Vrolijk Pasen!

Vrolijk Pasen vanuit de Hampton Inn in Florence, South Carolina, waar de kinderen zo 16 eieren in de hotelkamer gaan zoeken! Allemaal een heel fijne dag toegewenst!

Gisteren zijn we rond half negen opgestaan en ben ik voor de laatste keer gaan hardlopen rond het meertje bij Disney Village. Dit keer zie ik geen konijntjes in het gras, maar wel een van de prachtig witte reigers vlakbij. Ook zie ik, dat ze o.a. bij de Wolfgang Puck Express ontbijt serveren.

Terug in het hotel pakken we razend snel in en om kwart over tien zijn we klaar om op weg te gaan. We besluiten brunch te eten bij Wolfgang Puck, dan zouden we niet voor een lunch hoeven te stoppen. Zo gezegd, zo gedaan, de ontbijt “pizza” met kaas, ei, bacon en een lekker sausje smaakt voortreffelijk, zo buiten in het zonnetje.

Nog een laatste blik in de Disney winkels en om half twaalf reden we Disneyworld uit. Dag Minnie en Mickey, tot de volgende keer!!

Op de interstate staan we al gauw in de file en denken weer terug aan het lange oponthoud bij Daytona Beach, dat we op de heenweg hadden. Ondanks, dat Rick een hekel aan binnendoor rijden heeft (ik vind het wel leuk, zo zie je nog eens wat), nemen we toch maar state route 17 door het historische plaatsje DeLand, waar we langs de campus van Stetson University met mooie oude gebouwen rijden.

Even later rijden we de US11 op, een mooie weg langs allerlei citrusboomgaarden, waar we lekker door kunnen rijden. Het valt ons op, dat er op sommige auto’s In Memoriam berichtjes op de ramen geschreven staan, in de trand van “Rest in Peace, Joe, 9-25-35 – 7-14-04”. Heeft iemand een gat in de markt gevonden? In ons gebied hebben we dat nog nooit gezien.

Op de terugweg willen we (lees: ik) een paar tussenstops maken in interessante plaatsjes. De eerste is St. Augustine, het oudste plaatsje in Florida. Saskia heeft daar net over geleerd en het lijkt me leuk het haar in het echt te laten zien.

Het is prachtig weer en natuurlijk Paasweekend, dus hoe dichter we bij het strand komen, hoe drukker het wordt. We nemen de A1A en komen zo langs een heel mooie zwart-witte vuurtoren. Nu ben ik dol op vuurtorens en we stoppen gauw voor foto’s en rijden dan door het plaatsje in.

Van verre zien we al het Castillo de San Marcos, het oude Spaanse fort. Terwijl Rick een parkeerplaats zoekt, laten de kinderen en ik onze National Parks Pas zien en lopen het fort binnen. Het is heel mooi bewaard gebleven en we hebben geluk, want we zijn net op tijd om het afschieten van een van de kanonnen mee te maken.

Als Rick de auto eindelijk heeft kunnen parkeren zijn wij het fort alweer uit en hij heeft geen zin er verder tijd aan te besteden. Kai vond het prachtig en Saskia vond het eng, zij heeft zo’n levendige fantasie, die ziet volgens mij al een hele zeeslag voor zich bij het geluid van zo’n kanonschot.

Het is warm en alweer een aantal uren sinds we iets gegeten hebben. We gaan dus op zoek naar een ijstentje en vinden een heel leuke in een van de oude huisjes. Ze hebben er Italiaans waterijs en ik kies de mango smaak, heel erg lekker en verfrissend!! We lopen nog even door de mooie oude straatjes en gaan dan weer verder.

Het stuk van St. Augustine naar Savannah rijd ik en Rick werkt op de computer, terwijl Kai en Saskia druk met Disney figuren tekenen zijn. Ze hebben bij MGM Studios ieder een boek met hoe je Pooh en vrienden en Mickey en vrienden moet tekenen gekocht. Ik moet zeggen, ze zijn er beiden erg goed in!

