Brand! (niet bij ons)

Een beetje een bewolkte dag vandaag en ik heb besloten mijn spieren eens rust te geven. Wel gewone wandelingen met vriendinnen maken, maar geen serieus gesport vandaag. Hopelijk krijgen de knopen zo de kans om te ontwarren.

Rond tien uur heb ik met Annemarie afgesproken. Het verhaal over hoe ik haar heb leren kennen is erg grappig. Haar man werkt namelijk voor United Airlines en werkte dezelfde vlucht, die wij terugnamen uit Nederland in november! Hij liep langs Rick en vertelde, dat zijn vrouw mijn blog leest. Hoe klein kan de wereld zijn!

Door allerlei omstandigheden heeft het tot nu toe geduurd voor Annemarie en ik elkaar zouden ontmoeten, hoewel we al regelmatig aan de telefoon en via email gekletst hadden. Helemaal onbekend was ze dus niet.

Met behulp van mijn trouwe MIO GPS wordt ik naar Sterling geloodst. Helaas kom ik een paar mijl voor hun huis in een file terecht en denk ik, eigenwijs, dat ik ben, maar even een sluipweg te nemen.

Dat moest ik MIO niet aandoen, want ze raakt gelijk de kluts kwijt en blijft me maar een weg met "NO OUTLET" in sturen. Maar we komen er samen uit en net na tienen rijd ik bij Annemarie voor. Ik krijg nog bijna het piepkleine hondje van haar buren onder mijn wielen ook! Dat zou geen goed begin van een vriendschap geweest zijn! Gelukkig kan ik net op tijd stoppen!

Onder het genot van een bakje koffie kletsen we wat af, het is alsof we elkaar al jaren kennen! Dan gaan we in een mooi park met Dutch, de hond, wandelen, die werkelijk gigantische stokken (en dan bedoel ik hele boomstammen!) ronddraagt. Helaas heb ik mijn fototoestel niet mee, want zo'n sterke hond heb ik nog nooit gezien!

We raken niet uitgepraat en voor ik wegga drinken we nog een bakje. Wat leuk was het, zeg! Ik ben echt dolblij, dat ik dit blog begonnen ben, zoveel bijzondere contacten heb ik er al mee gekregen!

Rond half een neem ik afscheid, want ik heb met Claudia afgesproken met haar een stuk te gaan lopen. Ik bel Claudia, dat ik eraan kom, maar eerst even lunch wil eten thuis. Als ik de grote weg door Vienna, route 123, bereik, moet ik wel drie groene verkeerslichten laten gaan, omdat er telkens brandweerwagens met zwaailichten en sirene langs moeten. Zoiets heb ik nog nooit gezien en ik krijg er een onheilspellend gevoel bij. Zou er een vreselijk ongeluk op de interstate zijn gebeurd?

Als ik thuis een meergranen tortilla (die ontzettend lekker zijn!) met rosbief klaarmaak, gaat de telefoon. Een opgewonden Claudia vertelt me zo snel mogelijk te komen, want een rijtjeshuis bovenaan de heuvel in haar straat staat helemaal in brand.

Dit is onze vroegere buurt en het huis is hetzelfde model als dat waar Claudia in woont. Als ik aan kom rijden moet ik om de blokkerende Fairfax County brandweerwagens heen maneuvreren. Er staan er minstens tien! Een Fire Chief auto blokkeert mijn weg naar Claudia's oprit, dus ik ga even vragen, of ik er doorheen mag. Hij laat het toe, maar zegt, dat ik er misschien niet meer uit zal kunnen. Ik bedenk me, dat ik desnoods naar huis kan lopen, het is maar een mijl.

Het is allemaal heel indrukwekkend, al die gigantische rode wagens met zwaailichten. Ik loop de heuvel op en zie dan het rokende huis met wel dertig brandweerlieden in de straat. Ze lopen rond met bijlen en zuurstoftanks en ik moet even slikken, het zal je huis toch zijn!


Er staat een ambulance met stretcher, maar gelukkig was er niemand thuis, ook niet in de naburige huizen. Iemand van bovenaan de straat zag de vlammen en belde 911.


Als ik aankom zijn de ergste vlammen geblust, maar zo af en toe laaien er nog vlammetjes op en het rookt nog flink. De bloeddruk van de brandweermannen, die binnen zijn geweest wordt opgenomen en ze krijgen allemaal Gatorade te drinken. Het is niet niks, wat ze net hebben bevochten en het is gelukt het vuur tot een huis te beperken.


Het hoofd van de school van Saskia komt kijken, want ze moet weten, of de schoolbussen hier straks langs kunnen. Een brandweerman komt met ons praten en zegt, dat dat niet gaat lukken. Wat de reden van de brand is weet hij niet, maar de reden, dat er zoveel "units" zijn is dat zulke branden binnen een mum van tijd het hele blok in vlammen zetten, volgens hem. Nu heeft het buurhuis wat waterschade en ze hebben de voordeur moeten inslaan, omdat niemand thuis was. Het had veel erger kunnen zijn.


Maar de arme eigenaren! Ik moet er niet aan denken om mijn huis zo te zien! Ze woonden er pas een paar maanden en dus wist niemand eerst waar ze te bereiken. Uiteindelijk lukt dat toch. Het blijkt een ouder paar te zijn. Zo zielig! Ik ben blij, dat we hun reactie niet te zien krijgen.

Claudia en ik gaan een stuk lopen en als we terugkomen zijn de Fire Investigators aanwezig. Van alles wordt uit het huis naar buiten gegooid. Wat een troep! We vragen ons af, hoe dit allemaal weer zal worden opgeruimd.

Wat is vuur toch een alles vernielend iets! Ik moet er de hele rest van de middag aan denken, die arme mensen zijn werkelijk alles kwijt! Doodeng!


We zijn allemaal moe van de drukke week, dus we maken er een rustige vrijdagavond voor de tv van.