Na een grijze dag met sneeuwbuien kwam vanmiddag de zon toch weer even kijken. Er zijn hier maar heel weinig zonloze dagen, gelukkig. En voor volgende week worden weer warmere temperaturen verwacht. Ik wacht er met smart op! Eerst nog even het ski weekend in West Virginia overleven. Ik weet het, ik klink niet enthousiast, hoewel het vast heel gezellig gaat worden. Het is voor Katja's verjaardag en haar beste vriendinnetje en mijn vader gaan ook mee. Maar ik heb zo'n genoeg van kou, sneeuw en extra kleding! Geef mij maar de warmte.

Vanochtend op weg naar huis van de sportschool zag ik, dat er alweer een stuk bos gekapt was en er nieuwe grote huizen worden gebouwd. Grote houten dozen op rode klei. De grond hier is rode klei. Echt flink rood. Niet handig om met modder voeten binnen te lopen, want die klei is moeilijk te verwijderen. Als we in Nederland zijn is die donkere aarde een heel vreemd gezicht.

Ons huis is ook maar 5 jaar oud, maar is in een bestaande buurt gebouwd en dus zijn er geen bomen gekapt. Gelukkig. Zonde vind ik dat, ook al dat wild, dat opeens zonder huis zit. Ik heb altijd visioenen van een droevig hertengezin, dat met knapzakjes op de rug naar een nieuwe verblijfplaats op zoek gaat. Maar dit is een van de snelst groeiende gebieden in de VS en er wordt lustig bij gebouwd.

Rick wil een grote schuur in onze tuin laten bouwen en om dat van de Town of Vienna te mogen, moet het land gesurveyed (hoe zeg je dat nu in het Nederlands?) worden. Die mannen kwamen vandaag langs, maar wilden niets doen, tot we de hondenpoep uit de tuin hadden geruimd. Oh schaamte! Inderdaad hebben we Brynna deze winter wel heel vaak in de tuin uitgelaten! Dus gauw poep geruimd en ons voorgenomen van nu af tenminste 3 keer per dag te gaan lopen met haar. Het zal haar omvang ook goed doen, ze is beduidend dikker geworden de laatste maanden!

Om nog even bij Brynna te blijven (die overigens een ras Brittany is, lever en wit gekleurd, en een schat van een hond, hoewel ietwat gestoord), ik moest vandaag een afspraak maken voor haar bij de kennel voor dit weekend. Toen het meisje haar naam zag, was ze helemaal enthousiast. Kennelijk hebben we buitenshuis een beter opgevoede hond, dan hier thuis! Het lijkt wel een kind!

Nu de lente komt zijn we wel weer wat bezig met het huis. Door de grote temperatuur verschillen deze winter zitten er overal scheuren in de plafonds en muren. Dus kwamen er vanmiddag een stel timmerlieden langs om te zien hoeveel het zou kosten om het te maken. Het waren drie gigantische kerels, maar superaardig en dol op de dieren! Als ze niet zo aardig waren geweest, hadden ze me echt wel wat angst ingeboezemd. Tenslotte ben ik alleen thuis en zomaar 3 van die reuzen in huis maakte me toch wat nerveus. Maar gelukkig heb ik mijn waakhond bij me (ha ha).

Intussen zijn de Washington snipers, John Muhammed en Lee Malvo, hier in Virginia definitief veroordeeld, de eerste tot de doodstraf, de tweede tot levenslang. Ik vraag me af wat erger is. Voor een 17-jarige lijkt me levenslang zonder kans op vervroegde vrijlating eindeloos! Maar beiden hebben volgens mij hun straf grondig verdiend.

Nu ga ik Saskia helpen met haar huiswerk. In de tweede klas krijgt ze 10 tot 20 minuten huiswerk per dag. Ik herinner me nog, dat wij tot zeker de 5e klas geen huiswerk hadden. Hier wordt er op de kleuterschool mee begonnen. En ik weet niet wie het erger vind: het kind of ik! Alleen daarom al kijk ik uit naar vakanties! Geen huiswerk, wat een luxe!