Dag 3 Seattle: Over prachtige uitzichten

Alweer ben ik ver voor zessen wakker. Het helpt ook niet dat dit bed niet zo fijn ligt. De matras is me veel te zacht waardoor ik overal pijn krijg. Rick slaapt volgens mij ook niet goed. Maar we houden het tot kwart over zes vol, ietsje langer dan gisteren dus.

Rick maakt zich klaar voor zijn werkdag en ik kleed me in mijn sportplunje. We gaan naar beneden waar onze Starbucks koffies al op ons wachten en Ricks broodje ook. 

De barista is bezig met de nitro machine en Rick vraagt of ze weer nitro brew hebben. Dat is het geval en ze maakt heel lief gratis een nitro brew voor me! Dat is nog eens service!

Rick vertrekt om zeven uur en ik loop naar The Crumpet Shop. De zon komt net op en er is een mooie gloed achter het Public Market Center bord. Het vriest enkele graden, maar als dat een zonnige dag betekent vind ik het prima. Het is beter dan de druilerige regen, die ik hier meestal meemaak. 

Dit keer kies ik een crumpet met groen ei, ham, tomaat en komkommer. Het smaakt me weer erg goed, maar ik weet dat een crumpet best veel koolhydraten heeft. Misschien dat ik morgen ergens een omelet ga eten. 

Men is net begonnen de markt op te zetten en ik loop even langs wat kraampjes. De Dungeness krabben zijn duur! En bij een groentekraampjes verlekker ik me aan alle verschillende paddenstoelen, die ze er hebben. Ik zou graag zo'n dagelijkse markt bij ons in de buurt hebben. 

Terug in het hotel ga ik naar de 35e verdieping waar de fitness ruimte is. Het uitzicht hier is prachtig nu de bergen uit de wolken zijn. Tussen de gebouwen door zie ik Mount Rainier (Tahoma), de hoogste berg in deze omgeving. 

Er zijn best veel toestellen in deze ruimte, maar ze zijn van dubieuze kwaliteit. Ik probeer een aantal fietsen tot ik er een vind, die geen enorm lawaai maakt. Ik trap daar drie kwartier op en zin in meer heb ik niet. 

Helaas belt mijn vriendin Kathleen met wie ik zou lunchen en de middag zou doorbrengen af omdat ze zich niet lekker voelt. 

Fiona Niet getreurd, dan is dit mijn kans om bij Din Tai Fung te gaan lunchen. Ik moet toegeven dat ik eerst met mezelf streed vanwege het hoge koolhydraatgehalte, maar de heerlijke xiaolongbao (soepdumplings) vind je nergens zo goed. 

De noedels worden in het restaurant gemaakt en ik neem plaats aan de bar om ervan te smullen. Ik begin met een salade van judasoorpaddenstoelen en die is verrukkelijk. Dan kies ik de krab en varkensvlees soepdumplings en eet ze volgens de instructies met kleine hapjes. Ik ben serieus verdrietig als ze op zijn. 

Het is zulk mooi weer en mijn favoriete berg is uit de wolken. Ik besluit de monorail naar de Space Needle te nemen en daar van het uitzicht te gaan genieten. Dat blijkt een goede keuze, want alle bergen in de wijde omgeving zijn te zien. Behalve Mount Rainier zie ik ook Mount Baker heel goed. 

Mount Rainier

Het Olympisch gebergte

Mount Baker

Het Cascade gebergte

Een verdieping lager is er een glazen vloer, die langzaam rond de Space Needle draait. Onder me zie ik het Pop Culture museum en de Chihuly tuin waar we gisteren waren. Ik vermaak me hier ook een tijdje en koop dan een fles water en zoek een stoel op. 

Dit uitzicht verveelt nooit en ik had langer willen blijven. Maar helaas is de muziek opeens heavy metal en daar heb ik een hekel aan. Ik wacht een paar liedjes af, maar kennelijk is het gedaan met de rustige muziek. Het loopt al tegen drieen dus ik heb ruimschoots van mijn kaartje naar boven genoten. 

De monorail komt net aanrijden en zo'n tien minuten later ben ik weer in het centrum. Ik kijk nog even in de mall hier rond en in het winkeltje Fireworks hebben ze allemaal leuke hebbedingetjes. Jammer genoeg, of misschien juist goed, vind ik er niets van mijn gading. 

Mijn bovenrug speelt me weer parten en ik besluit die een tijdje rust te gunnen. Ik heb altijd de neiging om maar door te gaan, maar dat hoeft natuurlijk helemaal niet. Ik ga op de bank in de kamer lezen en dit blog alvast typen. 

Rick komt om vijf uur even naar boven en een half uur later vertrekt hij weer voor een receptie. Hij weet nog niet wat hij voor het avondeten met zijn collega's gaat doen. Ik heb wel geleerd daar niet op te wachten. 

Beneden is Alder & Ash en dat menu staat me zeer aan. Ik ga aan de bar zitten en de barman maakt een heerlijke mocktail voor me. Ik begin met de pompoensoep en die is superlekker. Mijn hoofdgerecht bestaat uit een moot koningszalm op een risotto van wilde rijst en paddenstoelen. Ik ben blij met mijn keuze van dit restaurant en met de lift ben ik zo weer boven op de kamer. 

Nu ga ik de nieuwste aflevering van Below Deck Down Under kijken. Ik ben benieuwd hoe laat Rick terugkomt. 

