Moederdagweekend

Zaterdag

Heerlijk, de zon schijnt weer! Dat niet alleen, maar het is meteen flink warm. Saskia en Alexandra zijn al vroeg op, want er is een "kermis" (lees een aantal van die grote opblaasspringkussens en spelletjes) bij de kerk aan de overkant. Zij gaan daar met een aantal vriendinnetjes heen.

Wij hebben de achterdeuren open en horen zo de muziek, die er gespeeld wordt, keihard binnen. Helaas is het werkelijk verschrikkelijke muziek, een gejammer van jewelste. Er zit niets anders op, dat muziek, die wij goed vinden, keihard hier in huis aan te zetten. Ik moet er wel om lachen, hoezeer Rick die kerkmuziek (het is geen Christelijke muziek, hoor, gewoon country) niet kan aanhoren. Zelf ben ik heel goed in het buitensluiten van muziek, die ik niet wil horen. Aangeleerd, toen de kinderen klein waren en eindeloos Barney liedjes wilden luisteren.

Mary Ellen heeft vandaag geen tijd om te gaan lopen. Rick heeft 2,25 mijl aan een stuk lopen op zijn schema staan. Ik ga dus met hem mee, want ik wil toch echt een stuk lopen vandaag. Het is warm, maar er staat een koele wind, dus goed loopweer. Alleen heeft Rick wel een heel heuvelachtig parcours gekozen! Bijna het hele laatste stuk is heuvel op! Geen wonder, dat hij het iedere keer zo zwaar vindt!

Met mijn Garmin meet ik onze afstand en vertel Rick keurig, wanneer de 2,25 mijl erop zit. Hij heeft zo'n hekel aan hardlopen, dat ik denk, dat hij wel meteen zal stoppen. Maar hij loopt door! Of hij heeft me niet gehoord, of het gaat zo lekker, dat hij nog even doorgaat. In ieder geval vind ik het prima.

Na precies 2,5 mijl stopt Rick. Hij zegt dan wel, dat het niet makkelijker wordt, maar volgens mij is dat toch echt wel zo. Voorheen had hij niet zomaar die 2,5 mijl gelopen! En als hij 2,5 mijl achtereen kan lopen, dan kan hij ook 3,11 mijl lopen, wat 5 kilometer is. Ik ben echt trots op hem, dat hij dit trainingsschema zo volhoudt!

Thuis haal ik Cosmo op en ga verder met hardlopen. Ik loop er nog eens 2,5 mijl bij en loop de vijf mijl in totaal in minder dan een uur. Wat mijn tijd precies is, weet ik niet, want ik heb tussendoor gewandeld en heb Cosmo opgehaald. Maar als ik me zo voel, kan ik straks met gemak de tien mijl lopen.

Saskia en Samira (ja, de vriendinnen wisselen elkaar, zoals gewoonlijk, rap af) willen naar de mall om moederdagcadeautjes te kopen en naar de Star Trek film te gaan. Ik zet ze bij Tysons Corner af en stop op de terugweg even bij Whole Foods.

Na het gesprek met de reumatologe vorige week ben ik nog meer op de probiotica tour. Ik eet al iedere ochtend yoghurt en probeer steeds nieuwe uit, want ik vind de gewone Amerikaanse yoghurt niet lekker. Via de Griekse yoghurt (eigenlijk te dik voor mijn smaak) ben ik nu terecht gekomen bij Australische yoghurt en die is mijn favoriet! Lekker dun en heerlijk fris smaakt het.

Maar, zo vond de reumatologe, ik moet eigenlijk nog meer probiotica binnen krijgen. Ze raadde Good Belly aan, een heel lekker fruitdrankje vol probiotica en andere vitamines. Fijn eraan is, dat het dun is en maar weinig, al smaakt het ook goed. Ik verbeeld me, dat ik inderdaad meer energie heb, sinds ik het drink. In ieder geval drink ik dat liever, dan dat ik een vieze dikke pil moet slikken iedere dag!

Rick en Kai gaan ook moederdag "inkopen" doen, dus ik blijf alleen thuis. Ik installeer me met tijdschriften op het deck, want het is heerlijk zomers weer. Katja heeft me verteld, dat ze deze zomer echt wil leren koken, zodat ze dat volgend jaar in hun apartementje ook kan doen. In Women's Health vind ik een heel aantal recepten, die collegestudenten makkelijk en goedkoop kunnen maken. Die bewaar ik dus. Ik zie ernaar uit een live in kokkin te hebben de komende maanden!

Vanavond zou onze neef Lucas komen eten. Vorig weekend moest hij op het laatste moment afzeggen, omdat hij niet weg kon. Dit keer horen we niets van hem en verwachten dus, dat hij zal komen. Rick probeert hem te bereiken om te horen hoe laat, maar krijgt telkens geen antwoord.

