St. Patrick's Day en shoppen

Zaterdag

Midden in de nacht word ik wakker van Rick. Al vlak na het eten van zijn chili gisteravond had hij maagpijn en nu gaat het mis. Hij voelt zich erg ziek en om hem het hele bed te geven, ga ik in de basement in de logeerkamer slapen.

Arme Rick, want we vieren vandaag St. Patrick's Day, een van zijn favoriete feestdagen. Zijn moeder was half-Iers en Kai en Saskia's rode haar komt van die kant van de familie. Maar nu is hij onder geen voorwaarde in staat om een Guinness of zelfs maar een Harp biertje te drinken.

Terwijl Rick lang uitslaapt staat langzaam de rest van het gezin op. Het is buiten nog bitterkoud en Kai is absoluut niet te porren voor ons oorspronkelijke plan om kikkers te gaan vangen langs het W&OD pad. Hij wil wachten tot het later in de week weer warmer wordt.

Jammer, want ik had daar min of meer op gerekend als mijn sport routine van vanochtend. Nu neem ik Cosmo maar mee voor een ijskoude wandeling van ongeveer drie kilometer. Dat moet maar genoeg zijn voor vandaag, ik heb vannacht toch ook niet erg lekker geslapen, want ik maakte me zorgen om Rick.

Leah komt Katja ophalen, ze gaan naar het verjaarsfeest van Raffi. Die woont hierachter en ze kennen hem al vanaf de eerste klas. Vroeger vond Katja hem stomvervelend, maar nu zijn ze goede vrienden. Het kan verkeren, zei mijn opa altijd. Ze gaan paintball spelen in de Shenandoah in het westen. Dat heeft Katja nog nooit gedaan, dus ik ben benieuwd.

Ons gereserveerde etentje bij de Auld Shebeen in Fairfax zeg ik af. Als Rick niet mee kan is er niets aan, alleen Katja en ik vinden Iers eten verder lekker. Bovendien twijfelde ik toch al over de wijsheid van deze reservering, aangezien we uitgenodigd zijn bij de St. Patrick's Party van onze Ierse vrienden, Niall en Serena.

Aan Rick beloof ik, dat we de volgende keer, dat we uit eten gaan, bij dat restaurant zullen gaan eten. Saskia, Tabatha en ik lopen om half vijf naar de Leogues. Het "flurriet", sneeuwvlokken dwarrelen zo af en toe voor ons neer. Daar hangt een Ierse vlag aan het raam en er zijn al gezellig veel gasten.


The party's here!

Aan Niall geef ik het "six pack" van O'Hara bier, dat Rick mee zou hebben genomen en krijg er gelijk een aangeboden. Het is rood bier, wel erg lekker. Grappig is, dat Niall er nog nooit van heeft gehoord!

Saskia gaat spelen met de andere kinderen en ik klets met allerlei buren en bekenden. Het is super gezellig en het eten is heerlijk. Er is een voortreffelijke stew, allerlei soorten Iers brood, kazen, gerookte zalm, cole slaw en meer. Ik doe me eraan tegoed, want Rick zal vanavond toch geen zin in eten hebben. Kai en Katja eten bij anderen en ik moedig Saskia ook aan te genieten van de lekkere dingen hier.

Om een uur of zes horen we opeens doedelzakmuziek buiten. Ondanks de sneeuwbui gaan we allemaal buiten staan luisteren. De speler is in costuum en een vriend van Niall. Het wordt door iedereen erg gewaardeerd, vooral de kinderen, die dansen op de muziek.


Filmpje



Niall en Serena, de hosts, met de doedelzak speler

Saskia wil het niet horen, als ik zeg om zeven uur naar huis te willen. Tot nu toe heb ik voornamelijk met mannen uit de buurt gekletst, onze buurman Chuck en Bob Gambarelli, de counselor van de high school. Die laatste stelt me wel helemaal gerust wat Katja en Kai betreft. Tenslotte is dit hele high school en college gedoe helemaal nieuw voor mij en het helpt erg om te horen, dat we de goede weg bewandelen.

