Over een heerlijke lenteachtige dag

Het is weer maandag en dat betekent vroeger opstaan. Dat is niet zo moeilijk, want het belooft een prachtige dag te worden en dat geeft me energie. Na mijn ontbijt doe ik wat cardio en dan gaan we onze koffies van Starbucks halen. 

Afwisselend op de plaats rennend en trappend op mijn mini elliptische machine en de Scoop krijg ik mijn cardio bij elkaar. Daarna is het een half uurtje hersens trainen met buitenlandse talen, terwijl ik geniet van de nitro brew. 

Dan doe ik mijn "ruck"zak in de auto en rijd naar Whole Foods. Vandaaruit kan ik op het W&OD pad gaan lopen. Dit keer loop ik in westelijke richting en kom langs het Vienna station. Het is heel fijn dat ze van de spoorlijn een voetgangers- en fietspad hebben gemaakt. 

Het is zo lekker qua temperatuur en de vogels zingen om me heen. Ik hoor ook een aantal spechten bezig, het is alsof de natuur langzaam ontwaakt. Bij de LOVE installatie stop ik even om foto's te maken, ook van het beekje dat langs het pad kabbelt.

Altijd handig, die Google lens, ik zal de besjes maar niet eten!

Dit was vast ooit een mooie bloem

Na bijna twee kilometer ronduit genieten bedenk ik me dat ik ook nog terug moet. Die vijf kilo op mijn rug begint steeds meer te wegen.  Eigenlijk had ik het plan maar een mijl te lopen en dan terug. Ik was ook even vergeten dat het pad terug langzaam omhoog gaat. 

De laatste meters zijn echt afzien en bij de auto ben ik blij het gewicht van mijn rug te halen. Ik voel me opeens heel licht. Het zet me wel aan het denken, want ik droeg voor mijn gewichtsverlies meer dan twee keer zoveel gewicht aan mijn lichaam mee. 

Voor ik mijn boodschappen ga doen loop ik nog even het tuintje naast Whole Foods binnen. Daar bloeit de toverhazelaar nu serieus en dan zie ik iets dat mijn hart doet zingen. Bloeiende krokusjes! Dat had ik niet verwacht na de koude winter, die we gehad hebben (hopelijk is het ergste achter de rug). 

Mijn lijstje bij Whole Foods is heel kort en net na twaalven ben ik weer thuis. Precies op tijd om onze avondmaaltijd in de slow cooker te maken. Het wordt een kipgerecht en ik moet zout en peper op de kip doen. 

Het dekseltje van de peper zat er alleen kennelijk niet goed op en de halve pot valt over de kip. Gelukkig had ik nog geen andere ingredienten toegevoegd en kan ik de peper overal af wassen. Dat had onze maaltijd compleet kunnen verpesten!

Mijn lunch bestaat weer uit een flinke salade met broccoli, champignons, paprika en wortel. Daarbij heb ik van Whole Foods grote garnalen gehaald. Ik vind het iedere middag weer smullen. Voorheen vond ik rauwe broccoli vreselijk, maar op deze manier vind ik het wel lekker. 

Het is inmiddels vijftien graden en ik sleep een stoel voor de garage. Daar kan ik in de luwte in de zon zitten. Wat is dat fijn na al die kou! Ik zit zo een uurtje te lezen en dan komt er wat bewolking. Als de zon weg is, is het net te koud en ik ga naar binnen.

Mijn nieuwe crossbody tas is gearriveerd en eindelijk is het een model dat me past. Ik heb er een aantal teruggestuurd. Sommigen waren net te klein, in anderen paste mijn telefoon niet. Nu is dat bij deze ook niet zo goed geregeld, maar het kan wel. 

Als Rick klaar is met werken gaan we puzzelen. Het is zo leuk om samen te doen. Deze spreekt ons duidelijk aan, want meer dan de helft is klaar. 

Het avondeten bestaat dus uit kip, die gelukkig niet te peperig smaakt, champignons en asperges met een romige kaassaus. Alweer een makkelijk maar zeer smakelijk maal. Na onze reis naar Zwitserland is de zomertijd hier ingegaan en kunnen we met mooi weer barbecuen (kan nu ook, maar Rick vindt het niet fijn in het donker). 

De actieve dag heeft me moe gemaakt en ik ga in mijn luie stoel liggen en Amerikaanse en Nederlandse programma's kijken tot het bedtijd is.