Om kwart voor zeven vanochtend zetten we Kai af bij school, vanwaar ze de 2,5 uur rit naar Pamplin Park begonnen. Dit park ligt iets ten zuiden van Richmond en heeft onder andere een oud landgoed en een Museum over de Amerikaanse Burgeroorlog. Net om 18 uur heb ik hem weer opgehaald en hij is flink moe van zijn avontuur! Ik krijg tenminste geen woord los.

Vandaag kwam onze eerste narcis uit! Ik hoorde van mijn moeder, dat in Nederland de narcissen al uitgebloeid zijn. Het is heel ongewoon voor ons om qua natuur achter te lopen op Nederland! Ik blijf hoop houden, dat de kersenbloesems toch op tijd uitkomen, ik kan niet wachten en zal zo teleurgesteld zijn als we ze net missen!

Katja en ik bereiden ons voor voor onze reis naar Boston morgen. Mijn neefje wordt twee en we hebben het nieuwe huis van mijn zus en zwager in Newburyport nog niet gezien. Van een internet vriendin daar hoorde ik, dat er nog 10 centimeter sneeuw ligt, dus toch maar weer de sneeuwlaarzen pakken.

We hopen een lekker strandwandeling te gaan maken, ze wonen daar heerlijk dichtbij. Ook is het altijd leuk om met zijn allen kreeft en oesters te gaan eten. Maar we zullen wel zien, het gaat er natuurlijk voornamelijk om elkaar weer te zien. Mijn zusje en ik spreken bijna dagelijks aan de telefoon, maar door de afstand zien we elkaar maar een paar keer per jaar.

Mijn ouders hebben wat dat betreft wel een stap genomen door hierheen te verhuizen. We wonen nu alle 4 een flink eind bij elkaar vandaan, iets wat in Nederland denk ik niet gebeurd zou zijn. Ook heeft ons gezin nu 3 nationaliteiten. Mijn oudste broer woont in Ottawa, Canada en is getrouwd met een Grieks-Canadese. Hij is inmiddels ook Canadees geworden. Hun kinderen worden drie talig opgevoed: Engels, Nederlands en Grieks.

Mijn jongste broer woont in Nederland met zijn Nederlandse vrouw, die hij hier ontmoet heeft en twee heel Nederlandse kindjes. En zoals al geschreven woont mijn zus hier 8 uur rijden vandaan in Massachusetts. Zij is van plan dit jaar haar Amerikaans staatsburgerschap aan te vragen. Ik heb het mijne sinds 9/9/1999, mede omdat mijn vader hier wilde blijven na zijn pensionering en ik hem voor een groene kaart kon sponsoren op die manier. Maar er zitten ook financiele (erfrecht) voordelen aan en ik mag stemmen, wat ik na 20 jaar toch ook wel heel belangrijk vind. Ik kan inmiddels mijn Nederlanderschap ook terugvragen, maar ben daar nog niet toe gekomen.

Kortom we zijn een heel internationale familie geworden. Helaas betekent dat ook, dat we elkaar bar weinig zien, ook hebben we heel goede verstandhoudingen onderling. Mijn broer in Nederland heb ik bijvoorbeeld al 4 jaar niet gezien.

Rick's familie is trouwens niet veel beter gesitueerd ten opzichte van elkaar. Rick's vader woont 14 uur rijden hiervandaag in Muskegon, Michigan en zijn zus en familie wonen in een voorstad van Denver. Die hebben we ook al een paar jaar niet gezien.

We zijn wat dat betreft helemaal niet ongewoon. Ik ken maar weinig mensen, die veel familie in de buurt hebben wonen. En we hebben tenminste mijn vader vlakbij.

Vanavond gaan we lekker samen doorbrengen, Katja en ik gaan een legpuzzel maken en Kai en Saskia zijn doodmoe van de week. TGIF!