Rick blijft vandaag thuis, hij heeft allerlei contractors geregeld, die van alles moeten maken in en rond het huis. Maar intussen is het wel een werkdag voor hem, dus moeten Saskia en ik zo stil mogelijk zijn.
De eerste uren is dat geen probleem, want Saskia slaapt uit en ik doe eerst binnen een korte gewichtenroutine en ga dan met Mary Ellen hardlopen. Oef, zeg, dat valt niet mee! Misschien is het, omdat we gisteren ook al gingen of omdat het toch echt flink heet is, maar puf, puf!
We besluiten de route door Nottoway Park te nemen, daar is tenminste heel wat schaduw. Gisteren nog heb ik gelezen, hoe warme temperaturen je veel harder doen werken en ik merk het aan mijn hartslag.
Garmin laat zien hoe ver we lopen, de eerste twee mijl gewoon hard en dan kan Mary Ellen niet meer. Ik stel voor hem om te zetten op een interval: twee minuten hardlopen, twee minuten gewoon lopen. Dat gaat heel goed voor de laatste mijl.
Met dit weer is het echt afzien, het is al 28 graden om half elf, hoewel het minder vochtig is, dan ik had verwacht. Bij Mary Ellen thuis drinken we allebei in een paar secondes een halve liter water weg! Poeh!
We besluiten het (naar voorspeld hete) weekend "vrij" te nemen van hardlopen en op maandag spreken we weer af. Wat voelt een koele douche nu lekker, zeg! En nog een glas water, eigenlijk moeten we water meenemen, zelfs op een loopje van 5k, maar het is zo onhandig! Dus kauwen we maar kauwgom, dat helpt wel, maar niet afdoende met deze hitte.
Gisteravond heeft Saskia Tabatha gevraagd, of zij mee mocht naar het Air and Space Museum vanmiddag. We hebben tickets voor twee planetarium shows voor Saskia en mij en een vriendinnetje.
Tabatha zei, dat ze meemocht en beloofde hier om twaalf uur te zijn. Maar twaalf uur komt en gaat en om kwart over twaalf rijden we naar Tabatha's huis om te kijken, of er misschien een misverstand is en wij haar op moesten halen. Maar niemand is thuis.
Uiteindelijk bel ik haar moeder op haar werk. Die weet van niets over het Air and Space Museum, maar wel, dat Tabatha naar de bioscoop is. Saskia is boos en teleurgesteld, maar gelukkig belt net op dat moment Laura om te zien of ze kan spelen. Laura mag mee en gauw halen we haar op. Gelukkig, want anders hadden we $12 voor niets betaald (geen enorm bedrag, maar toch).
Het is grappig, hoe Saskia's loyaliteiten veranderen. Deze zomer lijkt ze weer veel meer naar Laura te trekken. Die was jarenlang haar beste vriendinnetje, tot Tabatha op het toneel kwam. In ieder geval hebben de meisjes op weg naar Washington grote lol!
Zonder problemen bereik ik de parkeergarage, die slechts een blok is verwijderd van het Air and Space Museum. Het is de eerste keer, dat ik hier parkeer, Rick suggereerde deze locatie. De garage ligt aan 6th Street en kost $17. Maar in Washington kost de Metro ook heel wat en voor drie mensen komt het, vanuit Vienna, ongeveer op hetzelfde bedrag uit en rijden is nog altijd sneller.
Als we uit de garage komen voelt het alsof we een oven binnenlopen! Het is in de stad nog een stuk warmer, dan bij ons! Na een snelle veiligheidscontrole staan we in het drukst bezochtste museum ter wereld.
En dat feit wordt meteen duidelijk, als de meisjes willen gaan kijken naar de "schatten", zoals de rode muiltjes van Dorothy uit de Wizard of Oz, die nu in dit museum liggen. Het American History Museum, hun gewoonlijke thuis, is een paar jaar gesloten voor renovatie.
Maar er staat een ellenlange rij om te gaan kijken, daar hebben we geen geduld voor! Dat is het fijne van in dit gebied wonen, we kunnen later, op een minder drukke tijd, terugkomen.
Gauw haal ik onze tickets op, die ik via de telefoon vorige week heb besteld. Gelukkig, want het ziet ernaar uit, dat beide shows vol zitten nu. In de drie kwartier, die we nog hebben, bezoeken we de tentoonstelling over de planeten. Heel interessant!
Aan deze kant van het museum zijn ook tentoonstellingen over aviatie in de Eerste en Tweede Wereldoorlogen. Heel indrukwekkend, allemaal! De Eerste Wereldoorlog lijkt vaak, geschiedenisboeken lezend, minder "erg", dan de tweede. Maar in die oorlog overleden 11 miljoen mensen en dat vind ik een schokkend feit om te lezen!
Al doende leert men, is het gezegde, en dat gaat zeker op voor de meisjes vanmiddag, die van alles leren hier. De volgende tentoonstelling is een replica van een vliegdekschip. De video's van gevechtsvliegtuigen fascineren mij, maar de meisjes hebben nu genoeg oorlogsdingen gezien.
We sluiten aan in de rij bij het planetarium. We hebben tickets voor Cosmic Collisions en meteen daarna Infinity Express. We mogen dus gewoon blijven zitten na de eerste show.