Als we bij Savannah aankomen wordt het zoeken naar het oude centrum. Nergens staan borden en Rick heeft de kaart en ziet de heel kleine lettertjes “hist. dist.” (historic district) niet. Door prachtige lanen met oude landhuizen en bomen, waar dat typische zuidelijke mos vanaf hangt, rijden we, maar vinden het centrum niet. Bij navraag bij een benzine station blijkt, dat we wel op de goede weg zitten, maar nog 3 mijl verder moeten. En dan zien we inderdaad een heel leuk oud plaatsje met allerlei restaurantjes.

We hebben gelukkig, dat er net een SUV vertrekt en parkeren de auto. Dan zien we een trap naar beneden en aan de kade van de rivier is het een drukte van jewelste. Allerlei leuke winkeltjes en restaurantjes, jammer, dat we niet meer tijd hebben om rond te kijken!

We besluiten hier te gaan eten en bij de Shrimp Factory, gevestigd in een oud pand, met allerlei legendes. Zo is hun pine bark stew legendarisch en die bestel ik dan ook maar meteen. Dat is pas smullen!! Het is potje met een mix van verschillende zeevruchten in een heerlijke soep met uien en aardappels.

Met volle buiken gaan we weer op weg. Ditmaal rijdt Rick, zijn computer is “ziek” en hij wil een Best Buy of iets dergelijks vinden om een diagnostisch programma te kopen. Natuurlijk zijn die nergens te bekennen als je ze nodig hebt (uiteindelijk blijkt elk van die ketens vertegenwoordigd bij de afrit, waar we uiteindelijk overnachten). Gelukkig probeert hij het net voor sluitingstijd bij een enorme Walmart en vindt wat hij zoekt.

En dan begint de speurtocht naar een overnachtingsplek. We hebben naief gedacht, dat iedereen wel voor Pasen thuis zou willen zijn en er dus geen probleem met hotelkamers zou zijn. Fout! We proberen iedere afrit en alles zit vol. Uiteindelijk besluiten we maar helemaal naar Florence door te rijden, dat is een grote plaats met eindeloos veel hotels. We komen veel later dan gewenst om kwart over elf aan, maar vinden gelukkig meteen een suite bij de Hampton Inn, die we vanwege Ricks Hilton Honors voor de prijs van een gewone kamer krijgen.

De kinderen slapen meteen en Rick en ik verstoppen nog even gauw de 16 gevulde eieren, die we van thuis hebben meegebracht en zoeken dan ook ons bed op.

Ondanks de late avond staan we om half negen weer redelijk uitgerust op. De kinderen bekijken al het lekkers, dat de “Paashaas” naast hun bed heeft achtergelaten (“Ik weet heus wel, dat jij de Paashaas bent, hoor, Mammie!”) en beginnen dan te zoeken. We hebben de eieren goed verstopt, want het duurt even voor ze allemaal gevonden zijn.

Saskia’s ontbijt is chocola, later weggewassen met chocolademelk. Wij bestellen ons Paasontbijt bij McDonald’s, vier Egg McMuffins voor $4. Ach, er zit tenminste ei bij.

Al gauw arriveren we aan de North en South Carolina grens en we stoppen bij het kitsche South of the Border. Rick wil namelijk vuurwerk kopen voor 4 juli en Oud en Nieuw. Nu mag in South Carolina bijna alles wat vuurwerk betreft, maar in Virginia is alleen grondvuurwerk legaal. Ik ben veel te verantwoordelijk voor Ricks smaak, want ik laat niet toe, dat hij een heel groot pakket met (weliswaar prachtige) vuurpijlen koopt. Hoe mooi ook, ik wil van ons vuurwerk genieten en niet de hele tijd bang zijn, dat de Vienna politie langs komt!

In North Carolina is het nog erg warm, over de dertig graden, de bomen zijn helemaal groen en langs de weg bloeien hele velden oranje wilde bloemen. Terwijl ik dit schrijf zijn we 250 mijl van huis en thuis is het achttien graden, het moet dus nog een stuk koeler worden! Als alles een beetje meezit zijn we voor zessen weer thuis. Wat hebben we genoten, deze week! Maar ik zie ook uit naar het weerzien met Katja, de prachtig bloeiende dogwoods en onze lieve huisdieren. De zomer is in aantocht!!