Over lunch in Old Town Alexandria

Rick heeft vandaag vrij vanwege Presidents' Day. Eigenlijk is dat om de verjaardag van George Washington te vieren, maar later werd het ook Lincolns verjaardag en toen hebben ze er maar Presidents' Day van gemaakt.

We proberen vroeger op te staan en dat lukt redelijk, we zijn om acht uur beneden. We maken ontbijt en ik smul weer van mijn bord vol spinazie, paddenstoelen, ei en kaas. Ik bied Rick aan het ook voor hem te maken, maar hij houdt het liever bij zijn cereal.

Na het eten gaan we Vienna in voor onze koffies en om groentensap van Greenheart te kopen. De muurschildering met alle harten op hun buitenmuur stemt me altijd vrolijk. De Rustic Love organisatie, die tijdens de coronatijd door tieners werd opgericht, doet nog steeds veel goed werk. 

Het heeft vannacht hard gestormd en dat doet het nog. Er is vanochtend vroeg een enorme boom omgevallen uit de tuin van Mary Ellen en Phil, dwars over Marshall Rd waar ons plein aan ligt op de oprit van hun overburen Beth en Tim. Het is een wonder dat er niemand gewond is geraakt. 

Wij moeten dus omrijden, want niet alleen verspert de boom de weg er zijn ook elektriciteitsdraden gebroken. Het elektriciteitsbedrijf is gelukkig al bezig, want dat is levensgevaarlijk. 

Thuis doe ik mijn cardio en dan stelt Rick voor om naar Old Town Alexandria te gaan om te lunchen. Dat is altijd leuk en we rijden naar het 18e eeuwse stadje. We parkeren de auto in de Union Street garage en lopen dan via de gezellige King Street met veel restaurants naar The Warehouse een blok verderop. 

Het restaurant is gevestigd in een pand uit het begin van de 19e eeuw. De muren zijn behangen met karikaturen en tekeningen van klanten. Wij denken eerst dat het beroemde mensen zijn, maar dat lijkt niet het geval. 

Als voorafje delen we oesters in een wasabi sausje en die zijn erg lekker en een ongewone manier om oesters te serveren. Dan neemt Rick een grote kom met alligator stoofpot en ik een kop she-crab soep (een plaatselijke specialiteit) en een salade. Het is allemaal heerlijk bereid en lekker warm met deze kou. 

Na het eten lopen we door het oude stadje. We worden bijna weggeblazen, maar het is een lekkere frisse neus halen. Ik maak wat foto's van de oude historische huisjes onderweg. Als laatste lopen we een stuk langs de rivier. Daarna hebben we het echt koud en gaan terug naar de auto.

Een half uurtje later zijn we weer thuis en Rick stelt voor aan een puzzel te beginnen. We hebben er nog eentje liggen met de logo's van allerlei stranden. Dat is een fijn onderwerp om onze gedachten naartoe te laten gaan. We zijn een paar uur bezig met de randjes leggen en al wat verder gaan. Eens kijken hoe lang we over deze puzzel zullen doen. 

Zo gaat de middag snel en voor we het weten is het tijd om de quiches in de oven te doen. We hebben gisteren nog net de twee laatste korstloze broccoli en kaas quiches op de kop kunnen tikken. We eten er een frisse komkommersalade bij en het is altijd weer een lekker maal.

We hebben deze Presidents' Day gezellig samen besteed. Het zal weer wennen zijn dat Rick morgen weer aan het werk moet. We weten in ieder geval dat we ons niet zullen vervelen als hij eenmaal met pensioen gaat. Er is zoveel te doen in deze omgeving!