Zonnig en warm, de beste combinatie

Precies op tijd voor het weekend is al het natte weer vertrokken. Een stralend blauwe lucht en felle zonneschijn lachen me tegemoet als ik opsta. Helaas belt Mary Ellen ons wekelijkse loopje af. Zij heeft gisteren een colonoscopie ondergaan en voelt zich daar nog niet zo lekker van.

Met dit schitterende weer wil ik echt naar buiten en wel naar Great Falls. Ik krijg Saskia en Samira zover om mee te gaan en Cosmo springt natuurlijk ook enthousiast in de auto.

Tot mijn verbazing staat er geen file om het park binnen te komen, zoals meestal op een mooie zaterdag het geval is. Toch is het flink druk in het park, vooral met picknickende gezinnen. Ik kijk altijd mijn ogen uit wat iedereen allemaal mee heeft!

De meisjes en ik lopen eerst richting de dam om te kijken of we de adelaars kunnen zien. We hebben geluk, want aan de overkant van de rivier zit er eentje in de boom en niet veel later komt de tweede ernaast zitten. Helaas vliegen ze in tegengestelde richting van ons weg. Ooit hoop ik ze boven de rivier te treffen, zodat ik ze beter kan fotograferen.

Bij de uitkijkpunten over de watervallen is het een drukte van jewelste. Cosmo is heel populair, vooral bij de kinderen, en blijft geduldig zitten, terwijl ze hem aaien. Cosmo is echt een conversatiestarter, want iedereen wil weten welk ras hij is, waarom hij twee verschillend gekleurde ogen heeft en hoeveel kleuren er in zijn vacht zitten.


Aanvankelijk onder protest van Saskia gaan we het rivierpad ook lopen. Ik zeg haar, dat ik het hoe dan ook ga lopen en dat ze kan kiezen om het leuk te maken voor Samira en zichzelf, of de hele weg blijven zeuren. Ze kiest (gelukkig!) voor het eerste en voor ze het weten hebben de dames grote lol samen!

Op de terugweg stoppen we even bij Whole Foods om "reserve" Oude Goudse en crackers te kopen om mee te nemen naar het feestje vanavond. Het is al bij tweeen en de meisjes hebben honger. Bij Manhattan Bagel zijn de bagels helaas op, dus rijd ik snel door de McDonald's drive thru. Ik heb ontdekt, dat hun chipotle bbq gegrilde kip snack wrap erg lekker is.

Thuis ga ik even rustig op het deck zitten. Helaas moet er wel alweer met Off! gespoten worden, want de tijgermuggen (die echt zwart-wit gestreepte pootjes hebben) zijn er weer en die bijten ook overdag. Bovendien zie ik allemaal termieten vliegen. Nu is me vorig jaar door de exterminator verteld, dat die niet gevaarlijk zijn voor een huis, maar ik zie ze toch liever helemaal niet. Het vrolijke gezang van onze "tuin"cardinaal maakt veel goed.

Ricks collega Walt en zijn vrouw Jackie hebben hun keuken laten verbouwen en een aantal mensen uitgenodigd voor een wijn en kaasavondje om dat te vieren. Zij hebben een leuk townhouse in de Capitol Hill buurt van Washington.

Onderweg zien we, dat het een drukte van jewelste is langs de Mall. Er wordt volleybal gespeeld, gevliegerd, frisbee gegooid, gejogged en gefietst. De mogelijkheden tot recreatie in de stad zijn eindeloos.

Als we het Capitool gepasseerd zijn komen we langs Eastern Market. Daar wil ik al tijden een keer heen op zaterdag en het komt er maar niet van. Het ziet er gezellig en bedrijvig uit. Walt en Jackie wonen er heel dichtbij en Jackie biedt aan eens samen te gaan.

Het wordt een heel gezellig avondje met heerlijke wijn, kaas en worst. In de uitnodiging stond, dat het van vier tot zeven zou zijn, dus Rick en ik hadden ons voorgenomen na afloop bij Belga Cafe vlakbij te gaan eten. Maar voor we het weten is het negen uur en hebben we door alle lekkernijen niet meer genoeg trek om een heel maal te gaan eten.


