Monday, Monday... Wat is het toch altijd weer moeilijk om de week te beginnen na een druk en gezellig weekend! Vooral als een van de kinderen ziek blijkt te zijn, zoals Katja vandaag. Heel ongelegen, want deze week heeft ze final quarter examens. Hier zijn er ieder kwartaal examens, die de "grade" bepalen, heel belangrijk dus. Er wordt dan over de stof van het hele kwartaal gevraagd. Niet mis en ik ben een beetje bezorgd, want Katja heeft het tot nu toe heel goed gedaan dit kwartaal, maar als je je niet lekker voelt is het moeilijk goed werk te verrichten. Ze heeft ondanks haar ziekte vandaag wel heel hard geleerd. Duimen dus maar (of zoals mijn goede vriendin uit Californie altijd zegt: "We're keeping our fingers, eyes and toes crossed").

Het was vandaag volgens de berichten de laatste zonnige dag, deze week. Zul je net zien, nu alle bomen zo mooi in bloei staan. Ik heb vandaag weer genoten van alle bloesems, terwijl ik naar de tandarts reed. Ik moest nl. mijn nieuwe "smile" uitkiezen. Ik vind het toch allemaal wel een avontuur, hoezeer ik er ook tegenop zie.

Er zijn weer allerlei politieke dingen bezig op het moment. Vooral met de commissie die het hele gebeuren rond 11 september aan het onderzoeken is. Condoleeza Rice wil niet publiek getuigen en dat vindt de helft van Washington schandalig en de andere helft is het er mee eens. Eindeloze debatten op tv. Saai! Wat de kiezer (ik dus ook) wil weten, is wat de regering nu doet om het terrorisme tegen te gaan.

Waar L.A. vol zit met acteurs en actrices, hebben wij hier in Washington de bekende politici en ook een heel stel bekende tv personnages. Het zegt waarschijnlijk niemand hier iets, maar gisteren zagen we, net als vorig jaar, de Channel 7 meteoroloog Doug Hill bij de kersenbloesems. We probeerden nog op tv te komen, maar helaas, dat lukte niet. Ik heb ook eens heel gezellig met de Nederlandse ambassadeur en de Mayor van Washington, DC (Tony Williams) de Race for the Cure gelopen.

Terwijl ik vanmiddag wachtte op Katja, die haar gitaar les had, raakte ik in gesprek met iemand, die uit Nieuw Zeeland kwam. Ze is hier nu 3 jaar. Ik kan de verschillende Engelse accenten van buiten de VS moeilijk onderscheiden, trouwens, ik had haar Brits geschat. Ze vertelde de lente hier zo prachtig te vinden, zelfs in vergelijking met de Nieuw Zeelandse lentes, die ze miste. Ik vind dat zo leuk, het praten met mensen uit de hele wereld en hier kom je de hele wereld tegen, van Senegal tot Finland, van Australie en Nieuw Zeeland tot Russisch enzovoorts.

Ik heb eindeloos veel foto's genomen gisteren en geprobeerd er een goede selectie van te maken, die hier te zien is.