Over inpakken en wegwezen

We staan keurig om zeven uur op en dan maak ik zoals iedere vrijdag mijn ontbijt ingrediënten op. 

We rijden naar Starbucks en vervolgens naar Walgreens. Ik heb enorme last van mijn heup en dat is niet fijn met een nachtvlucht. Ik koop Icy Hot rollers met menthol en lidocaine in de hoop dat die wat zullen helpen. 

Vandaag wordt echt zo'n wachtdag tot we naar het vliegveld kunnen. Ik doe mijn cardio en lees ondertussen op Reddit dat ik niet de enige ben die de Fitbit "cardio load" onbereikbaar vindt. 

Dat ding wil dat ik uren ga sporten iedere dag en dat is echt niet goed. Het waarschuwt de ene dag voor overtraining en de volgende dag train ik opeens niet genoeg. Helaas kan het niet weggehaald worden, maar ik negeer het zoveel mogelijk. 

Na mijn Duolingo lessen neem ik nog een laatste foto van de mooie rozen van deze week. Ze zijn alleen eerder verlept dan die van vorige week. 

Voor de lunch maak ik mijn groentes op en dan gaan we op weg. Ricks middageten wordt een salade van Cava en ik koop een bakje garnalen salade bij Whole Foods. 

Daarna pakken we de laatste dingen in en de taxi komt om twee uur voorrijden. Het is zoals altijd druk bij Dulles. 

We geven onze bagage af, drie koffers en ski's. Dan zijn we snel door de TSA Pre en nemen het busje naar de D gates. 

Daar proberen we onze United Club passen te gebruiken, maar het is er te druk en dagpassen worden niet aangenomen. Dit is nu al de tweede keer, zo klantonvriendelijk. 

Maar gelukkig vinden we een bar met stopcontacten en we bestellen een Cola Light voor Rick en een Virgin Mary voor mij. 

 Voor we naar de gate gaan kopen we een aantal bao's als snack. Die zijn maar zeer matig, meer brood dan vulling. 

Het boarden gaat op tijd en voor het eerst in tijden hebben we geen upgrade gekregen. Ik voelde dat al aankomen en heb een hangmatje voor mijn voeten/benen, een speciaal kussen en oogmasker en hoofdband met Bluetooth. Eens kijken of dat allemaal helpt.

We zijn helemaal geïnstalleerd en rijden weg van de gate. Maar dan gebeurt er niets. Ze krijgen de tweede motor niet aan de praat. Terug naar de gate dus, want er moet een nieuw vliegtuig komen. 

We krijgen een maaltijd bon van $15 (daar kun je vrijwel niets van kopen) en nu vertrekken we om 21 uur. 

Rick en ik bestellen een hamburger van Cafe L'Atelier en gaan dan naar de United Club. Daar blijkt dat we geen pas nodig hebben omdat we internationaal vliegen. Dat was ik even vergeten. 

De burger met brie en champignons is lekker en het is ontspannend in de lounge. Om acht uur lopen we terug naar de gate. Hopelijk gaat het nu wel goed. 

De volgende blog zal uit Zürich komen. 

Over een drukke donderdag

We zijn weer vroeg uit de veren. Zorro staat zoals iedere ochtend op het keukeneiland te zeuren om snoepjes. Rick heeft die al gegeven, maar dat is kennelijk nooit genoeg. Ik geef er een aantal en ook aan Orion en dan kan ik in alle rust mijn ontbijt maken en eten.

Terwijl ik dat aan het doen ben videobelt Fiona. Zij is blij mij te zien en vraagt twee sekonden later waar Grandpa is, nou ja! Maar Omi mag allerlei nieuwe (eigenlijk oude) speeltjes zien nu ze weer in hun eigen huis wonen. Orion moet ook in beeld komen en dan moet Fiona naar school.

Wij gaan na Ricks douche op weg naar Starbucks. Het drupt wat en is bewolkt, maar wel warm. Ik fotografeer de hamamelis (toverhazelaar) in de tuin van buren. Deze is een andere soort dan bij Whole Foods met gele bloemen. 

