Negentien graden!

Vrijdag is en blijft mijn favoriete dag van de week. Vannacht heeft het ernstig huisgehouden, de hele tuin ligt vol takken en vrijwel alle sneeuw is weggesmolten (en dat is goed!). Gelukkig bleven de zware onweersbuien en/of tornado's uit, want vooral 's nachts vind ik dat doodeng!

Tegen de tijd, dat ik opsta, is het in ieder geval droog. Alle kinderen zijn al naar school (volgende week neem ik me voor weer aan een gewoon schema van om half acht opstaan te beginnen).

Als ik met Cosmo naar buiten stap verbaas ik me over de warmte! Heerlijk! Er is geen wolkje meer te zien en de zon is echt warm. We lopen iets meer dan twee mijl en Cosmo toont nog geen teken van moeheid. Dat wordt nog wat als hij ouder is!

Achter in de tuin speelt hij in de modder met Dave, de beagle van de achterburen en dan haal ik hem binnen. Helemaal vies is hij, want met alle gesmolten sneeuw en regen is de achtertuin een modderpoel.

Overtuigd, dat Cosmo doodmoe moet zijn bedenk ik me, hoe ik zal gaan sporten. Net als ik me voorneem buiten te gaan lopen, wordt hij wakker. Dan maar binnen wat gewichten doen. Ik kan niet wachten, tot hij oud genoeg is om echt serieus erop uit te gaan!

De ochtend gaat al snel en voor ik het weet moet ik Katja ophalen voor onze oogarts afspraak. Op school weten ze, dat ik kom, want ik heb een briefje meegegeven. Katja heeft dan ook een roze "pass". Zonder zou ik haar niet mee kunnen nemen en ik zou ook niet eens weten hoe haar te vinden in deze immens grote school!

Maar precies om half een komt Katja aanlopen en we rijden naar Fair Oaks Hospital, waar onze oogdokter haar praktijk heeft. We hebben de eerste afspraken na de lunch, wat betekent, dat we meteen aan de beurt zijn. Goed, want Katja moet nog terug naar school voor 15 uur.

We krijgen allebei een uitgebreide check up, met Belladonna druppels, die onze pupillen vergroten. Ik vertel over de "floaters", die ik tegenwoordig zie. Het is als stof op mijn lens, hinderlijke vlekken in mijn visie, die vooral ergerlijk zijn, als ik naar iets een-kleurigs kijk, zoals sneeuw. Ik heb ze altijd een beetje gehad, maar in de afgelopen paar jaar is het veel erger geworden. Toch is dit volgens de oogarts allemaal heel gewoon, niets om me zorgen over te maken. Pfff!!

Met zonnebrillen op gaan Katja en ik weer op weg. Ik zet haar bij school af en rijd zelf door. Het is zulk heerlijk weer, 19 graden en zonnig en daar zitten wij dan in een donkere oogartsenpraktijk! Zodra ik thuis ben grijp ik wat tijdschriften, ijswater en ga voor het huis zitten lezen!

Katja moet natuurlijk weer opgehaald worden. Saskia heeft de hele dag al hoofdpijn, dus die geef ik Advil. En Kai belt of hij naar Charlie's huis mag gaan.

Tot de zon achter de huizen verdwijnt geniet ik van de warme stralen! Rick belt, ben ik gezond genoeg om uit eten te gaan? Nou, absoluut! Het is mijn keuze, dus ik kies McCormick and Schmick's!

Katja moet werken, Saskia gaat bij Tabatha logeren en Kai gaat met ons mee. We moeten twintig minuten wachten op een tafeltje. Dan eten we heerlijk: twaalf oesters en gegrilde scallops (kokkels?). Van mij mag het nu helemaal lente worden, maar helaas zijn de voorspellingen weer kouder.