Maar als de doedelzakspeler weg is komen de dames los, Denise, Kelli (Tabatha's moeder) en Pamela (mijn Artsmart partner) komen en de party begint nu pas echt (moet ik volgend jaar onthouden!). De echte Irish coffee wordt geschonken met whiskey cake.

Iedere keer als ik opper, dat ik toch eens naar huis moet om te kijken hoe het met Rick is, creeert dat een storm van protest. Ik voel me helemaal opgenomen in deze groep en voor mij is dat heel bijzonder. Ik geniet!

Pas om negen uur, als de meisjes een logeerpartij hebben bedongen, en Kelli en ik doodmoe zijn, nemen we afscheid. Wat een lol was dat! Kelli brengt me naar huis, waar ik Rick alweer een stuk beter aantref. Wat een leuke avond was dat!

Katja en Leah zijn terug van de paintball en hebben flinke bulten van de paintball! Katja heeft twee serieuze blauwe plekken, het is een ruw spel! Om zich wat beter te voelen zitten ze in de hot tub. Maar ik zie nu, waarom er een minimum leeftijd is om Paintball te spelen!

Zondag

Nog een nachtje ga ik in de basement en Rick boven. Zo heeft hij een heel rustige nacht om beter te worden. Eigenlijk vind ik de matras in de basement fijner, dan de onze. Dat zegt natuurlijk veel, voornamelijk, dat de onze aan vervanging toe is. Het komt er alleen telkens niet van.

Na een heerlijke nachtrust sta ik om kwart over negen op. Omdat Saskia afwezig is, ben ik de eerste, de tieners en Rick liggen nog in diepe rust. Het is wel zonnig buiten, maar het waait hard en vriest.

Toch bel ik Mary-Ellen om te vragen of ze wil gaan hardlopen. Ze vindt het eigenlijk te koud, maar als ik ga, gaat zij ook. Prima! Want, al zeg ik dat niet tegen haar, omgekeerd is het net zo. Om er alleen op uit te gaan trekt mij ook niet! Ik heb haar net zo hard nodig, als zij mij!

Om elf uur staat Mary-Ellen voor de deur en we beginnen aan ons eerste loopje in weken. Oef, dat valt niet mee! Het is ijzig koud met een harde wind en de heuvels zijn meer, dan we op het moment aankunnen.

We lopen het geijkte rondje van vijf kilometer tot Mary-Ellens huis en doen dat in 35 minuten. Absoluut geen tijd om trots op te zijn, maar niet zo erg, als ik gevreesd had. En het voelde lekker om weer hard te lopen, dus ik wil het absoluut meer gaan doen nu het weer warmer wordt!

Mary-Ellen neemt afscheid en we spreken af het volgende zondag weer te doen. Gisteren zei Pamela ook, dat ze graag met mij zou gaan snelwandelen. Heel fijn om te horen, want loopmaatje Katja B. gaat waarschijnlijk verhuizen en zoals het er nu uitziet Christine ook. Dan heb ik enkel Kirsten over als sportcompagnon. En het liefst sport ik met iemand anders.

Inmiddels is Rick begonnen met het opruimen van het kantoortje. Dat is altijd een doorn in mijn oog, want hij bewaart iedere software doos en alle papiertjes en heeft tientallen mobiele gadgets. Ergens heb ik gelezen, dat je "packrat" partner ergens een plaats moet hebben, waar je niet over zeurt. En dat advies heb ik maanden, zo niet meer dan een jaar gevolgd met betrekking tot Ricks bureau in die kamer.

Maar op vrijdag wilde ik de ene plant daar water geven en struikelde over de dozen. Ik kon zelfs niet bij de plant! Dat was de (letterlijke en figuurlijke) druppel! Gelukkig is nu tenminste het hout van het bureau weer zichtbaar en de plant weer bereikbaar (zo opgeruimd als ik het zou hebben, is het niet, maar daarvoor zijn we twee verschillende mensen).