Terwijl ik daarna mijn cardio doe op verschillende machines is het een drukte van jewelste op het camera vogelhuisje. Meneer Cardinaal maakt me altijd blij en de Bluebirds ook. Ik ben nog steeds zo blij met dit vogelhuisje en heb een heel aantal mensen in onze buurt aangestoken. 

Mag ik een snoepje alsjeblieft?

Als ik klaar ben met mijn sporten ga ik naar Whole Foods. Ik stuur een topje terug dat verschrikkelijk slecht zat, maar ja, het kostte maar $10. Verder koop ik een happy hour snack voor vanavond. De reuzegarnalen zijn afgeprijsd en die neem ik mee voor mijn middageten. 

Bedruppelde krokusjes

Nadat ik mijn salade klaar heb gemaakt videobelt Judith voor onze virtuele lunch. Zij werkt voor de Universiteit van Maine en hun president wil alles over inclusiviteit, gelijkheid en diversiteit van hun website halen. 

Judith is daar begrijpelijk zeer van ondersteboven en zal dat weigeren, maar het feit dat dit nu speelt is zo erg en eng! Het loopt de spuigaten uit in dit land en komt in de buurt van Nazi praktijken. Het is zeer zorgbarend.

Als Judith weer aan het werk moet begin ik vast met inpakken. Het is niet zeker dat onze mijlen en dollars ons dit keer een upgrade naar business class zullen geven dus ik heb van alles mee om zo goed mogelijk te kunnen slapen in economy. Niet dat ik verwacht dat dat gaat lukken, maar ik kan het allicht proberen.

Halverwege de middag gaat Rick naar Microcenter voor een SD kaart en Michaels ligt daar vlak naast. Ik heb wel zin om naar hun paasspullen te gaan kijken. Er is veel leuks, maar ik wacht nog tot we terug zijn en ik de lentespullen van zolder haal. Er zijn ook een paar feeenhuisjes, die ik leuk vind, maar flink duur. 

Om half zes is het weer zover, het happy hour met Christine en Chuck in Austin. Zoals altijd wordt het heel gezellig, het is zo fijn zulke goede vrienden te hebben, jammer dat ze nu zo ver weg wonen. 

We bestellen ons avondeten van vanavond en ik denk dat niemand verbaasd is als dat voor mij de yakitori van Genki is. Rick haalt taco's van Taco Rock. 

Bloglezeres Lot vroeg om wat meer over ons huis te vertellen. Dat heb ik alweer een tijd niet gedaan en is misschien ook leuk voor het nageslacht. Ons huis is inmiddels alweer 26 jaar oud en zowel Rick als ik hebben nooit ergens zo lang gewoond als hier. Het is dan ook ons droomhuis. 

Lot vroeg hoe groot het is en ik heb het opgezocht van "square feet" naar vierkante meters en dat is 363 vierkante meter. Dat is voor ons gebied gemiddeld. We hebben drie volledige verdiepingen. Hieronder wat foto's:

Woonverdieping: 

Woonkamer

Eetkeuken

Eetkamer

Voorkamer

Foyer met ons kantoor naast de kapstok

Hal tussen voordeur en keuken met links deur naar basement en rechts WC

Mijn uitzicht op het deck terwijl ik sport

Basement, de meeste huizen hebben die ondergronds, maar de onze opent naar de achtertuin

Die kasten, die ik maar niet opgeruimd krijg, rechts spelletjes en links knutselspullen. 

Onze feestkamer met bar

Het bioscoopje

De basement logeerkamer waar ook een badkamer aan grenst

Bovenverdieping:

Sport/logeerkamer

Onze slaapkamer met rechts de deur naar onze badkamer

Gang met onze slaapkamer, wasmachine en droger en aan het eind rechts Katja's kamer en links Kai's kamer met in het midden de badkamer. Saskia's kamer ligt tegenover onze slaapkamer

Hopelijk geeft dit een beetje een beeld. Onze schoonmaakploeg (twee of drie mensen) komen iedere twee weken en zijn er zo'n 2,5 a 3 uur. In de tussentijd houd ik de keuken en badkamers schoon. 

