Zomers weekend!

Zaterdag

Cosmo hoort al vroeg zijn "vriendje" Dave in de achtertuin aangrenzend aan de onze. Dat kan hij niet negeren en wij dan ook niet. Van uitslapen komt dus niet veel vanochtend. Waarom mensen om half zeven 's ochtends hun blaffende hond naar buiten laten zal ik nooit snappen. Maar Dave's eigenaren lijken niet erg begaan met hun buren, wat dat betreft.

Het zal een warme dag worden, dat is al te voelen! Ik moet mezelf dwingen om niet te gaan sporten en alleen wat te strekken. Mijn spieren doen teveel pijn door het sporten, de chiropractie en de massage, even geen sport zal ze goed doen, denk ik zo. Altijd een risico, dat ik me later op de dag veel slechter zal voelen, maar omdat het zo warm wordt, waag ik het erop.

We hebben al jaren een abonnement op de Washington Post. Die ligt iedere ochtend op onze oprit en gaat meestal vrijwel ongelezen op de recycling berg. Alleen de zakjes, waarin ze bezorgd worden, worden echt gebruikt (voor hondenuitwerpselen). Wij lezen voornamelijk alleen het "Weekend" gedeelte en delen van de zondagkrant. Weggegooid geld, dus, eigenlijk.

Online zie ik, dat nieuwe leden $1,11 per week betalen voor 26 weken. Ik besluit het erop te wagen. Ik bel de Post met de intentie ons abonnement op te zeggen en krijg Melody aan de lijn. Ik informeer, hoeveel wij betalen. Dat blijkt $35 per twee maanden te zijn.

Daarop vraag ik haar, of we de $1,11 kunnen krijgen, die nieuwe abonnementen krijgen. Ze zet me op "hold" en (geen verrassing) komt terug met de mededeling, dat die aanbieding alleen voor nieuwe abonnementen is en wij er dus niet voor in aanmerking komen. Jammer, is mijn antwoord, dan moet ik ons abonnement opzeggen. Oh, zegt ze, wacht even, ik zet u nog even op "hold".

En ja, hoor, de supervisor heeft besloten, dat wij de krant voor de prijs van $1,11 per week kunnen krijgen, nu. Voor $1 per zeven dagen lezen we de krant wel. Voor mensen, die hem meer lezen, zal dit als "diefstal" voelen, maar in ons geval is het: of we zeggen op, of we betalen nauwelijks iets. Kennelijk heeft de Post liever iets, dan niets.

Vandaag is onze "follow up" van de kleur analyse. We hebben onze waaiers ontvangen, maar snappen er nog maar niets van. Helaas is Katja nog in North Carolina, maar Leah en Jan en ik gaan voor de uitleg naar Anne Morgan.

Voor we erheen gaan, gaan we net als de vorige keer sushi eten. Jan stelt voor naar Sushi Yoshi te gaan, maar tot onze verbazing is daar een wachttijd van meer dan een half uur! Dan maar weer naar Yama, waar wel tafeltjes beschikbaar zijn en ik als een oude bekende wordt begroet. "Je hebt je zussen meegenomen!", grapt de eigenaar.

Dit keer laat ik de garnalenkopjes maar voor wat ze zijn. We bestellen alle drie de chirashi, waarin voor de prijs van $10 heel wat vis zit! Tegen de tijd, dat we klaar zijn, staat er ook in dit restaurant een rij wachtenden.

Anne wacht ons al op. Ze merkt op, dat ze heel wat bezoekers op haar site heeft gehad via dit weblog. Grappig, hoe je dat kunt zien. Wie weet krijgt ze nog klanten op die manier.

We halen onze kleurenwaaiers tevoorschijn en Anne legt uit, wat de verschillende kleuren betekenen. We beginnen met ons beste "wit", bij mij is dat een soort beige, waarvan ik niet gauw een bloes of zo zou kopen, eerlijk gezegd. Anne legt uit, dat het meer de bedoeling is, om die kleuren te combineren met de levendiger kleuren.

Onze huids-, haar- en oog"kleuren" zijn ook goed om te dragen. Zo maakt een paar schoenen in je haarkleur het geheel compleet (dezelfde kleur boven, als onder).

Daarna legt ze uit, hoe de verschillende kleuren worden gezien. Rood is natuurlijk levendig en oranje speels. Geel is de kleur van de intelligentie, de vrolijkheid en valt natuurlijk op. Het is goed die kleur met een donkerder kleur te dragen.

Groen is de kleur van de natuur en blauw van de veiligheid en rust. Blauw is wereldwijd de populairste kleur om die reden, vertelt Anne. Paars uiteindelijk straalt mysterie en elegantie uit. Die kleur werd vroeger alleen door de adel gedragen, omdat de verf heel duur was. Het is zaak, om deze dingen in gedachten te houden, als je je voor bepaalde gelegenheden kleedt.

Anne bespreekt de zakenkleuren in de waaier. Iedereen heeft een bepaalde schakering donkerblauw, die het beste bij haar huid past. Die van Leah, Jan en mij zijn vrijwel hetzelfde. Grijs is ook een goede zakenkleur, maar draag daar iets vrolijkers bij, anders maak je een saaie indruk.