Thuis neem ik gauw een douche en dan gaan Katja en ik op de al weken beloofde shopping trip. We gaan naar Tysons Corner en beginnen met lunch. Ik moet zeggen, dat mijn trots op dit kind enorme proporties aan het aannemen is en ik moet uitkijken niet teveel de supertrotse moeder uit te hangen. Natuurlijk is ze niet perfect en heeft ook zij minder goede keuzes gemaakt. Maar wij weten daarvan en dat alleen vind ik al zo bijzonder.

De jong volwassene, waarmee ik mijn middag besteed, is een zelf-verzekerde jonge dame, die haar tekortkomingen ook maar al te goed kent. Misschien is het omdat ik op haar leeftijd heel onzeker en afhankelijk was, dat ik haar zelf-verzekerdheid (zonder naast haar schoenen te lopen) en onafhankelijkheid zo bewonder.

Zij is in Tysons Corner kind aan huis, omdat ze er werkt. Ik ken de mall vrij goed, maar zij kent hem op haar duimpje! Bij de food court raadt ze Grill Kabob aan. Volgens haar zijn die kabobs groot genoeg om te delen. Ik laat me door haar leiden en ze heeft gelijk. We delen een steak kabob en die is erg lekker en inderdaad genoeg voor ons tweeen.

Dan beginnen we aan onze shopping trip. Katja heeft heel hard schoenen nodig, ze draagt nog schoenen van vier jaar geleden! Niet omdat wij geen nieuwe schoenen wilden geven, maar omdat zij geen paar kon vinden, dat ze leuk vond.

Gelukkig vindt ze bij de Puma winkel leuke bruine sportschoenen, dus nu kunnen die oude dingen de deur uit.

De volgende stop is Express. Hier vind ik een leuke grijze capri broek en donker turquoise korte broek. Katja vindt leuke truitjes en de capri in khaki.

Bij de Limited kopen we nota bene dezelfde capri broek (zelfde model, zelfde kleur!). Ik vraag haar, of ze dat niet vervelend vindt. Nee, zegt ze, jij? Toch leuk, zo'n dochter die zich niet voor haar moeder schaamt!

Bij American Eagle vindt Katja leuke slippers. Als laatste kijken we bij Hollister. Het is inmiddels heel druk in de mall en we moeten even wachten op een pashok. Mijn keuzes staan van geen kanten (dit is een tiener winkel, dat is duidelijk), maar Katja vindt een paar leuke topjes.

Bij de kassa staat echter zo'n rij (het is duidelijk, dat het moeilijk is laag betaalde baantjes te vullen, bij iedere winkel zijn maar een of twee kassa's van de velen open.), dat Katja ook besluit, dat ze die topjes niet zo hard nodig heeft!

We gaan huiswaarts, waar we Cosmo een van zijn "peanut butter treats" geven. Hij kent die woorden al en ik geef hem zo'n "treat" als in zijn bench moet. Hij is slim genoeg om te weten, dat dat eraan vast zit, dus dit weekend geven we hem "gewoon" zijn peanut butter treats. Hij is er helemaal dol op!


Met zijn peanut butter treat





Dit laat goed zien, hoe groot hij al is, op donderdag was hij vier maanden oud

Katja begint meteen aan haar huiswerk en Saskia is ook hard bezig. Zelfs Kai zie ik werken! We bestellen gemakkelijk pizza van Pizza Hut als eten, Rick is nog niet helemaal lekker, Kai en Saskia zijn dol op hun cheesy bites en Katja heeft haast.

Ze heeft nog testen om voor te leren en een concert bij Jammin' Java vanavond. Ze wil eigenlijk niet gaan, maar een leuke jongen heeft de tickets voor haar gekocht. We hadden het kunnen weten, haar "ik blijf niet lang" duurt nu al drie uur... Ach ja, zo ben je trots op je tiener, zo maak je je zorgen, het leven is nooit saai.