 

Over een warme woensdag

Het wordt nu ook vroeger licht en dat wekt mij. Het is tien over half zeven dus veel tijd om te slapen heb ik toch niet meer. Ik ben dus ook klaar om op te staan als Rick dat om zeven uur doet.

Mijn ontbijt neemt wat tijd in beslag om te maken en ik moet toegeven dat ik daar niet iedere dag evenveel zin in heb, maar het eindresultaat verveelt nooit. 

Rick gaat naar boven om zich klaar te maken voor zijn werkdag. Ik begin met op de plaats te rennen, maar dan wil Orion naar buiten. Rick liet hem gisteravond vroeger dan gewoonlijk uit en zijn blaas staat waarschijnlijk op springen. 

Als ik naar buiten stap is het bijna warm. De lente hangt in de lucht met alle zingende vogels. Orion luistert goed, want hij blaft niet als een van de buurmeisjes naar buiten komt. Als O. zijn behoeftes heeft gedaan gaan we weer naar binnen. 

Nu kunnen we meteen als Rick beneden komt onze koffies gaan halen. Rick wil Orion meestal liever uitlaten, zodat hij alvast wat van zijn stappen bijeen krijgt. Ik vind het ook wel leuk om af en toe te doen. 

Aangezien we zo vroeg zijn spelen we een tijdje Pokemon Go. Ik ben blij dat ik eindelijk een aantal taken kan volbrengen. Soms vind ik het spel wat saai worden, maar nu zijn er wat nieuwe dingen wat het weer leuker maakt.

Rick gaat aan het werk en ik doe mijn cardio. Als ik daarmee klaar ben hijs ik mijn Ruckzak op mijn rug en ga een stuk door de buurt lopen. Ik heb niet veel tijd, maar een half uur is ook wel genoeg. Het is zulk heerlijk weer, ik moet gewoon naar buiten. 

Zo'n schattig beeldje dit

Eenmaal weer binnen moet ik me haasten. Ik maak eerst het avondeten in de crockpot en neem dan mijn douche. Om elf uur heb ik een afspraak met Phuong bij Pro Nails 3.

Het duurt even voor ik de juiste kleur nagellak heb gevonden, maar ik ben blij met mijn keuze. Ik laat de nagellak op mijn tenen vervangen en zet de massagestoel aan, heerlijk! Daarna maakt Phuong mijn vingernagels ook weer mooi. 

Thuis tref ik Rick aan de lunch. Ik maak snel mijn salade en heb er een blikje haring in pepersaus bij. De schoonmaakploeg komt niet veel later en ik ga voor het huis zitten lezen. 

Rick heeft met een vriend afgesproken naar de Captain America film te gaan. Hij vertrekt tegen drieen naar de bioscoop. Ik besluit Vienna in te gaan en bij Whole Foods een Amazon bestelling terug te sturen. 

Daarna maak ik een wandeling en wat foto's, vooral van de vele windmolens bij de spa op Church Street. Ik tel er meer dan zestig! Iedere keer dat ik er langskom lijken er meer te zijn. 

De een zijn oude spul is de ander zijn kunst

Na de wandeling ga ik een tijdje op een bankje in het park genieten van de zon en mensen kijken. Via onze webcam zie ik dat de schoonmakers rond half vijf aan het vertrekken zijn en dan rijd ik terug. 

Mijn nagelversieringen zijn dit keer heel kleine kersenbloesems. Het is nog wat vroeg, maar zo kan ik er al iedere dag naar kijken. Het is iedere keer weer leuk mijn nagels te versieren. 

Als Rick thuiskomt scheppen we de bizon chili met zoete aardappelen, die ik heb gemaakt, in kommen. Het is werkelijk heerlijk! We doen er wat geraspte kaas en verse koriander op en smullen maar. 

