Zeventien maart, Saint Patrick's Day. Iedereen droeg iets groens vandaag, ik ook, ook al heb ik geen druppel Iers bloed in mij. Rick wel, zijn moeder was half Iers. Dus de kinderen zijn voor een achtste Iers en dat is te zien aan het rode haar van Kai en Saskia.

Dus moest vandaag gevierd worden. Vroeger kwam de Leprechaun langs en stond er een pot met gouden (chocolade) muntjes bij de deur, maar daar zijn de kinderen nu (volgens Rick) te oud voor.

Op school worden degenen, die niets groens dragen, geknepen. Waar die gewoonte vandaan komt is de grote vraag. Natuurlijk zijn er legio kinderen, die helemaal geen Ierse achtergrond hebben, maar de Ieren zijn wel ruimschoots aanwezig hier aan de oostkust. Onder onze kennissen ken ik zo 3 van oorsprong Ierse families.

Eerst hadden we onze gewone dag. Ik moest al om 9 uur bij de rheumatologe zijn en die is hier een flink eind rijden vandaan, dus liet ik het naar school brengen aan Rick over. De rheumatologe is een struise roodharige Poolse, ongeveer mijn leeftijd. Volgens mij ben ik een ongewone patient voor haar, want ik functioneer vrij normaal met mijn klachten. De mensen in haar wachtkamer zijn of 40 jaar ouder dan ik, of zo dik, dat ze zich nauwelijks kunnen bewegen. En dan kom ik, gewoon gewicht, vrij gespierd. Maar goed, iedere zes maanden moet ik erlangs voor controle en nieuwe medicijnen.

Ze is nogal een kletserig type en ik moet dan ook altijd wachten. Vandaag hoopte ik toch (met een afspraak van 9 uur) om half tien klaar te zijn, zodat ik het nog op tijd naar de step klas bij de Centreville sportschool zou kunnen halen. Het lukte maar net! Ik hoorde haar tot 9:20 kwebbelen in de kamer naast mij en zat op hete kolen. Toen ze eenmaal bij mij binnenkwam waren we snel uitgepraat, maar ze was zeer gecharmeerd van mijn feetjes oorbellen, die ik nog aan iedereen daar moest laten zien! Echt een leuk mens, hoor, maar als je haast hebt dus niet. Maar ja, de meeste van haar patienten willen ook geen sportklas gaan volgen. Hoe ironisch!

Ik haalde de klas in ieder geval net en toen we klaar waren sneeuwde het. En het sneeuwt nog. Het blijft niet liggen, maar het komt op het moment met bakken de lucht uit. En ik wil nog wel zo graag warmer weer, zodat we de kersenbloesems in bloei kunnen zien!

Vanmiddag moesten Katja en Kai naar de orthodontist. Katja om te zien hoe het gaat nu haar beugel eraf is (haar tanden zijn werkelijk perfect!). En Kai om te bepalen, dat hij nu aan een beugel moet geloven. Ik ken eerlijk gezegd geen kind hier, dat geen beugel nodig heeft of had. We zien ook altijd bekenden in de wachtkamer daar. De orthodontist is altijd druk en verdient volgens mij geld als water!

Na Saskia's pianoles begaven we ons met zijn allen naar Glen Echo, Maryland, om St. Patrick's Day te vieren. Naast het park ligt de Glen Echo Irish Inn en dat was een zeer populair restaurant, vanavond! Gelukkig hadden we om 7 uur een reservering, want anders hadden we het kunnen vergeten. Het eten was ronduit fantastisch! Ik had zalm met whiskey saus en de zalm was de zachtste, die ik me kon herinneren. Rick had Irish stew, Katja fish cakes en Kai bangers and mash. Het was allemaal even lekker (Saskia had het kindermenu: gebakken kip met friet).

De Inn is 100+ jaar oud, maar pas recentelijk wordt er Iers voedsel geserveerd. Toen we klaar waren raakte ik in gesprek met een van de Ierse eigenaren en we kletsten over Europa en de VS en de verschillen, terwijl arme Rick in de sneeuw op ons stond te wachten. Oeps!

Iedere maand valt er hier wel iets te vieren en St. Patrick's Day is de maart "holiday". Met klavers, leprechauns en regenbogen een vrolijk feest op een anders saaie sneeuwerige woensdag!