Zonneschijn en alweer kersenbloesems

Bij het opstaan zie ik een emailtje van Petra, dat ze weer goed is aangekomen en zelfs wat heeft kunnen slapen, iets wat ik op zo'n nachtvlucht absoluut niet kan!

Rick en ik gaan een stuk lopen, ik met gewichten. We kiezen een route via Nottoway Park en doen enkele van de fitness oefeningen, die daar worden aangegeven. Op die manier gebruik je mooi alle spieren en het is leuk om zo samen te doen.

Onderweg bepraten we onze zomer plannen, want die moeten onderhand eens solide gemaakt worden. We zijn het erover eens, dat het Noordwesten (Seattle en omgeving) hoog op ieders lijstje staat, dus daar gaan we aan werken.

Thuis laadt Rick het hout van Katja's oude bed en haar oude matras in en op de van en hij rijdt met Kai naar de dump. Als ze terugkomen vertelt hij, dat het nog een heel avontuur was, want de matras viel op de snelweg van het dak en stopte het verkeer (gelukkig veroorzaakte het geen ongeluk!). Rick heeft zijn leven in de waagschaal gesteld en de matras opgepakt en teruggedragen. Gelukkig reden Mary en Matt net voorbij, die hem hielpen hem in de van te stouwen. Oef! Dat had wel slechter af kunnen lopen!!

Het is buiten heerlijk, dus ik installeer me met een Diet Coke en mijn boek op het stoepje voor het huis. Om me heen zie ik de natuur gewoon wakker worden, er hangt nu een groene waas over de hoge bomen, terwijl de maples, kersenbloesems en magnolia's in volle bloei staan. De dogwoods laten langzaam hun knopjes opengaan en vertonen prille groene bloempjes. Mooi!!

Als we terugkomen van Orlando moet ik echte bloemen in de potten voor ons huis zetten. Nu weten de hommels niet wat ervan te denken, ze zien gele narcissen, maar als ze er dichterbij vliegen is het het toch niet. Keer op keer moet ik lachen om die verwarde hommeltjes.

Rick en Katja zijn inmiddels naar de mall om wat zomerkleding voor Katja te kopen. Halverwege belt Katja mij om steun, want Rick vindt haar kleding te duur (terwijl dat dit keer niet zo is). Goed, nu ziet hij, hoe snel het geld er met een paar kledingstukken uitvliegt!

Om half vijf komt mijn vader met een heerlijke zak vol chocolade paaseitjes uit Nederland. Die zullen hier geen lang leven beschoren zijn, vrees ik!

Kai, Rick en mijn vader willen de kersenbloesems nog graag zien, want vandaag is de laatste topdag daarvoor volgens de voorspellingen. We rijden een razend druk Washington binnen en kruipen voort in de file. Onvoorstelbaar, wat een trekpleister deze meer dan 3000 kersenboompjes in bloei zijn. Het is dan ook een schouwspel, dat zich op de foto niet vast laat leggen!






Als de bloesems uit beginnen te vallen kleurt het water roze

Dit is de tweede keer in de 24 jaar, dat hij hier woont, dat mijn vader de bloesems ziet en hij geniet duidelijk. Rick zet ons af en gaat een parkeerplaats zoeken, terwijl wij langzaam en natuurlijk weer veel foto's makend richting het Jefferson Memorial lopen. Daar ontmoeten we Rick, die eindelijk een plaatsje voor de auto heeft gevonden.


Onderweg ergeren we ons groen en geel aan de mensen, die zonder nadenken een hele tak van de boompjes aftrekken. We zien het zeker vijf keer gebeuren! Ten eerste is dat illegaal, ten tweede zou, als iedereen dat deed, er over een paar jaar geen bloesem meer te zien zijn en ten derde is het compleet zinloze vernieling, want over een dag zijn die bloemen dood en wordt het takje weggegooid. Wat mij betreft mogen ze iedereen, die met zo'n takje loopt, een flinke boete geven!


We lopen nog even verder richting Washington Monument en dan hebben we genoeg van de menigte. Rick heeft de auto bij de Waterfront geparkeerd. Hier staan allemaal standjes, die verse vis en vooral Maryland crabben verkopen. Het is er een drukte van jewelste! Overal mensen (lokale bewoners), die crabben en garnalen zitten te pellen als picknick.


Mijn vader stelt voor ons op een etentje in een van de restaurants te tracteren. We kiezen voor Jenny's, een Chinees restaurant, want voor Phillips, het visrestaurant, staat een enorme rij. We hoeven maar even op een tafeltje te wachten en krijgen er dan een aan het raam, waar we prachtig zicht op de zonsondergang boven de Potomac hebben.




De bediening is supervriendelijk, maar wel wat langzaam, maar het eten is werkelijk voortreffelijk. Er zitten ook veel Chinezen, altijd een teken, dat het een goed restaurant is.

Als we terug naar de auto lopen rijdt er een van door, terwijl mijn vader oversteekt. Mijn vader wordt kwaad en geeft een klap op de auto. Oei! Niet slim, het is al bijna donker, we zijn in een mindere buurt van de stad en vrijwel de enige blanken! Een zwarte vrouw stapt gillend uit en bijt mijn vader toe met zijn handen van haar auto af te blijven. Gelukkig was het geen man, die hem een klap had kunnen verkopen of erger, maar zowel Rick als ik zijn niet blij met deze gang van zaken en manen mijn vader voortaan zijn geduld beter te bewaren!

Zonder verdere kleerscheuren rijden we naar huis, waar we een nieuwe aflevering van Desperate Housewives kijken. Het was weer een druk, maar gezellig weekend!

Voor de liefhebbers hier de filmpjes van vrijdag. Het zijn er een aantal, maar ze geven goed weer hoe het er allemaal uitziet.

filmpjes van Arlington Cemetery: wisseling van de wacht, honor guard spreekt, kranslegging, TAPS

En van de bloesems (sommigen zijn groot, duurt even om op te laden):
Een dak van bloesems, het Tidal Basin van het Jefferson Memorial tot het Washington Monument, de andere kant van het Tidal Basin, het Japanse beeldje bij het Franklin D. Roosevelt Memorial.