En nu ga ik verder met Deal or No Deal Island, een competitie spel op een tropisch eiland. Het is erg spannend iedere keer. 

Over een gezellige lunch

Ook vandaag belooft een zonnige, lenteachtige dag te worden. Na ons ontbijt en Ricks douche rijden we naar Starbucks. Ondanks het drukke verkeer, waarschijnlijk omdat alle federale werknemers opeens in persoon naar kantoor moeten, navigeert Rick ons bekwaam naar het cafe.

De nitro brew is dit keer perfect bereid en ik kijk ernaar uit er na mijn sporten van te genieten. Sharon kon vandaag niet dus na mijn cardio doe ik de bovenlichaam en buikspieren krachttrainingsoefeningen van mijn app. 

Daarna nog even stretchen en ik geef mezelf een schouderklopje dat ik er de zelfdiscipline voor op heb gebracht. Ik heb namelijk een grondige hekel aan krachttraining. maar weet hoe belangrijk het is. 

Terwijl ik mijn koffie drink doe ik de nodige Duolingo lessen. Ik hoop mijn Duits genoeg opgehaald te hebben om in Zwitserland te converseren. Met Maria ging het vorig jaar redelijk en met de Duolingo lessen moet het nog beter gaan, hoop ik. 

Na onze maaltijd voor vanavond in de slow cooker gedaan te hebben ga ik terug naar het W&OD pad. Daar fotografeer ik meer krokusjes en ook twee voorbijgangers zijn heel blij ze te zien bloeien. We snakken allemaal naar kleur.De winterakonietjes en de toverhazelaar zijn net zo mooi om te fotograferen. 

Om twaalf uur heb ik met mijn Singaporese vriendin Karen afgesproken om hot pot te gaan eten. Ik rijd naar het Mosaic District en kom er tegelijkertijd met Karen aan. We krijgen dit keer een tafel aan het raam bij Urban Hot Pot en dat vinden we wel zo leuk. 

Zoals altijd bestel ik garnalen en vis en wat visballen als proteines. De groentes die we eten zijn spinazie, baby bok choy en crown daisy (shungiku), wat paddenstoelen zoals enoki er ook bij. Karen is dol op visnoedels en ik bestel de koolhydraatarme shirataki noedels. Het is weer gezellig en heerlijk!

Na het eten lopen we nog even rond in het Mosaic District. We zien dat Parc de Ville gesloten is. Online staat dat ze aan het renoveren zijn. Ik hoop dat dat zo is, want Rick en ik vinden dat een goed restaurant. 

Karen gaat nog naar Target, maar ik wil van het mooie weer gaan genieten. Thuis sleep ik een tuinstoel voor de garage en ga in de zon zitten. Dat is zelfs een beetje te warm. 

Nu ik een momentje heb bel ik mijn Canadese broer even. Hij heeft zondag een nieuwe knie gekregen en alles is goed gegaan. Hij heeft alleen nog een lange revalidatie voor de boeg. Zijn vriendin vertroetelt hem dus dat is fijn. Dan is het wel moeilijk om ver van elkaar te wonen, ik zou ook zo graag willen helpen. 

We puzzelen nog wat voor het avondeten en scheppen dan karbonaadjes met haricots verts in een champignons roomsaus over onze bloemkoolpuree. Het is opnieuw een smakelijk maal. Ik blijf lekkere koolhydraatarme recepten vinden en er is nog geen enkele niet in de smaak gevallen. 

De zon gaat steeds later onder, ook iets om vrolijk van te worden. Het voelt echt alsof de lange koude winter voorbij is. Toch steek ik de kaarsen nog aan en ga naar de nieuwste aflevering van Below Deck Downunder kijken. 

Over een heerlijke lenteachtige dag

Het is weer maandag en dat betekent vroeger opstaan. Dat is niet zo moeilijk, want het belooft een prachtige dag te worden en dat geeft me energie. Na mijn ontbijt doe ik wat cardio en dan gaan we onze koffies van Starbucks halen. 

