Waar is de dag gebleven?

Soms vliegen dagen voorbij, zonder dat je het gevoel hebt veel gedaan te hebben. Vandaag wordt zo'n dag.

Tijdens de core training bedenk ik me, dat het vrijdag is. Om de een of andere reden heeft het ophalen van Katja in het midden van de week mijn gevoel voor welke dag het is verward. Met schrik realiseer ik me dus, dat ik om half twaalf met Karin heb afgesproken, maar ook om half elf met Kirsten om onze wekelijkse lange wandeling te maken.

Dat gaat natuurlijk niet lukken en het is al tien uur! Ik heb mijn mobieltje niet mee, maar mag Sharons gebruiken om Kirsten te bellen. Een beetje schuldig, dat ik zo op het laatste moment moet afzeggen, voel ik me wel, al heeft Kirsten daar zelf ook een handje van. Kirsten snapt het gelukkig en we spreken voor volgende week af.

Om toch nog wat meer van de gisteren geconsumeerde calorieen kwijt te raken, doe ik twintig minuten op de stairmaster. Ik vind die machine echt afzien, maar het is heel goede cardiotraining. Ik heb me ook laten wijsmaken, dat twintig minuten daarop in een rap tempo lopen net zoveel calorieen verbrandt, als twee keer zo lang op de elliptische machine.

Thuis neem ik meteen Cosmo mee voor zijn wandeling en maak me dan gauw klaar. Karin zit buiten in de tuin en ziet er bijzonder goed uit voor iemand, die net maandag een zware operatie heeft ondergaan. Ze mag haar been al helemaal belasten en het gaat beter, dan ze had verwacht. Echt fijn voor haar, want voor de operatie had ze enorm veel pijn met lopen.

Nu het weer weer warmer wordt en we meer slippers gaan dragen (al draagt Katja die praktisch het hele jaar door), is het tijd voor Katja en mij om onze voeten onder handen te laten nemen. Bij de nagelsalon kiezen we allebei voor een knalrode nagellak. Na zo'n anderhalf uur hebben we weer poezelige pootjes, zoals mijn opa het altijd noemde, als mijn oma terugkwam van de pedicure.

Nog steeds op zoek naar dat gezonde eten, dat ze zo gemist heeft op school, wil Katja graag naar Trader Joe's. Daar ben ik ook wel voor, want we hebben geen stroopwafels meer en er zijn nog allerlei andere lekkernijen daar, die nergens anders te krijgen zijn of in ieder geval niet zo goedkoop.

Altijd moet ik me inhouden niet meer van hun snackprodukten te kopen. Dingen, die ik gewoon niet kan laten liggen, zijn o.a. hun Trader Joe San knapperige boontjes, Snapeas, een trailmix met amandelen, gedroogde bosbessen en rozijnen en hun gesuikerde gember. Christine mist Trader Joe's zo, dat ze er regelmatig twee uur voor naar Nashville rijdt! Dat zegt toch wel wat over de supermarkt!

Thuis installeer ik me op het deck. In tegenstelling tot de voorspellingen van onweersbuien schijnt de zon uitbundig en is het lekker warm. Het voelt helemaal zomers, als er een cardinaal in de boom naast ons huis gaat zingen en ik verdorie de eerste muggenbeet van het seizoen incasseer!

Omdat ze moederdag heeft gemist komt Katja me nu een kaart brengen met een verschrikkelijk lieve brief erbij. Ze verontschuldigt zich, dat ze geen geld had voor een cadeautje, maar zo'n brief is mij veel meer waard, dan welk cadeautje ook! Ik ben heel dankbaar, dat wij zo'n fijne moeder-dochter relatie hebben. Al botst het natuurlijk soms ook, over het algemeen voelt het meer als een vriendinnenrelatie tegenwoordig en daar geniet ik van.

Saskia gaat logeren bij Susan en de twee oudsten, Rick en ik gaan Thais eten bij Born. Bij dit restaurant heeft Rick nog nooit gegeten, Katja en ik wel een keer. We hebben een aantal goede Thaise restaurants in de buurt, maar Born onderscheidt zich door gerechten, die niet op de andere menus voorkomen, en zeer redelijke prijzen (een entree kost tussen de $8 en $16).

De service is wat langzaam, maar dat geeft niet, want het gesprek is geanimeerd. Aan Kai merk ik ook, dat hij blij is, dat Katja weer thuis is. Mijn gerecht met scallops is werkelijk het lekkerste Thaise gerecht, dat ik ooit heb gegeten! Ricks curry smaakt eveneens verrukkelijk. Ook Kai en Katja smullen. Kai heeft "drunken noodles" en daarmee eindelijk een Thais gerecht gevonden, dat hij lekker vindt.

Het enige nadeel is een nogal vieze Aziatische man, die achter ons zit te eten. Hij rochelt regelmatig luid en zit, met volle mond, de hele tijd keihard aan zijn mobieltje te kletsen. Hij behandelt de serveerster ook zeer onbeleefd, terwijl zij echt een ontzettend lief meisje is. Andere mensen in het restaurant ergeren zich duidelijk ook aan hem, maar niemand zegt wat. Wat een hark!

Rick en Katja gaan naar Wolverine, maar ik heb geen zin in een film, hoe leuk ik Hugh Jackman ook vind. Ook Kai blijft thuis, want die is, zoals iedere vrijdag, doodmoe van de week vroeg opstaan. Ik ga nog lekker op het deck zitten, want het blijft tot laat aangenaam en regent voor de verandering niet.