De nieuwe keuken, de afzuigkap is een Miele (nee, ik ben niet jaloers, echt niet...)

Helaas weet ik ook, dat ik morgen vrij vroeg op moet, dus we nemen met moeite afscheid. Onderweg naar huis hebben Rick en ik toch nog wel zin in iets kleins, dat niet met kaas of worst te maken heeft. We bestellen een paar gezonde voorafjes van Tara Thai en halen die op. We weten nu, dat de restaurants op zaterdagavond tot elf uur open blijven.

Zondag

Om half negen heb ik met Janet afgesproken te gaan fietsen. Het hele huis ligt nog in diepe rust, als ik opsta. Gauw drink ik wat koude koffie van gisteren (best lekker, moet ik zeggen) en eet een Special K reep om iets in mijn maag te hebben.

Omdat de versnellingen van mijn fiets het telkens begeven, besluit ik vandaag Ricks fiets te nemen. Als ik naar buiten rijd, valt het me op, dat alles nat is. Janet vertelt, dat het, toen zij om zeven uur opstond, nog plensde van de regen. Daar heb ik niets van gemerkt, want ik stond pas om kwart over acht op.

Gelukkig is de regen nergens meer te bekennen en schijnt de zon nu uitbundig. Het is nog wel wat koel en ik rijd vandaag in mijn "patriotische" Nederlandse pak: mijn oranje voetbalshirt met daar overheen een blauw jasje met "Holland" erop.

Zo vroeg in de morgen op zondag is het W&OD pad nog erg stil en we zien allerlei dieren. Janet is vooral onder de indruk van de vos, die net voor onze fietsen het pad overschiet. Gezien het feit, dat een paar herten op vrijdag ook bijna een fietser omver liepen, letten we nu goed op het struikgewas langs het pad. De dieren kijken duidelijk niet eerst links en dan rechts voor ze oversteken!

Ricks fiets fietst heerlijk en voor we het weten hebben we meer dan tien mijl (16km) gereden. In Herndon is hun lentefestival gaande (zoiets als Viva Vienna hier vorig weekend) en wordt het pad omgeleid. Dat is ons teken om terug te gaan. Vooral ook, omdat Janet hierna met een andere vriendin nog eens een stuk zal gaan fietsen.

Thuis tref ik een heerlijk Starbucks ontbijtje aan, dat Rick speciaal getimed heeft voor mijn terugkomst. Saskia en vriendinnen zijn intussen druk bezig met voorbereidingen voor een limonade standje om geld in te zamelen voor de Relay for Life (Saskia's pagina, de Relay is zaterdag, alle donaties worden uitermate op prijs gesteld).

Rick brengt de meisjes naar het W&OD pad om hun drankjes te verkopen en ik breng Kai naar Claudia voor zijn bijles. Mary Ellen is vanochtend eerst naar de kerk geweest, dus we doen ons loopje laat. Saskia is een lepel vergeten om de lemonade mee te roeren, dus we lopen dit keer naar het Community Center. Daar koopt Mary Ellen een beker lemonade, want ze heeft enorme dorst.

Na 3,5 mijl lopen zijn we weer thuis. Ik heb mijn beweging voor vandaag wel gehad en denk lekker te gaan uitpuffen op het deck. Maar zodra ik zit gaat de telefoon. Saskia is in de modder gevallen en er is niet zoveel enthousiasme voor de limonade, dus willen de dames opgehaald worden.

Als ik naar buiten loop vertelt Jimmy, Leah's broer, me nogal bezorgd, dat Katja net een flinke smak heeft gemaakt. Diego en Cosmo renden van achteren tegen haar aan en zij vloog door de lucht, landend op haar arm en hoofd. Dat laatste vooral vind ik eng. Ik denk dan meteen aan Natasha Richardson, die dacht, dat er niets mis was en een paar uur later dood was. Gelukkig lijkt het met Katja wel mee te vallen.

Samen met Katja haal ik Saskia, Samira en Alexandra op. Al met al hebben ze toch 75 dollar verdiend voor de American Cancer Society. Dat is niet niets voor enkel wat limonade, natuurlijk.