Afwisselend op de plaats rennend en trappend op mijn mini elliptische machine en de Scoop krijg ik mijn cardio bij elkaar. Daarna is het een half uurtje hersens trainen met buitenlandse talen, terwijl ik geniet van de nitro brew. 

Dan doe ik mijn "ruck"zak in de auto en rijd naar Whole Foods. Vandaaruit kan ik op het W&OD pad gaan lopen. Dit keer loop ik in westelijke richting en kom langs het Vienna station. Het is heel fijn dat ze van de spoorlijn een voetgangers- en fietspad hebben gemaakt. 

Het is zo lekker qua temperatuur en de vogels zingen om me heen. Ik hoor ook een aantal spechten bezig, het is alsof de natuur langzaam ontwaakt. Bij de LOVE installatie stop ik even om foto's te maken, ook van het beekje dat langs het pad kabbelt.

Altijd handig, die Google lens, ik zal de besjes maar niet eten!

Dit was vast ooit een mooie bloem

Na bijna twee kilometer ronduit genieten bedenk ik me dat ik ook nog terug moet. Die vijf kilo op mijn rug begint steeds meer te wegen.  Eigenlijk had ik het plan maar een mijl te lopen en dan terug. Ik was ook even vergeten dat het pad terug langzaam omhoog gaat. 

De laatste meters zijn echt afzien en bij de auto ben ik blij het gewicht van mijn rug te halen. Ik voel me opeens heel licht. Het zet me wel aan het denken, want ik droeg voor mijn gewichtsverlies meer dan twee keer zoveel gewicht aan mijn lichaam mee. 

Voor ik mijn boodschappen ga doen loop ik nog even het tuintje naast Whole Foods binnen. Daar bloeit de toverhazelaar nu serieus en dan zie ik iets dat mijn hart doet zingen. Bloeiende krokusjes! Dat had ik niet verwacht na de koude winter, die we gehad hebben (hopelijk is het ergste achter de rug). 

Mijn lijstje bij Whole Foods is heel kort en net na twaalven ben ik weer thuis. Precies op tijd om onze avondmaaltijd in de slow cooker te maken. Het wordt een kipgerecht en ik moet zout en peper op de kip doen. 

Het dekseltje van de peper zat er alleen kennelijk niet goed op en de halve pot valt over de kip. Gelukkig had ik nog geen andere ingredienten toegevoegd en kan ik de peper overal af wassen. Dat had onze maaltijd compleet kunnen verpesten!

Mijn lunch bestaat weer uit een flinke salade met broccoli, champignons, paprika en wortel. Daarbij heb ik van Whole Foods grote garnalen gehaald. Ik vind het iedere middag weer smullen. Voorheen vond ik rauwe broccoli vreselijk, maar op deze manier vind ik het wel lekker. 

Het is inmiddels vijftien graden en ik sleep een stoel voor de garage. Daar kan ik in de luwte in de zon zitten. Wat is dat fijn na al die kou! Ik zit zo een uurtje te lezen en dan komt er wat bewolking. Als de zon weg is, is het net te koud en ik ga naar binnen.

Mijn nieuwe crossbody tas is gearriveerd en eindelijk is het een model dat me past. Ik heb er een aantal teruggestuurd. Sommigen waren net te klein, in anderen paste mijn telefoon niet. Nu is dat bij deze ook niet zo goed geregeld, maar het kan wel. 

Als Rick klaar is met werken gaan we puzzelen. Het is zo leuk om samen te doen. Deze spreekt ons duidelijk aan, want meer dan de helft is klaar. 

Het avondeten bestaat dus uit kip, die gelukkig niet te peperig smaakt, champignons en asperges met een romige kaassaus. Alweer een makkelijk maar zeer smakelijk maal. Na onze reis naar Zwitserland is de zomertijd hier ingegaan en kunnen we met mooi weer barbecuen (kan nu ook, maar Rick vindt het niet fijn in het donker). 

De actieve dag heeft me moe gemaakt en ik ga in mijn luie stoel liggen en Amerikaanse en Nederlandse programma's kijken tot het bedtijd is.