Eindelijk, om een uur of half vijf, neemt Lucas zijn telefoon op. Wat blijkt? Hij is met vrienden naar Annapolis gegaan en de afspraak met ons vergeten. Aan Ricks toon merk ik, dat hij daar toch wel een beetje boos om is. Ik ben het helemaal met hem eens. Ik vind het erg onbeleefd van Lucas, vooral omdat we met de hoeveelheid eten nu al twee weekenden op hem gerekend hadden.

Aan onze kinderen zeg ik meteen, dat zij zoiets niet moeten lappen, als ze bij mensen worden uitgenodigd. We gaan het volgend weekend nog eens proberen met Lucas. Wel leuk daaraan is, dat Katja hem dan ook zal zien.

Na het lekkere maaltje van hamburgers en hot dogs op de grill, vertrekken Rick en Kai ook naar de bioscoop om Star Trek te kijken. Aan mij is die film niet besteed. Ik blijf liever lekker buiten zitten en doe dat tot bij elven! In deze tijd van het jaar zijn er nog geen muggen en er staat een verfrissend windje. Heerlijk!


Chef Rick klaar om te bakken



Ondanks Ricks voorkeur voor houtskool hebben we geen moment spijt van deze grill!

Leah komt nog even buurten, zij is klaar met haar eerste jaar. Ze blijft nu een week thuis en gaat dan zes weken naar Costa Rica om ontwikkelingswerk te doen. Net als Katja wil zij samen sushi gaan eten. Aangezien Katja pas woensdag thuiskomt en Leah zaterdag alweer op reis gaat, zal er niet veel tijd zijn om dat te doen.

Kai is nog lang buiten met een paar vrienden. Opeens komt hij enthousiast naar binnen, want er loopt een vos op ons pleintje! Helaas heeft die alweer de benen genomen, als ik met mijn fototoestel naar buiten snel.

Zondag

Gisteravond heeft Cosmo de kans gehad de maiskolven uit een vuilniszak te graven en op te eten. Dat die niet voor consumptie geschikt zijn, blijkt vanochtend, als onze wekker een overgevende hond is. Ik heb geluk, want het is moederdag en Rick staat erop de troep op te ruimen.

Vroeger, dan we wilden, zijn we dus wakker. Rick en Saskia bevelen mij in bed te blijven en gaan naar beneden om koffie te zetten. Kai komt slaperig naast mij in bed liggen. Toch lief, zo'n zeventienjarige knul, die dat nog fijn vindt.

Onder het genot van een kop koffie komen de kaarten en cadeautjes tevoorschijn. Saskia wil eerst en overhandigt me een heel grappige kaart en een klein doosje. Ze kan niet wachten, tot ik het openmaak, want heeft het van haar gespaarde geld gekocht. Het blijkt een schattig klein goudkleurig mailboxje te zijn met erin een ingegraveerde "brief" met "Happy Mother's Day, Saskia" erop. Saskia wilde nog veel meer schrijven, maar dat werd te duur. Zo lief!

Kai heeft ook erg zijn best gedaan en nagedacht, wat ik leuk en lekker vind. Van hem krijg ik een doos met bonbons, waar ik dol op ben, en een cadeaubon voor de nagelsalon. Die komt heel goed van pas, want zodra Katja thuis is, gaan we onze nagels laten doen. Zijn kaart heeft heerlijk droge humor, die helemaal bij Kai past: hij doet de "Wave", maar er is maar een persoon (Kai), dus moet ik de kaart meerdere malen opendoen om het meer te doen lijken. Qua kaarten is er zoveel keuze hier en de humor is vaak super!

Dan is Rick aan de beurt. Hij heeft mij gisteren al een boeket bloemen gegeven, dus ik verwacht eigenlijk niets meer. Ik krijg natuurlijk een superlieve kaart. Rick is daarin altijd veel beter, dan ik. Hij schrijft hele poetische verhalen erin. Sowieso ben ik niet met een kaartentraditie bij iedere feestdag opgegroeid, terwijl kaarten voor Rick heel belangrijk zijn.

Tot mijn verbazing tovert Rick daarna twee pakketjes tevoorschijn. In het ene zit een leuk Adidas topje en korte broek om in te hardlopen. Het andere pakje bevat de Wii Fit dvd van Jillian Michaels. Die wil ik al een tijdje graag hebben, want zij is een supergoede trainer! Ik ben heel benieuwd, hoe hij is!

Mary Ellen belt op, dat ze toch naar de kerk "moet", dus ook vandaag gaat ons loopje niet door. Ik besluit mezelf vandaag dan maar een rustdag te geven. Rick en ik gaan samen Cosmo uitlaten en dat zal mijn beweging voor vandaag zijn.