Dag 2 Seattle: Over otters en glas

Na de lange dag lagen we gisteravond heel vroeg in bed. Dat betekent natuurlijk ook vroeg opstaan. Ik houd het tot zes uur uit en dan ben ik echt wakker. 

Rick had hetzelfde idee en terwijl ik me klaar maak gaat hij bij de Starbucks in de lobby onze koffies halen.

Als we beiden warm gekleed zijn gaan we ontbijt eten. Dat doen we bij The Crumpet Shop. Rick heeft daar nog nooit gegeten en is er benieuwd naar. 

Het is nog rustig en er zijn tafeltjes open. Dat is fijn, want die crumpets moet je echt zittend eten. 

Die van mij is Rob's Favorite met groen ei, kaas, zalm cream cheese, tomaat en komkommer. Rick houdt het eenvoudiger met ei, kaas en tomaat. Het is weer super lekker. 

Voor we terug naar het hotel gaan koop ik een bakje bramen bij een kraampje op de markt. Bij Walgreens vinden we vervolgens de drankjes waar we naar zoeken. 

We brengen dat naar de kamer en gaan dan weer op pad. Het aquarium opent om half tien en daar lopen we langzaam heen. 

Voor Seattle begrippen is het mooi weer en we kunnen in de verte de besneeuwde bergtoppen zien.

Het aquarium hier is altijd leuk. We zien de inktvis, maar die slaapt. De zeehonden spelen leuk en de rivierotters ook, maar mijn grote favorieten zijn de zeeotters. 

Die zijn zeer actief en het is moeilijk goede foto's te maken. Toch lukt het me redelijk als een van hen telkens nieuwsgierig naar me komt kijken. 

Ik zou nog uren kunnen blijven kijken, maar het is ontzettend koud en mijn handen zijn ondanks mijn handschoenen bevroren. 

We steken over naar hun nieuwe gebouw met alle tropische vissen. Hier is het behaaglijk warm en we zien o.a. zeepaardjes en een haai.

Dit is een ontzettend leuk aquarium en we zijn er ruim een uur mee zoet. Dan lopen we terug naar boven en gaan op zoek naar een café. 

Dat vinden we bij Fonte. Ik neem een kardamom Turkse koffie en het smaakt me prima. We hebben het ook eindelijk weer warm. 

 Von's 1000 Spirits is maar een paar deuren verderop en we besluiten daar te gaan lunchen. Dat blijkt een goede keuze. 

We nemen plaats aan de bar en bestuderen het uitgebreide menu. Rick gaat voor de zalm chowder en ik voor de zalm burger. Zalm is heerlijk hier in het Noordwesten en we smullen ervan. 

Na het eten lopen we naar het historische gedeelte van Seattle. Pionier Square heeft daar een mooie totempaal. 

We lopen de heuvel op naar de historische Smith Tower. Ik weet dat we hier naar boven kunnen en dat is iets wat ik ook nog nooit gedaan heb. 

Het kost $10 om naar boven te gaan. Op de tweede verdieping kopen we die kaartjes en daar is ook een piepklein museumpje. 

Dan brengt de liftbedienster ons naar de 35e verdieping. Daar kunnen we naar buiten voor een mooi uitzicht over Seattle en omgeving. 

Als we alles gezien hebben zijn we weer helemaal verkleumd. We vragen een tafel met uitzicht in het restaurant en drinken er warme thee. 

Eenmaal weer beneden roepen we een Uber om ons naar het Chihuly glas museum te brengen. Dat ligt onder de Space Needle, die helaas op maandag gesloten is. 

Dale Chihuly is een ongeëvenaarde glaskunstenaar. Hij maakt enorme kroonluchters en hele mooie glas installaties. 

Iedere keer geniet ik er weer enorm van. Na afloop kijken we een aantal van de filmpjes waarin we zien hoe Chihuly te werk ging. 

Het is inmiddels na drieën en we nemen een Uber naar het Convention Center waar Rick zich gaat registreren voor zijn conferentie die morgen begint.

Daarna lopen we terug naar het hotel om wat te rusten. Ik heb het enorm koud en we zetten de verwarming aan. Ik dacht voldoende warme kleding mee te hebben, maar de kou gaat hier door merg en been. 

Rick heeft om vijf uur een receptie voor deelnemers van Tech Connect. Ik blijf in de kamer wachten wat ik prima vind. 

Voor het avondeten hebben we gereserveerd bij Place Pigalle in de markt. We nemen er een Uber heen. De Ubers er altijd vrijwel meteen dus dat is heel handig. 

De markt is gesloten en dat geeft wel een ander gevoel. Het restaurant ligt dichtbij de beroemde viskraam waar ze de vissen gooien. 

We worden vriendelijk verwelkomd en het is er lekker warm. Rick neemt de gerookte zalm als voorafje en ik de gegrilde calamari waar ze bekend om zijn. Die komt in een romige mosterdsaus en dat is uniek en zeer smakelijk. 

Als hoofdgerecht kies ik de bouillabaisse met vis uit dit gebied. Er zijn Dungeness krab, mosselen, clams en zalm in een verrukkelijke tomaatbouillon. Ricks krabcakes zien er ook goed uit. 

Het is een gezellig restaurant, de bediening heel aardig en het eten fantastisch. Beter kan het niet. 

We nemen een Uber terug naar het hotel en zullen het weer niet laat maken. Rick moet morgen om acht uur al beginnen.