Extreem weer

Om half zes word ik wakker, nog steeds in een grote knoop. Ik besluit maar op te staan, want liggen lukt niet meer. Rick is blij, dat hij mij hoort, want hij moet een vlucht van 8 uur halen en om de een of andere reden is zijn wekker niet op tijd afgegaan.

We drinken gauw even thee en koffie en dan vertrekt hij om zes uur richting Dulles Airport. Ik neem van alle extra tijd gebruik om online te lezen. Gisteravond was ik een beetje nerveus over hoe er op mijn "Fibromyalgie" blog gereageerd zou worden, maar dat was dus helemaal niet nodig. Ik ben ontzettend ontroerd en blij met alle lieve reacties!

Het is moeilijk om toe te geven, dat de pijn soms mijn leven overheerst. Ten eerste wil ik dat (natuurlijk!) helemaal niet en ten tweede wil ik voor niemand een "daar heb je dat mens met haar gezeur weer" zijn.

Voor vandaag neem ik me voor een "Pamper" (nee, niet de luiers!) dag te nemen. Het regent en stormt keihard als we opstaan (reden voor de pijn?) en buiten lopen of fietsen valt af. Christine en ik spreken bij Lifetime Fitness af.

Vanwege de pijn en omdat ik weet, dat de kou daar niet bij helpt, zet ik Saskia bij wijze van uitzondering met de auto bij school af. Terwijl we in de ellenlange rij van minivans en SUVs staan te wachten, verzucht ik toch maar weer, dat we volgende keer beter kunnen gaan lopen. Het is de moeite niet waard voor die halve kilometer! Maar in de rij zie ik twee van mijn buren, dus ik ben niet de enige "whimp"!

Direct na het afzetten rijd ik door naar Centreville en Christine en ik komen tegelijk aan. Ik ben mijn waterfles vergeten, dus koop er gauw een in het cafe. Deze sportschool is echt enorm en biedt van alles, van massages tot fitness klassen, van een enorm kinderopvangcentrum (voor ouders, die sporten) tot basketbal en racquetbal velden. Er is zelfs een klimmuur en een enorm zwembad met glijbaan en whirlpools. Je kunt er letterlijk een hele dag doorbrengen met verschillende activiteiten en nog niet alles geprobeerd hebben.

Wij gebruiken hun machines voor een cardio fitness. Twintig minuten op drie verschillende machines, het gaat gauw voorbij. Belangrijker is, dat het ook echt helpt, ik heb meer energie! Jippie!

Toen we aankwamen regende het pijpenstelen en als we klaar zijn is het droog en zien we een letterlijk rechte lijn tussen de bewolking en de blauwe lucht. Het weer is allervreemdst deze maand! Het was vanochtend bij het opstaan 13 graden, nu wijst de thermometer in de auto 7 graden aan! En het is zonnig! Raar!

Gelukkig zijn de files inmiddels opgelost, want ik heb haast. Ik heb om half twaalf in Reston afgesproken met mijn vriendin Katja voor lunch. Gauw neem ik een hete douche en geef Brynna eten. Ik maak me zorgen over haar, ze drinkt ontzettend veel, ademt snurkerig door haar neus of hijgt de hele tijd.

In Reston haal ik gauw geld uit de drive thru ATM en parkeer dan bij La Madeleine, waar ik Katja zal ontmoeten. Ik bekijk het menu en zie een lekkere salade, de rest is me te zwaar. Katja komt een paar minuten na mijn aankomst binnen en we bestellen. Ik die spinazie salade en een uiensoep (die verschrikkelijk zout blijkt te zijn, niet lekker!) en Katja bestelt een crepe met garnalen en spinazie. Die blijkt flink duur en groot! Zeker niet het crepe-je, dat je in Frankrijk zou krijgen. Katja krijgt hem dus ook niet op!

We kletsen gezellig en het onderwerp van gesprek worden onder anderen onze honden. Katja's oude hond, Pasja, is niet zo lang geleden overleden en nu hebben ze een poedel puppy. Ik vertel over Brynna's gebreken op het moment. Of Brynna nog lang van deze wereld zal zijn waag ik te betwijfelen. Als het dan het einde moet zijn hoop ik ook, dat het snel komt en niet na lang lijden!

