Over een nog koudere en gure vriesdag

De aanhoudende kou is slopend voor mijn fibromyalgie. Ik heb zelfs moeite met slapen vanwege de pijn en dat gebeurt bijna nooit. Toch voel ik me redelijk uitgerust als ik om tien voor half acht opsta. 

Zoals iedere ochtend heeft Rick de koffie al klaarstaan. Ik maak mijn lekkere bord vol paddenstoelen en meer. Ik las gisteren toevallig een artikel over hoeveel gezonde vitamines en mineralen de verschillende soorten paddenstoelen hebben. 

Terwijl ik eet komt het goudvinkje op een van onze voeders. Het is grappig dat onze zangvogels de primaire kleuren hebben. Er is geen groene of paarse of oranje vogel. Wel delen van de plumage, maar niet de hoofdkleur. 

Na mijn ontbijt en Ricks douche gaan we naar Starbucks. De nitro brew, die me wordt aangereikt, bestaat zo te zien enkel uit amandelmelk. Het moet geen latte zijn en ik vraag ze het opnieuw te maken. Dan is hij gelukkig wel goed en lekker. 

Voor ik naar Sharon ga heb ik nog een half uur tijd om wat cardio te doen. Mijn fotografiethema deze maand is "Feel Good Things" en ik geniet tijdens het trappen van het nieuwe elektronische fotolijstje waarop de foto's van afgelopen Kerst en nieuwere foto's van de kleintjes zich afwisselen. 

Sharons halve uur gaat weer snel en na afloop gebruikt ze haar verwarmde massageapparaat op mijn heupen en rug. Dat helpt altijd wel wat en hopelijk genoeg om vannacht wel goed te slapen. 

Na afloop rijd ik naar Whole Foods en trotseer de ijskoude wind even om wat foto's van de paar bloeiende planten te maken. Dan koop ik gerookte zalm voor mijn lunch en prosciutto en kaas als snack voor het happy hour met Christine en Chuck vanavond. 

Heel ongewoon is bijna de hele parkeerplaats leeg. Waarschijnlijk bleef men thuis vanwege de verwachte sneeuw, die enkel wat verdwaalde vlokjes werd. In de winkel valt me op dat er een heel aantal medewerkers bezig zijn de boodschappen van mensen, die online besteld hebben, te doen. 

Omdat ik toch wel even mijn zinnen wil verzetten besluit ik naar Southside Park te gaan. Daar kan ik dichtbij parkeren en in het bos valt de wind wel mee. Ik neem snel een aantal foto's en gebruik thuis mijn apps om ermee te spelen. Er zijn weer mooie verse kalkoenstaartzwammen, een dankbaar fotoonderwerp.

Zoveel kleuren op een eenvoudige boomstam

Op de terugweg moet ik even stoppen om langs stratenmakers te rijden. Ik vind dat altijd irritant, maar dan bedenk ik me dat die arme mannen en vrouwen in de ijskou moeten werken. Ik zit behaaglijk in mijn warme auto. Mijn ergernis verdwijnt meteen. 

Rick moet vroeg lunch eten en ik doe dat gezellig ook. Mijn bord vol rauwkost, gerookste zalm en een Wasa cracker met brie smaakt me zeer goed. 

 Om een uur gaat de deurbel en de tegelzetter staat voor de deur. De badkraan in onze badkamer lekt en hij moet een "deurtje" maken zodat de loodgieter er een nieuwe kraan in kan zetten. Zo dom dat dat bij het installeren van de badkamer niet is gedaan.

Orion moet tijdens de aanwezigheid van de tegelzetter in zijn bench en is het daar uiteraard niet mee eens. Hij blaft en blaft en de tegelzetter blijft maar tegen de hond praten, zucht. Na een uurtje is de rust gelukkig teruggekeerd. 

Inmiddels stormt het weer hard en de vuilnisbak, die Rick alvast buiten had gezet, wordt omgeblazen. Die is best zwaar dus we weten niet hoe we dat met het karton voor recycling gaan doen. Dat wordt natuurlijk door de hele buurt geblazen als we het vanavond buiten zetten. Dat moet morgenvroeg dan maar.

Mijn luie stoel zit heerlijk en ik speel voor het eerst in lange tijd Candy Crush Saga. Nou, dat is verslavend! Voor ik het weet loopt het tegen vijven en met moeite houd ik op met spelen. Het is tijd om ons klaar te maken voor happy hour. 

Dat wordt weer heel gezellig. We hebben veel gespreksstof zoals altijd. Het uur wordt dan ook bijna anderhalf uur en dan nemen we afscheid tot volgende week.

Rick gaat voor Grieks eten vanavond en ik laat mijn Genki yakitori bezorgen. En nu ga ik Met Het Mes op Tafel kijken, met dank aan Anja voor de tip.