Eindelijk in Orlando!

Na een heerlijk nacht slapen met precies de goede air conditioning wekt Ricks horloge ons om half acht. Gauw douchen we en pakken in en drie kwartier later zijn we alweer op weg. Het is prachtig zonnig en heerlijk warm!

South Carolina is de Palmetto State en de enige staat, waar bomen (palmetto’s) van de palmfamilie inheems zijn (overal elders zijn ze geintroduceerd). De staat heeft veel te bieden, zowel aan geschiedenis als aan natuur, maar wij racen natuurlijk over interstate 95 en krijgen wel wat natuurlijk mee, die hier al veel verder is dan thuis, maar meer helaas niet.

Rick heeft de radar detector aan het raam gehangen (die is in Virginia illegaal) en rijdt zeker 80 mijl per uur (130), zo komen we nog eens ergens!

Gauw racen we door Georgia en om half een rijden we Florida binnen. Rick stopt illegaal om een foto van het bord “Welcome to Florida” te nemen. Er staat zelfs een bordje “Emergency stopping only, photo opportunity at Welcome Center”. Stoute Rick! En het verkeer raast langs ons heen.

Even later rijden we langs het welkom centrum en inderdaad staat daar het bord “Welcome to Florida” ook. Een paar mijl verderop zien we een bordje voor Subway en besluiten daar te gaan lunchen. Het blijkt deel uit te maken van een enorme zaak, die zakken vol citrusvruchten verkoopt.

Downtown Jacksonville ziet er mooi uit, maar bij Daytona Beach komen we terecht in een ontzettend lange file! Schoorvoetend komen we vooruit, zonde van de tijd! Na anderhalf uur lost de file zich opeens onverklaarbaar op en rijden we zonder verder oponthoud naar Orlando. We zien wel, dat er op de tegenliggende weghelft ook een ellenlange file staat, dus we besluiten dat gedeelte van I-95 op de terugweg over te slaan. Helaas voor mij geen St. Augustine, dan.

In Orlando arriveren we in het spitsuur, dus weer file, maar nu hebben we tenminste wat te zien. Uiteindelijk komen we, helemaal gaar, om tien over zes bij het Hilton Disney Village aan! Drie uur later dan gehoopt!

Gelukkig wordt onze baggage meteen overgenomen en gaat de check in makkelijk. We krijgen een mini suite met twee dubbele bedden, een slaap sofa en een extra bed, zodat we allemaal ons eigen bed hebben. Helaas hebben we uitzicht op de snelweg en niet op Disney Village, maar ja, we zijn toch nauwelijks in de kamer.

Terwijl we wachten op de baggage maken we reserveringen voor morgen in Epcot. Als je dat niet op tijd doet vis je achter het net. We verkleden ons en gaan dan naar Downtown Disney en Pleasure Island, recht tegenover ons hotel.

Het is er flink druk! We hebben honger, dus zoeken naar een leuk restaurant. Als eerste geven we onze naam op voor Fulton's Crab Restaurant op een Mississippi stoomboot. De wachttijd is 55 minuten tot een uur.

Rick is er niet al te enthousiast over, dus we lopen toch verder om de andere restaurants te checken. Onderweg halen we een biertje, ik krijg mijn Bud Light in een plastic flesje. Bij Wolfgang Puck is de wachttijd maar 45 minuten en dit is een restaurant, waar Rick duidelijk graag wil eten.

Er is een sushi bar, waar we een stoel vinden en Rick en ik bestellen beiden wat sushi en een drankje. Dan gaat Rick met Kai en Saskia naar de Virgin Mega Store om wat CD's te kopen. Als ze terugkomen is de sushi er en het smaakt erg lekker!

Terwijl ze weg zijn krijg ik de kans eens rustig rond te kijken. Wat een werk zit er in het decor van een restaurant en bar! Ik sta er iedere keer versteld van.

Wolfgang Puck is razend populair. Tien jaar geleden aten we in zijn sjieke restaurant, Spago, aan een tafeltje naast Roger Moore. Sindsdien heeft hij een hele keten restaurants en express tentjes. Zijn cuisine is neo-Californisch, alles net iets anders dan "gewoon" met een Europees tintje.

Het hele decor oogt als het zijn, overal vrolijke kleuren in mozaieken, op de lampen, aan de pilaren, op de bar. En veel driehoeken, vierkanten en cirkels, het hoort er allemaal bij.

Mensen om me heen bestellen hele pizza's, de meest exotische sushi's en meer, de muziek is goed, New Wave uit de jaren tachtig, "Dave" is een goede bartender voor mij. Toch ben ik blij als Rick en de kinderen terug komen. Rick eet zijn deel van de sushi en dan gaat onze "beeper" af, ons tafeltje is klaar.

We krijgen er een aan het meertje en Kai en Saskia voeden het brood aan de eendjes, die schattige eendekuikentjes hebben. Het eten smaakt voortreffelijk, maar naderhand zijn we allemaal doodop (Rick uitgezonderd, die nog wel door zou kunnen feesten). Ik moet om zeven uur weer op om te sporten, dus het is bedtijd! Groeten vanuit Disneyworld!!