Voor we het weten moet Katja ervandoor om haar zoontje van preschool te halen. Ik ga naar Barnes and Noble in hetzelfde shopping center om een verjaardagskaart voor Christine uit te kiezen. Eerst tracteer ik mezelf op een tall skim sugarfree Hazelnut latte van Starbucks en gebruik voor het eerst de gift card, die Rick me met Kerst gaf. Het smaakt heerlijk!

Met de kop koffie in mijn hand ga ik de boekenwinkel binnen. Oh, wat moet ik me inhouden! Er liggen allerlei boeken, die me interesseren, maar ik heb zo weinig leestijd! Mijn kast ligt al vol met ongelezen boeken, dus ik ben sterk en koop alleen de kaart, die heel leuk is, van Mary Engelbreit.

Op de terugweg besluit ik, dat mijn nagels er niet uitzien. Ik rij door naar mijn nagelsalon en daar zijn verder geen klanten, dus mijn nagels worden meteen mooi gemaakt. Intussen lees ik de nieuwste Margriet met een artikel over vrouwen, die na hun huwelijk verliefd werden op een vrouw. Interessant, want homoseksualiteit is hier in de Verenigde Staten nog erg taboe en zo'n artikel in een vrouwenblad zou heel wat stof doen opwaaien.

Net als ik klaar ben belt Katja (dochter) mij op mijn mobieltje. Of ik haar kan ophalen, ze is klaar met de Key Club. Thuis begint ze meteen in de keuken aan haar huiswerk, want vanavond komt er een nieuwe bijleslerares geometrie onderwijzen en ze heeft veel te doen.

Hoe ze zich op haar huiswerk heeft kunnen concentreren is me een raadsel. Inmiddels rennen er zes andere kinderen door het huis. Kai heeft drie vrienden op bezoek en Saskia en Laura lopen zich te vervelen. Ik neem me voor Saskia wat vaker naar haar vriendinnetjes te sturen, die hebben veel meer met haar gemeen. Laura heeft geen andere vriendinnen, maar Saskia wel.

Laura is een girl scout en verkoopt dus de jaarlijkste girl scout cookies. Liever zou ik ze niet kopen, want we hebben die extra calorieen niet nodig in dit gezin. Maar ja, beste vriendinnetjes en zo, dus toch maar zeven dozen (!) besteld. Ik moet toegeven, dat ik Samoas ook erg lekker vind. Verder heb ik, op aandringen van de kinderen, Tagalongs en Thin Mints besteld.

Een voor een worden de gasten opgehaald en Rick belt, dat hij een vroegere vlucht terug naar huis heeft kunnen nemen. Jippie! We bestellen pizza van Vocelli, mijn favoriet!

Voor Rick thuiskomt kijken we het plaatselijke nieuws. Veel toeristen vinden het Amerikaanse "nieuws" niets, omdat ze naar dit plaatselijke "nieuws" kijken. Iedere zender heeft wereldnieuws, ongeveer als het NOS Journaal, om zeven uur of half acht 's avonds. Daarvoor is het plaatselijk nieuws.

Vandaag wordt er vermeld hoe 1100 mensen in de afgelopen tien jaar de dood hebben gevonden door een auto ongeluk veroorzaakt door tieners. Het maakt mij niet bepaald enthousiast om Katja achter het stuur te plaatsen! Katja lijkt haar enthousiasme om te rijden ook verloren te hebben, ze vraagt tenminste helemaal niet om haar learner's permit te gaan halen. Leah (een maand jonger dan Katja) daarentegen heeft intussen al op de snelweg gereden!

On a lighter note, zoals we hier zeggen, een klas lagere school kinderen heeft vandaag besloten, wat de officiele vrucht van het District of Columbia moet zijn (staten hebben allerlei officieels, van vogels tot vruchten, van bloemen tot bomen): de kers! Niet omdat die vrucht hier groeit, maar omdat we hier iedere lente een Cherry Blossom Festival hebben. Logisch, toch?