De stoelleuningen staan een beetje naar achteren, zodat je goed naar boven kunt kijken en alles, dat zich in de koepel van het planetarium afspeelt kunt zien. Cosmic Collisions is prachtig! Je voelt je echt of je door het heelal vliegt. We leren van Robert Redford, hoe "aanvaringen" in de ruimte juist belangrijk zijn voor het leven op aarde.
Er zijn prachtige opnames van de Aurora Borealis vanuit de ruimte. Er wordt uitgelegd, hoe de maan is ontstaan in een maand, nadat een planeet van de grootte van Mars op de aarde botste en nog veel meer. Super interessant en prachtig om te zien, allemaal!
Infinity Express begint een paar minuten later en gaat over hoe groot het heelal is en hoe ver sterrenkundigen tegenwoordig kunnen kijken (ver!). Al is het ook een interessante show, vergeleken bij Cosmic Collisions vind ik het wat saai. Er zijn ook veel minder spectaculaire ruimte beelden. De meisjes hebben in ieder geval genoten, Saskia wilde hier al heel lang heen.
De meisjes hebben trek en ik heb dorst, dus we kopen pretzels en drinken bij een van de vele straatkarretjes, die DC rijk is. Op een (heel hete!) rand zittend peuzelen de meisjes die op. Poeh, het is echt heter, dan bij ons hier in de stad!
Op de terugweg zie ik donkere dreigende wolken zich samenpakken in het westen. Zouden we dan eindelijk wat broodnodige regen krijgen? Nou, die komt inderdaad, als het dan regent is het ook meteen een wolkbreuk!
Maar goed ook, want de droogte is al een ramp voor de boeren en veel bomen beginnen al te verkleuren. De regen van vanmiddag en vannacht zal lang niet genoeg zijn, maar het is tenminste iets.
Saskia weet ons over te halen naar haar favoriete restaurant, P.F. Chang's, te gaan. Laura mag ook mee en blijft daarna voor de zoveelste logeerpartij. Als we na het eten buiten komen is het net weer droog en zien we een spectaculaire regenboog!
Katja belt en vertelt enthousiast over haar avonturen bij de verschillende ziekenhuizen. Ze is in een kadaver lab geweest en heeft een dode man en vrouw gezien. Ze vond het niet eng, maar het stonk er wel erg (formaldehyde, brr!).
Ook heeft ze besloten orgaan donor te worden. Heel goed, Rick en ik zijn dat ook, maar ik hoop, dat we daar nooit voor zullen komen te staan! In ieder geval weet ze nu, dat haar interesse inderdaad de medische kant uitgaat. Hier staan foto's van het kamp, op nummer 70 van slideshow 2 staat Katja.
Ook Kai houdt netjes contact, hij heeft genoten van het zeilkamp. Volgens hem waren Charlie en hij het beste team. Vandaag was er als afsluiting een race, ik ben benieuwd of ze hebben gewonnen.
Intussen mis ik mijn twee oudsten flink! Gelukkig nog maar een paar dagen voor Kai thuiskomt en Katja ga ik op dinsdag halen.
Ons weer:
vrijdag, juli 27, 2007
Planetarium
Gepost door Petra op 16:44
Labels: hardlopen, Washington
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
9 reacties:
Prachtige musea heeft Washington toch. Ik blijf het een schitterende stad vinden waar ik heel graag nog eens zou naar toe gaan.
Ook hier puffen en blazen in de hitte.
En toch ben je maar weer in die hitte gaan hardlopen! Super. Volgende keer je belt omdoen met flesjes water.
Leuk om Katja te zien op de foto! Een kadaver lab...ehm...niets voor mij...
Dat zal even zoeken zijn geweest tussen al die foto's :)
Cosmic Collision was ook wat we in New York in het Museum of Natural History zagen, en waar ik het over had. Ik vond het ook prachtig!
Goed dat de plantjes bij jullie wat water krijgen, is wel nodig.
Air & Space is een machtig mooi museum, wij hebben er ook van genoten in 2003. Washington DC staat sowieso nog op ons verlanglijstje, ik zou graag nog eens een weekje terugkomen. Er is zoveel te doen in de omgeving!
Ik kan me ook heel goed voorstellen dat je je kids mist, hoor, lijkt me ook moeilijk.
Hoe herkenbaar: stil zijn als papa thuis werkt. Fred werkt elke vrijdag thuis, ik vind dat super-gezellig.
Ik kan me zo goed voorstellen dat je die 2 mist, nog effe en ze zijn weer thuis.
Leuk dat Katja en Kai het zo naar hun zin hebben op kamp. Het is toch altijd maar afwachten, zo'n eerste keer! En voor Saskia is het zo ook wel eens leuk, denk ik.
Ik kan me echter voorstellen dat ze blij bent dat ze bijna weer thuis zijn. Nog even aftellen, dus...
Grappig eigenlijk om te lezen dat het bij jullie heel erg warm is en wij hier in Nederland zo wat overal kunnen "pootje baden" van de regen.
Maar goed, dat buitje was vast wel even een opfrisser.
Straks Katja en Kai weer thuis en de "boel" is weer compleet.
En....alle klusjes geklaard in en rond het huis?
Leuke foto van [dr] Katja!
Fijne zondag!
Leuke foto inderdaad van Katja
Een reactie posten