Rick en ik vinden het fijn te zien, dat de meisjes ook echt eraan werken geld in te zamelen en het evenement niet slechts zien als een leuke "sleepover". Saskia is er erg serieus mee bezig, maar van sommige meisjes krijgen we het gevoel, dat ze het maar een grappige avond vinden. En dat is natuurlijk niet de bedoeling.
Dit weekend wordt het grootste wijnfestival in dit gebied gehouden bij Bull Run. Ik vind het altijd erg leuk de verschillende wijngaarden van Virginia bij elkaar te zien (deze staat staat op de vijfde plaats in de VS qua aantal wijngaarden). Rick offert zich (wetend, dat ik dat straks met het bierfestival zal doen) als BOB (designated driver).

Na alle drukte van vandaag zijn we er pas om half vijf, terwijl het festival om zes is afgelopen. De toegangsprijs liegt er niet om: $30 voor wijnproevers en $22 voor designated drivers. Maar wij hebben geluk, omdat we zo laat aankomen krijgen we $10 korting per persoon! Dat scheelt nogal (en langer hebben wij bij zo'n festival niet nodig om rond te kijken).

Onder de kleurige tenten staan allerlei wijngaarden, sommigen bekend, anderen niet. Ik proef vandaag voornamelijk witte wijnen, maar ben vooral op zoek naar lekkere rose's. Dat wijntype is nog nieuw voor de VS, pas de laatste jaren zijn er verschillende varianten van op de markt. tot mijn genoegen bieden een heel aantal wijngaarden een rose, varierend van heel droog tot super zoet.


De beste rose komt van Kluge Estate, dichtbij Charlottesville. Een Fransman vertelt ons heel enthousiast over hun wijnen. , niet zo duur met $10 per fles.
Wij kopen twee flessen van hun rose, want die is echt super en, voor een Virginia Winery niet duur.

Rick mag met zijn armband gratis water en soda drinken. Hij kiest daarvoor Root Beer, iets, wat ik maar niet lekker kan vinden. Het smaakt voor mij naar tandpasta! Bij diverse andere standjes kun je ook snacks proeven. Virginia pinda's in allerlei smaken, organische kazen en kaneelamandelen, bijvoorbeeld.

Verder staan er nog standjes met aan wijn gerelateerde dingen langs de kanten. Daar vind ik een wijnglashouder, die om je nek gaat, met de kleuren van Virginia Tech. Superhandig en leuk voor dit soort gelegenheden, maar ook voor feestjes. Als ik opmerk, dat VT eigenlijk de enige school is, die je ooit aantreft, vertelt de verkoopster, dat die school het goed geregeld heeft met het verkopen van hun merknaam. Andere scholen lopen wat dat betreft volgens haar nog erg achter. Natuurlijk verdient VT aan de verkoop van hun logo, dus hoe meer hoe beter.

Na heel wat kleine slokjes van allerlei wijnen, zoet en zuur, geproefd te hebben, vind ik het prima, als er om half zes wordt aangekondigd, dat de wijnproeverij voorbij is. Het zou me verbazen, als al die slokjes zelfs bij elkaar een glas wijn waren, dus ik voel me absoluut niet tipsy. Zo om me heen kijkend zijn anderen dat zeker, dus die designated driver is een heel goed iets! Voor we het festival binnenreden stonden er al borden, dat er vandaag extra gecontroleerd zal worden.

Wij merken van die controle niets en komen net thuis, als Katja en Saskia terugkomen uit het zwembad. We bestellen gemakkelijk pizza van Vocelli. Dat is absoluut mijn favoriet, hun knoflook spinazie pizza is een bonk groentes en champignons. Heerlijk!

Nu is het acht uur en ik zit nog buiten, al begint het koeler te worden. Wat een superweekend weer en de belofte, dat de komende paar dagen nog zo lekker blijven. Ah, zomer!

Tot slot een terugblik. Saskia moet voor geschiedenis foto's van haar babytijd insturen. Deze vinden we heel leuk: Katja (net 3 dagen zeven jaar oud) is "hear no evil" (horen), Kai (toen bijna vijf) is "speak no evil" (zwijgen) en Saskia (net vijftien maanden oud) is "see no evil" (zien). Zo grappig om te zien, hoe Katja en Kai Saskia's actie al bijzonder vinden. Lang vervlogen tijden!