25 graden!!

Het is toch altijd anders, 's ochtends, als Rick er niet is. Gewoonlijk zet hij zijn wekker en zorgt, dat Katja en Kai op tijd op zijn en Cosmo uitlaten. Nu word ik zelfs zonder wekker om tien over zes (voor mijn gevoel tien over vijf, nog steeds, en toch word ik wakker!) wakker.

Als ik Katja via de intercom vraag of ze wakker is, vraagt ze, of ze het eerste uur thuis mag blijven. Ze heeft haar fan aangehad, slecht geslapen en nu keelpijn. Slaapdronken laat ik het toe, zolang ze Kai maar wekt. Die laat Cosmo voor me naar buiten en maakt zich op tijd klaar voor school.

Om kwart voor acht belt mijn persoonlijke wake up call, Christine. Saskia vraagt of ze vandaag thuis mag blijven. Aangezien ze nauwelijks ziek is geweest dit jaar laat ik het toe. Ook wel gezellig om mijn puk thuis te hebben. Nu Katja morgen 17 wordt voel ik opeens, hoe snel de kinderen opgroeien!

Nadat ik Katja bij school heb afgezet ga ik een stukje lopen met Cosmo. Hij doet het 100% beter aan de gentle leader! Een paar reacties op opmerkingen op mijn blog van gisteren: de gentle harness hebben we geprobeerd, maar hij trok net zo hard; ik heb nog niet gemerkt, dat mensen denken, dat het een muilkorf is, maar zelfs als dat zo zou zijn, zou ik dat niet erg vinden; stoppen als hij trok deed ik ook, maar als Saskia met hem loopt is dat niet praktisch, zij heeft de kracht er niet voor, hij trok zelfs Katja vanochtend al bijna omver.

Met de gentle leader kunnen de kinderen hem ook uitlaten, wat ik wil. Zelfs Katja, die er om te beginnen erg tegen was, moet toegeven, dat hij er een stuk beter mee loopt. Hij zal niet zijn hele leven met de gentle leader moeten lopen, maar het eerste jaar waarschijnlijk wel.

Gisteren al heb ik besloten, dat ik vandaag wil gaan fietsen. Het is alweer zo lang geleden en het is heerlijk weer! Ik draag nog een winterjack, maar eigenlijk is het te warm. Garmin gaat aan het stuur en mijn fototoestel gaat mee, in de hoop, dat ik toch een van de vosjes zal zien.

Door Vienna rijd ik eerst naar het gedeelte van het W&OD pad, waar het vossennest is. Helaas zie ik geen vos, misschien moet ik toch proberen vroeger te gaan.

Toch voel ik me helemaal happy nu ik hier fiets. Enkel de wetenschap, dat er ieder moment een wild dier kan verschijnen, maakt het interessant. Natuurlijk zie ik wel een heel stel eekhoorns en een chipmunk schiet vlak voor mijn fiets langs, maar de prachtig blauwe Blue Jays, die op het pad staan (maar net wegvliegen, als ik een foto wil nemen) zijn mooier.

De Cardinaaltjes zijn ook erg schichtig vandaag. Er zitten er een paar vlakbij me, maar dat is een probleem met fietsen versus lopen. Tegen de tijd, dat ik geremd heb en mijn fototoestel in aanslag heb, is het vogeltje letterlijk gevlogen!

Nu rijd ik naar het westen, eerst door Vienna en dan weer de natuur in. Op het pad
zie ik dezelfde mensen als altijd: de oudere man met gewichten en ontbloot bovenlijf en de (alweer) oudere man met zijn Nordic Walking stokken (die ik ook weer eens moet gebruiken). Het is zo warm, dat ik mijn jas om mijn heupen knoop.

Na een paar mijl hoor ik een enorm lawaai. Een soort gezang, maar niet van vogels, het is heel luid! Langs het pad is een moerassig gebied en daarin zitten naar schatting honderden kikkers. Als ik stop zie ik ook een prachtige rood geschouderde havik in een boom dichtbij zitten.


Dit lawaai is van veraf te horen!

Inmiddels heb ik er al 7,5 mijl opzitten en het is al half twaalf. Ik wil eigenlijk niet terug, maar het is nog zo'n vijf mijl naar huis en ik wil Saskia niet te lang alleen laten. Maar wat voelt het heerlijk om weer in de vrije natuur te zijn!!

Op de terugweg besluit ik het grind pad te nemen. Dan kom ik dichter langs de plekken met kikker"gezang" en hoop ook een paar van die kikkers te zien. Dat lukt goed, al worden mijn voeten kledder. Er zitten er tientallen in het moeras!




Waarschijnlijk drachtige dames, dus

Een heel stel springt weg, als ze me zien, maar het blijft fascinerend. Wat een lawaai produceren die dieren en degenen, die ik zie, lijken niets te doen! (Later is Kai ook helemaal geinteresseerd in de foto's en videos en vindt uit, dat het om een (vrouwelijke) wood frog gaat. Hij wil er een gaan vangen voor in onze vijver.)

Na twaalfeneenhalve mijl (iets meer dan 20 km) rijd ik onze garage weer binnen. Saskia en ik lunchen buiten, het is zo lekker!

Dan komt Laura om me een massage te "geven". Oef, ik heb inderdaad weer veel last van mijn nek en schouders de afgelopen week en dat voel ik. Het is, dat ik weet, dat de massages echt helpen, anders!

Mijn haar ziet er niet uit, het is droog en ik kan er niets mee. Gelukkig gaat Mona daar alles aan doen. Ze vraagt hoe het gaat en ik antwoord, dat ik moe ben van de massage. Ik zou echt zo in kunnen slapen!

Volgens Mona zou ik me juist na zo'n massage heel energiek moeten voelen, anders is de Karma tussen mij en Laura niet goed. Het zou van haar maag naar mijn hoofd moeten "vloeien". Helaas voor Mona sta ik zeer skeptisch tegenover dit Karma gedoe.

Als mijn haar gewassen wordt, zie ik opeens Kirsten. Die wilde haar wenkbrauwen laten doen, maar de wenkbrauw dame is er niet. We kletsen over van alles en nog wat, o.a. hoe Madison een echte recalcitrante pre-teen aan het worden is. Gelukkig merk ik daar met Saskia nog niets van!

Met een mooi gekapt hoofd (volgens Katja zie ik eruit als een Flapper, hi hi) loop ik om vijf uur de salon uit. Bij Party Mania haal ik de ballonnen voor Katja's verjaardag morgen. Wat een keuze toch iedere keer weer! Ik kies weer de grote ballon, waar haar leeftijd en naam op kunnen en een leuke met smileys.

Als ik thuiskom zijn alle kinderen in de cul de sac aan het basketballen. Tot half acht blijven ze buiten! Het voelt echt als zomer! Gauw bestellen we van Joe's Place en kijken dan samen naar American Idol, waar de dames het alweer ruimschoots winnen van de heren!