Zoals iedere moederdag gaan we ook vandaag uit brunchen. We kleden ons netjes aan en rijden naar Washington. Rick heeft dit keer Cafe MoZu in het Mandarin Oriental Hotel besproken. Dit is de eerste keer, dat we hier brunch gaan eten.

Het restaurant heeft een modern decor en grote ramen. Als we naar ons tafeltje worden gebracht lopen we langs het buffet. Dat ziet er heel exotisch uit en voor mij geldt: hoe exotischer, hoe beter. Ons tafeltje ligt niet ver van het buffet, wat maar goed is ook, want de enige "klacht", die we hebben is, dat de bordjes wel erg klein zijn. Daardoor moet je herhaalde malen terug.

Non-alcoholische dranken zijn bij de prijs inbegrepen, maar Rick trakteert mij op een Bloody Mary, lekker decadent! De kinderen genieten van Kobe hamburgertjes, heerlijke maccaroni met kaas en omelet. Daarna storten ze zich vol verve op de desserts, waaronder een chocoladefontein. Saskia vraagt al, of we hier volgend jaar weer terug kunnen komen, een teken van succes!


Rick en ik halen meerdere bordjes met gamba's, oesters en crabklauwen. Verder doe ik me tegoed aan diverse soorten sushi en Rick probeert de Indiase curries (met sambal oelek). Verder is er verse zalm, prosciutto met meloen, verschillende pate's en kazen en alles even mooi geserveerd en exquisiet. Dit is werkelijk een van de betere brunches, die we gehad hebben. Rick vindt het zelfs beter, dan de Ritz Carlton, die vele malen duurder is.

Al ben ik geen groot dessertliefhebster, de kleine zoete hapjes, die ze hier hebben, zien er te lekker uit om aan voorbij te gaan. Er zijn chocoladetruffels, heel luchtige notenkoekjes, frisse mini-vruchtentaartjes en natuurlijk knalrode aardbeien, marshmallows en Rice Krispies treats om in de chocoladefontein te dopen.
Het leuke aan een brunch is, dat je overal een paar hapjes van kunt nemen, want meer ruimte heb ik niet meer. Een groot succes, dus, dit Cafe MoZu en zo te zien aan de drukte zijn wij niet de enigen, die er zo over denken.

Met volle buiken staan we weer buiten in het heerlijke weer. Katja belt om me een fijne moederdag te wensen. Ook is ze haar portemonnaie weer eens kwijt. Gelukkig adviseert Rick haar nog even te wachten alvorens de kaarten te annuleren, want een aantal uren later vindt ze hem weer.

Onderweg komen we langs de DC Waterfront. Hier ligt iedere dag een drukke vismarkt langs de Anacostia rivier en ik weet, dat ze er mijn favoriete crayfish verkopen. Het is zo enorm druk, dat Rick Kai en mij afzet.

Deze vismarkt telt zo'n tien handelaars, maar je kijkt je ogen uit. Kai is hier nog nooit geweest en wijst mij op de enorme garnalen, de knalrode red snappers en de blauwe crabben. Eerst wilde hij niet mee, maar vindt het nu toch wel een avontuur.


Rijen dik staan de mensen te wachten hun bestelling te plaatsen. Vooral de crabben zijn populair. Bij het "bushel" gaan ze de auto's in, al dan niet gekookt. Jaren geleden kookte Rick een bushel voor mijn verjaardag, wat een avontuur!

De rij voor de garnalen en crayfish is gelukkig een stuk korter. Eigenlijk wil ik een bevroren vijf pond zak kopen, maar die zijn op. Dan maar een pond van de crayfish, die er al liggen. Die zullen binnen drie dagen op moeten, maar ik voorzie wat dat betreft geen problemen.

Het weer is alweer lekker genoeg om buiten te zitten. Dat maakt, dat Rick en Saskia een nieuwe hangmat willen gaan kopen. Onze oude is door Cosmo kapot gekauwd, maar dat stadium is hij nu voorbij. Bij Sports Authority vinden ze een mooie blauw met wit gestreepte.


Intussen klets ik bij met Petra in Nederland. Ook met mijn broer in Canada, die drie weken lang "single dad" is, nu mijn schoonzus met haar moeder en zus in Griekenland zit, klets ik gezellig bij.

Voor het avondeten houden we het heel makkelijk na de forse lunch. Een eenvoudig soepje met brood gaat er goed in. Het was weer een heerlijke moederdag en ik kan niet wachten om mijn hele groepje weer bij elkaar te hebben. Nog twee dagen en dan zien we Katja weer. Anoniem commentaar vroeg om meer culinaire foto's, dus voila!

Als laatste hoop ik, dat alle meelezende moeders een heerlijke moederdag hebben gehad. Ik hoorde, dat het in Nederland lekker weer was en in het merendeel van de VS was dat ook het geval.