Het is ook allemaal wel toeval. Een paar jaar geleden heb ik het verhaal hier ook opgeschreven, voor degenen, die het nog niet kennen.

Na afloop gaan Mai Lan en ik nog even op de nieuwe elliptische machines. Zij is getrouwd met een militair en heeft over de hele wereld gewoond. Haar naam is Vietnamees, want ze heeft een Vietnamese moeder. Ze vertelt, dat zij de exotische naam heeft en haar zussen heten Jane en Peggy, gewone Amerikaanse namen, dus.

Nu de zon nog schijnt wil ik met Cosmo naar Great Falls. Langzaam begint de natuur te ontwaken en een van de mooiste dingen van de lente vind ik de felblauw bloeiende Virginia Bluebells. Ik wil gaan kijken, hoe ver open die zijn, want ik wil de bloeiperiode niet missen.

De weg naar Great Falls is altijd al mooi, maar nu in de prille lente helemaal. Roze en witte bloesembomen lijnen de straten en grote gele forsythia struiken sieren de tuinen. Gewoon rondrijden is al een genot zo.

Met mijn America the Beautiful pas kom ik zo het park in. Het is er heel rustig, slechts een paar serieze hikers met backpacks zijn aanwezig. Ik heb mijn groothoeklens expres op mijn fototoestel laten zitten, want daarmee heb ik nog geen foto's van Great Falls gemaakt.

Bij alle drie de uitkijkpunten neem ik een paar foto's. Het valt me op, hoeveel verder weg de watervallen lijken met de groothoek. Maar het geeft wel een mooi idee van de grootsheid van het park.


Daarna neem ik het rivierpad. Althans "pad" is een groot woord, het grootste gedeelte is zeer ruig met rotsen en het is goed opletten om de groene markeringen te volgen. Meestal loop ik het kortere rondje, maar dit keer ga ik een stuk verder langs de rivier. De uitzichten zijn prachtig, we lopen hoog boven de Potomac rivier, die hier de diepe Mather Gorge heeft gesleten in de rotsen.

Cosmo geniet duidelijk! Hij vindt het springen en klimmen op en over de rotsen heerlijk. Zijn hele lichaamstaal laat zien, dat hij grote lol heeft! Hij ruikt ook duidelijk allerlei dieren. Deze wandelingen zijn zoveel beter voor hem, dan de wandelingen door de buurt. Die vervelen mij al, laat staan hem!


Alleen is er op deze route geen bluebell te bekennen. Ik loop dus terug, voorbij de watervallen, de andere kant op. Daar heb ik de bluebells een paar jaar geleden gezien. Ook nu vind ik ze na wat zoeken. Ze zijn namelijk nog maar net boven de grond en nog paars in de knop. Het hoogtepunt is nog een week of twee weg, zo te zien.


Het duurt nog wel even voor deze in bloei staan



Deze bloeien wel al

Voldaan na een lekker lange wandeling keer ik terug naar de van. Cosmo gaat meteen slapen en ik stop even bij Whole Foods. Ik heb vanavond Bunco, dus wil een snel klaar te maken maaltje. Als ik zie, dat ze blackened zalm hebben, ga ik overstag. Die is toch zo lekker!

Brandon, de chiropractor, vindt van alles mis met mijn heupen. Hij denkt, dat de spierpijn daardoor kan komen. Dat zou fijn zijn. Het doet in ieder geval na de manipulatie een stuk minder pijn.

Vanavond is er dus Bunco. Er zullen een aantal nieuwe dames zijn, zag ik op de spelerslijst. Dat vind ik het leuke eraan, ik ontmoet telkens weer nieuwe vrouwen uit de buurt. Het thema dit keer is "Barbecues and picnics", waarvoor we dus iets van ongeveer $3 mee moeten nemen. Ik heb een lekkere marinade gekozen, dat kan iedereen gebruiken.