Een perfecte ski dag!

Tja, vroeg op, wat heet? Om tien voor half negen word ik als eerste wakker en de rest volgt (heel erg) langzaam. Rick, de echte skier onder ons, wordt er ongeduldig van.

Snel, snel eten we het ontbijt buffet in het restaurant beneden. Het is werkelijk vreselijk en we moeten er nog voor betalen ook! Ik heb betere ontbijten gehad in hotels, waar het inbegrepen was! Rick heeft er echt zin in en maant ons tot opschieten!

Het is stralend weer, hoewel te warm voor goede sneeuw, maar dat mag de pret niet drukken. We kopen lift tickets voor twee dagen (die zijn hier trouwens best duur met $50 per dag!). Rick heeft zijn eigen ski's en laarzen, maar de kinderen en ik moeten ze huren. Gelukkig gaat dit allemaal heel snel en om elf uur staan we op de lange latten.

Nu ben ik absoluut geen ski heldin (ik heb het vorig jaar pas geleerd) en ik had eigenlijk gehoopt om een tijdje op de "bunny slope" te oefenen. Maar de anderen willen daar niets van weten, veel te makkelijk, dus hop, de lift op en de groene piste af. Die is toch echt wat steiler, dan ik had gehoopt! Maar ik kom heelhuids beneden en we proberen een stel andere beginners routes. Het gaat vrij goed, ik val maar twee keer. Toch ben ik niet tevreden met mezelf, ik hou me veel te stijf uit angst om te vallen.

De kinderen zijn beginnerspistes al ontgroeid (Rick natuurlijk ook, die is een ervaren skier, maar blijft bij mij, de lieverd) en gaan er alleen op uit. Ze doen een stel blauwe pistes, vooral voor Katja is dit heel wat.

Om half twee hebben we bij het East Cafeteria afgesproken voor de lunch. Het voedsel aanbod is zeer matig, maar de garnalen groentensoep smaakt lekker.

Na de lunch skien we verder en uiteindelijk wil Rick ook wel eens iets meer uitdagends (ik kan het hem niet kwalijk nemen, maar ik hou me bij de beginners pistes). Hij gaat met Kai en een nerveuze Katja een dubbele blauwe run doen, terwijl Saskia en ik een andere groene piste gaan uitproberen. Het is echt een leuke berg, veel mooie natuur en wijde pistes.

Om vier uur houden we het voor gezien. Katja is, zoals vaker, haar contactlens spullen vergeten, dus we rijden naar een CVS in Tannersville.

Op weg daarheen zien we een hele kudde herten en we stoppen. De kinderen proberen ze te benaderen. De herten zijn vrij tam, maar aanraken lukt toch niet.

Na de shopping trip besluiten we te gaan eten. We hebben een leuke microbrewery gezien onderweg, Barley Creek en krijgen er al snel een tafel. We zijn nog gekleed in onze ski kleding, maar dat maakt niet uit, de helft van de clientele draagt hetzelfde.

Rick en ik proberen een "sample" van hun bieren, maar ik vind er niets aan en bestel een rood wijntje. Het eten is heerlijk! Hun zalm smelt op de tong.

Na het eten willen de anderen nog gaan tuben, maar ik heb de kou en nattigheid wel gezien. Terwijl zij op een band de heuvel af suizen neem ik een douche en heb een lekkere rustige paar uur voor mezelf.