Het is 24 graden buiten als ik dit schrijf. En het zal de laatste "lente" dag zijn, voorlopig, morgen zal het gaan onweren en volgende week waren er zelfs sneeuwvlokken te zien in het weerbericht! Hopelijk gaat dat niet door.

Om heel goed van dit weer te genieten besloten mijn vriendin, Joan, en ik de omgeving nog eens wat meer te gaan verkennen. Ons oog viel daarvoor op Woodlawn Plantation, in 1805 gebouwd, waar de kleindochter van George Washington woonde en waar op het moment een borduur tentoonstelling wordt gehouden. De borduurwerken waren zeer indrukwekkend en ik heb nog een werk met 11 klederdrachten liggen, waarvan ik er in 10 jaar plas 5 af heb, moet er toch maar weer eens aan werken.



Het landgoed zelf is erg mooi, hoewel lang niet zo enorm als Mount Vernon, het landgoed van George Washington. Helaas mocht er binnen niet gefotografeerd worden, want de inrichting van de kamers was erg smaakvol en de lambrizeringen in de verschillende kamers heel mooi beeldhouwwerk.

Op het landgoed staat ook een huis van de bekende architect Frank Lloyd Wright, het Pope Leighey huis, genoemd naar de twee families, die er gewoond hebben. Het stond vroeger in Falls Church, dicht(er) bij ons, maar toen er een snelweg doorheen dreigde te worden gelegd, is het naar het landgoed verhuisd, daar woonde de laatste bewoonster er tot haar dood en werd het huis daarna aan het publiek opengesteld. De originele eigenaar, Loren Pope, leeft nog, hij is in de 90 en komt zo af en toe nog kijken.



Het huis is heel interessant. Het is in 1939 gebouwd en ziet er enorm modern uit. Frank Lloyd Wright had ontzettend specifieke ideeen over hoe er geleefd moest worden, volgens het "Usonian" (United States of North-America) principe. Daarmee wilde hij huizen bouwen, die alleen natuurlijke materialen gebruikten (dit huis is van cypres hout, baksteen en glas), waar zo min mogelijk verspilling van ruimte was en die een leken met hun omgeving. Alle meubelen en de verlichting horen hier ook bij.

De vormgeving in dit huis is heel strakke lijnen, alles horizontaal en verticaal, tot de schroefjes aan toe. Er zijn nauwelijks kasten, niets aan de muur, behalve boekenplanken en je kunt het hele huis openzetten, zoveel ramen zitten erin.

Het was enorm interessant om de tour te nemen, de architect interesseert me al een tijdje en ik had eerder van buiten een van zijn huizen gezien en hij heeft ook het Guggenheim museum in New York ontworpen. Maar in dit huis zag ik mezelf zo wonen, hoewel het wel heel klein zou zijn voor een gezin van 5. Het voelde warm en gezellig aan, ondanks de schaarse versieringen.

Hier zijn foto's van de binnenkant van het huis te zien (we mochten niet binnen fotograferen).


Na het bezoek aan de huizen hadden we flinke honger, want het was inmiddels al half twee. We hebben bij Einstein Bro(ther)s lunch gegeten, een lekkere salade voor mij.

Toen de kinderen thuiskwamen, heb ik Saskia en een vriendinnetje mee naar Once Upon a Time in Vienna genomen, de speelgoedwinkel waar ik vorige week over schreef. Ik had een verjaarscadeautje nodig en ik heb besloten Toys R Us zoveel mogelijk links te laten liggen. De kinderen genoten van de winkel, er liggen allerlei leuke dingetjes en er is geen hoekje zonder speelgoed. Een luilekkerland natuurlijk voor de meisjes! Ook pakken ze gratis je aankopen in cadeaupapier, ongewoon hier in de VS.

Na de speelgoedwinkel zijn we naar Nielson's Custard gelopen om een ijsje te eten. Op de terugweg kwamen we langs Great Harvest Bakery, waar ik een stuk tomaten/kaas brood te proeven kreeg en een brood kocht met witte chocolade chips en frambozen erin. Als je bij deze bakkerij rond het middaguur komt, krijg je je brood nog warm mee. Ze hebben de lekkerste combinatie broden, maar ook hun witte brood is "out of this world", zoals we hier zeggen!

Vanavond gaan Rick en ik met Christine en Chuck uit eten bij Ruth's Chris Steakhouse, terwijl Katja oppast hier. Naderhand gaan we dan koffiedrinken bij Caribou Coffee. Kortom een drukke en gezellige dag vandaag en een prima begin van het weekend!