Een echte New England dag

Al vroeg word ik wakker van de zon in mijn gezicht. De zolderkamer, waar ik slaap, heeft skylights, dus ik zie al liggend in bed de knalblauwe lucht. Heerlijk, dat belooft een lekkere dag te worden!

Beneden hoor ik mijn zus en de kinderen bezig. Katja slaapt in de kamer naast mij en ik laat haar nog liggen. Zij heeft echt een collegestudentenschema geadopteerd: laat naar bed, laat opstaan. Om acht uur is er nog geen land met haar te bezeilen, weet ik uit ervaring.

Na een snel ontbijt brengen we eerst S naar de schoolbus en dan N naar haar preschool. De hond, Layla, gaat ook mee. Zij herinnert zich mij, volgens mij, nog van een jaar geleden. Ze snuffelt meteen aan mijn jasje, want daar zaten vorig jaar snoepjes in. Helaas voor Layla dit keer niet.

Met een slapende S maken mijn zus en ik een wandeling door het pittoreske Newburyport. In het gezellige oude centrum haalt mijn zus een pasteitje bij een Oostenrijkse bakkerij en daarna nemen we een Starbucks koffie mee. Die gaan we bij de jachtclub aan het water opdrinken.

Als we thuiskomen, is Katja ook op. Na de lunch maken we ons klaar om naar het strand te gaan. Door het prachtige Parker River National Wildlife Refuge, waar onder anderen de bedreigde Piping Plovers nesten, rijden we naar Sandy Point State Reservation.

Daar lopen we het strand op. We hebben een emmertje en schepje mee en N draagt daarbij twee scheppen, die groter zijn dan zijzelf. Natuurlijk gaat dat niet goed en dragen Katja en ik de spullen maar. Het is prachtig zonnig weer, maar op het strand toch koeler, dan we hadden gedacht.

Maar al gauw is de koele wind vergeten, want het is laag tij en tussen de keien liggen kleine plassen water met allerlei leven erin. Vooral veel slakjes en mooie schelpjes, maar ook crabbetjes, heremietkrabben, zanddollars en vooral mooie roze en gele zeesterretjes. Terwijl de kinderen graven en in het zand spelen, maak ik foto's van al dat moois en de meisjes, die zo lekker bezig zijn.

Na een uurtje heeft N er genoeg van. De kleintjes zijn duidelijk moe. In de auto vallen ze allebei in slaap. Mijn zus  rijdt wat rond Newburyport om Katja het plaatsje te laten zien.

Vervolgens gaan we Ss schoolbus opwachten. Omdat de meisjes in de auto slapen en mijn zus dat zo wil laten, loop ik met een enthousiast eerste klassertje naar huis. Iedere keer, als ik hier ben, voel ik me zo'n twaalf jaar teruggaan in de tijd. Toen had ik ook een zevenjarige, een vijfjarige (N is vier) en een eenjarige. Het is een soort deja vu, vreemd.


Als de meisjes uitgeslapen zijn, gaat Katja met haar neefje en nichtje tekenen. Dat wordt grote hilariteit! Ook S waagt zich aan de stiften, die natuurlijk veel mooier zijn op haar beentje, dan op papier.


Voor het avondeten gaan we naar een typische New England "lobster shack", Bob Lobster. De kreeften en andere schaaldieren worden hier zelf gevangen. Je bestelt en gaat dan aan een picknicktafeltje zitten tot je eten wordt bezorgd. Wij doen ons tegoed aan gefrituurde clams als voorafje, werkelijk heerlijk!

Mijn zus heeft, omdat ze de baby heeft, een kreeftebroodje besteld. Maar Katja en ik gaan voor de "real thing": een hele kreeft. Die smaakt zo ontzettend lekker en vers, dat we onze vingers erbij aflikken. Dit hoort zo bij de "New England" ervaring, ik ben blij, dat Katja die ook mee kan maken nu.

Vanavond kijken we naar de finale van American Idol. Ik ben heel benieuwd, wie er morgen zal winnen. Het lijkt een uitgemaakte zaak, maar ik ben al vaker verrast door de uitslag van een show.

In Virginia heeft Kai zijn haar laten knippen en volgens Rick is het een stuk korter. Ik ben heel benieuwd!