Tja, ik moet het toch toegeven, alle speculeringen over nieuwe terreuraanslagen hier in Washington en hoeveel mensen daarvan slachtoffer zouden worden houden me veel meer bezig, dan me lief is. Ik ben vanochtend vroeger opgestaan, omdat er allerlei rotgedachten door mijn hoofd spookten. Van ontploffende atoombommen in Washington tot rotziektes, waar de kinderen aan zouden sterven.

Ik ga door fases, een tijdje lang ben ik minder bang en dan gebeurt er weer iets, zoals het verhogen van de terreur alert of de bommen in Madrid, waardoor ik weer even helemaal angstig ben. Ik spreek mezelf wel streng toe en beveel mezelf om van het leven nu te genieten. Tenslotte weet je nooit wanneer je klokje geslagen heeft.
Ik heb Nicolaas Beets' spreuk "De mens lijdt het meest door het lijden dat hij vreest..." boven mijn bed hangen. Ik probeer ernaar te leven, maar makkelijk is het niet.

In mijn omgeving merk ik ook, dat mensen er weer veel meer mee bezig zijn na de aanslagen in Madrid. En de media helpen met al hun doemscenario's helemaal niet. Ik heb dus besloten voorlopig in de auto naar de klassieke zender te luisteren, in plaats van de nieuwszender waar ik gewoonlijk naar luister. Natuurlijk is daar ook ieder half uur nieuws, maar dat is niet zo constant.

Ook op de tv kijken we de Travel Channel, heerlijk wegdromen bij de vakanties van anderen! Of de verschillende sitcoms, die lekker op je lachspieren werken. De ernstige gezichten van Dan Rather, Peter Jennings en Tom Brokaw zip ik weg.

Nadat ik mijn gedachten weer in het gareel had, genoot ik inderdaad van de prachtig zonnige, blauwe lucht dag, die het vandaag was. Nog steeds te koud voor de tijd van het jaar en het wordt steeds twijfelachtiger, dat we er dit jaar zullen zijn voor de kersenbloesems. Helaas!

Maar het was een goede dag om de auto eens onderhanden te nemen. Het was niet meer te zien, dat hij lichtblauw is, na onze reis naar Canaan Valley! Ik schaamde me er zo voor gisteren, toen een man mij hielp Saskia's fiets in de achterbak te laden, dat ik hem een heel verhaal vertelde over onze reis. Hij zal wel gedacht hebben.

Vandaag is hij weer een sparkelende van, dankzij Mr. Wash, die er ook nog van alles opspoot bij hun "Superwash". Daarna de auto ook maar volgegooid, want ik moet morgen aardig wat afrijden. $1.71 per gallon kost het nu, het geklaag overal is niet van de lucht.

Katja had vanmiddag eigenlijk een dokters afspraak. Iedere 2 jaar moeten ze voor een "check up". Maar mijn zusje belde en ik vergat de tijd en we misten de afspraak. Toen ik opbelde om opnieuw een afspraak te maken, kreeg ik te horen, dat de gemiste afspraak ons $35 zou kosten. Tja, eigen schuld, dikke bult, maar wel stom van mij! Katja was natuurlijk blij, want ze zou een tetanus injectie krijgen en ze is als de dood voor naalden, ook al gebruiken we Emla om haar arm te verdoven.

Toen Saskia om half vijf eindelijk uit school kwam had ze zo'n hoofdpijn, dat ze huilde. Ik heb er wat mineral ice op gesmeerd en voor ik wist was ze in slaap. En nu slaapt ze nog. Kennelijk is ze uitgeput van haar weekend met Rick en de lange dag vandaag.