Alle kleuren in de waaier zijn complimentair, d.w.z. ze kunnen met elkaar gecombineerd worden. Ook zit er een kleur (in mijn geval geel!) in de waaier, die de ogen goed uit doet komen en hetzelfde met huid en haar. Als je een patroon draagt, is het zaak de dominante kleur overeen te doen komen met een kleur in de waaier.

Zo luisteren we een half uur ademloos en maken notities. Heel interessant vind ik het allemaal. Anne doet nog van alles erbij, zoals mensen de beste stijl kleren voor hun lichaam en gezichtsvorm aanraden en hun kast organiseren en aanpassen aan hun kleurenschema's. Het lijkt me erg leuk om te doen, wie weet ooit, als alle kinderen uit huis zijn.

De rest van de middag installeren we ons op het deck, voor het eerst dit jaar. Rick zet de grill aan en we eten buffalo burgers. Heerlijk vlees vind ik dat, veel lekkerder, dan rundergehakt. Het heeft een sterkere smaak.

De buren zijn ook weer buiten met het warme weer en buurman Ross heeft zijn buitenhaard aangemaakt. De kinderen roosteren marshmallows en de volwassenen kletsen onder het genot van een biertje of wijntje bij over de afgelopen maanden. Erg gezellig wordt het en veel te laat gaan we naar bed!

Zondag

Vannacht is hier de zomertijd ingegaan, waardoor we een uur vooruit zijn gegaan. Dat betekent, dat we de komende paar weken nog maar vijf uur verschillen in tijd met Nederland. Het betekent ook, dat de ochtend veel te vroeg gloort na de late avond van gisteren!

Maar ik heb Jan beloofd om half elf te gaan fietsen, dus sta op tijd naast mijn bed. Rick is al op en blijkt al naar Starbucks te zijn om ontbijt te halen. Grappig, hoe dit warme weer meer energie lijkt te geven!

Jan en ik rijden onze gewoonlijke tien mijl naar het westen op het W&OD pad. Het is beredruk met families met kleine kinderen en heel veel fietsers! Ik erger me aan sommige racefietsers, die zonder aankondiging vlak langs me heen suizen met een snelheid, waar je u tegen zegt. Het is verbazingwekkend, dat er niet meer ongelukken gebeuren!

Halverwege horen we een soort gezang, dat steeds luider wordt. Al gauw wordt me duidelijk, dat het kwakende kikkers zijn. Als dat geen teken van lente is, weet ik het niet meer! Over een week of zo zal er weer heel veel kikkerdril in dat moerassige gedeelte liggen.

Met een fleece jasje aan ben ik van huis gegaan, maar al gauw heb ik het daar te warm in. Met korte mouwen fietsen op 8 maart is toch wel heel speciaal. We besluiten op de terugweg de langere route naar huis te nemen. Beiden vinden we het te lekker om zo buiten te zijn. Na zevenendertig kilometer zijn we weer thuis.

Inmiddels is het warm genoeg om in de schaduw op het deck te zitten. Kai, Rick en ik eten buiten lunch en dan gaan de mannen aan de tuin werken. Rick heeft besloten dat werk dit jaar zelf te doen, daarmee honderden dollars besparend. Het is ook nog eens goede beweging voor hem, dus mij hoor je niet klagen.

Zelf vind ik, dat ik genoeg heb bewogen vandaag en installeer met met boek, laptop en Diet Coke op het deck. Nu de bladeren nog niet aan de bomen zijn, kan iedereen me van de straat af zien zitten. Een heel aantal bekenden komt voorbij.

Katja belt, dat ze eindelijk weer mobiel bereik heeft. Dat had ze gisteravond bij het huis aan het meer van Justins ouders niet en dat vonden Rick en ik maar niets. Voornamelijk, omdat Katja vrijdag had gezegd zich erg naar te voelen en we wilden weten of de antibiotica hielpen. Gelukkig kan ze ons nu vertellen, dat dat het geval is.

Ze begint aan de lange weg van North Carolina naar huis in haar eentje (dit is de eerste keer, dat ze zo'n lange afstand alleen rijdt). Halverwege belt ze op om te checken, of ze wel de goede weg heeft genomen. De I-85 duurt langer, dan ze had gedacht, maar ik kan op Mapquest beamen, dat ze goed zit. Het zijn me ook even afstanden, die ze aflegt! Dit is weer 269 mijl (433 km).

Gelukkig komt ze net voor het avondeten thuis. Rick maakt heerlijke kippenborsten op de grill en spiesjes met groentes. We eten met zijn vijven en het is goed om weer compleet te zijn.

Na het eten gaan de meisjes al gauw naar bed. Saskia had een logeerpartij gisternacht en is nu doodmoe. Katja min of meer ook, en ze heeft een erge verkoudheid. Rick en Kai verdwijnen naar de basement om Halo te spelen.

Nu ben ik aan het einde van de Twilight serie en kan het boek niet neerleggen. Ik lees en lees en nu is het uit. Eigenlijk balen, want ik heb niet meteen iets, dat zo grijpt. Het is net als na de Harry Potter boeken. Saskia is jaloers, dat ik de serie uit heb, tijd voor haar om te gaan lezen!