Over orchideeen

Rick heeft vannacht een mini thermometer in onze kamer gelegd om te zien hoe koud het wordt met de ramen open. Dat is tien graden wat me ergens nog meevalt, want het voelt alsof het om het vriespunt is. 

Na de ramen gesloten te hebben wacht ik even tot de verwarming zijn werk doet voor ik Rick naar beneden volg. Het is een mooie zonnige dag en het zal boven het vriespunt worden, maar met een keiharde wind. We zijn er dus nog niet, maar het weerbericht vanaf zondag ziet er warmer uit. 

Tijdens mijn ontbijt is "Corny", de eekhoorn, er weer. Ik noem hem zo omdat hij ons mais eten heerlijk vindt. Hij is er iedere ochtend en ik vind hem schattig. 

Direct na het ontbijt gaan we naar de Pan Am Center Starbucks voor onze koffies. Daarna ren ik op de plaats en trap op de mini elliptische machine en Scoop voor mijn cardio. 

Mijn Fitbit doet vreemd en varieert mijn totale stappen. Ik hoop maar dat hij niet kapot aan het gaan is, want ik vind de Versa 3 te fijn.

We wachten op de loodgieter, die om negen uur zou komen. Als hij er om half tien nog niet is belt Rick hem om te vragen wanneer we hem kunnen verwachten. Het blijkt dat de vorige klus langer duurt dan verwacht. Ik ga dus maar gauw douchen voor hij komt.

Lidl heeft zulke goed bloemen, mijn rozen staan er nog prachtig bij

Dat is maar goed ook, want het klusje dat volgens Rick slechts een kwartiertje zou duren blijkt meerdere uren in beslag te nemen. Ik doe mijn Duolingo lessen en maak dan mijn lunch. Dat is dezelfde als de afgelopen dagen, want die smaakt me goed. 

Na het eten zet Rick me af bij de metro. De trein komt er net aanrijden en zes minuten later vertrekken we naar de stad. Veertig minuten later stap ik uit bij het Federal Center SW station. Van daaruit is het zo'n tien minuten lopen naar de US Botanic Garden. 

Het is een mooi gebouw, maar er werken een aantal grote lafaards

Het is door de wind ontzettend koud en ik loop zo snel mogelijk. Maar dan zie ik een gezin op kaarten kijken en hoor ze het over de Reflecting Pool hebben. Ze zijn hier wel bij een Reflecting Pool, maar die van het Capitool.

Behalve ze te wijzen waar de bekende Reflecting Pool bij het Lincoln Memorial is (minstens drie kwartier lopen) raad ik ze ook aan om de rondleiding in het Capitool te gaan doen.

Het lukte ze niet die van hun congrespersoon te krijgen, maar je hebt geen reservering nodig voor de rondleiding met een gids. Dat wisten ze niet en ze zijn me zeer dankbaar voor de tip.

Na ze veel plezier gewenst te hebben loop ik de botanische tuin binnen. Hier is het heerlijk rustig en in de hoofdzaal vindt de jaarlijkse orchideeententoonstelling plaats.

Dit is een samenwerking tussen de botanische tuin en het Smithsonian instituut en is om het jaar in een museum of in de botanische tuin. 

Dit jaar is het dus hier. De orchideeen zijn natuurlijk prachtig, maar ik ben een beetje teleurgesteld over hoe ze tentoon zijn gesteld. Ze vallen een beetje weg tegen de rest van de vegetatie, die er permanent is.

Mijn telefooncamera maakt overuren, want ik vind het heerlijk om deze bloemen van dichtbij te fotograferen. Omdat het niet druk is heb ik vrije toegang. De enige andere aanwezigen zijn ook hier om foto's te maken. 

Na een tijdje loop ik door de andere tuinkamers, zoals medicinale planten, het regenwoud en de permanente orchideeen naar de toiletten. Daar staat bij iedere wastafel een orchideenplant, zo mooi. Ik zou willen dat ik groene vingers had, maar orchideeen overleven het bij mij niet lang, helaas. 

Als ik vind dat ik genoeg mooie foto's (en heel veel weggegooide) heb loop ik terug naar de metro. De lijnen hier zijn zo mooi, ik kan het niet laten die ook te fotograferen. Ik zou zo een hele metrostation serie kunnen maken. 

Rick komt net aanrijden als ik bij Vienna uitstap. Hij laat zien wat de loodgieter en tegelzetter allemaal voor elkaar hebben gekregen en dat is mooi. Hopelijk hebben we ze nu een tijdje niet nodig, want goedkoop is het allemaal niet. 

Voor het avondeten heb ik Rick zover om shabu shabu te gaan eten. Dat is een van mijn favoriete maaltijden, maar hij vindt het teveel gedoe. 

Bij California Shabu Shabu zitten we voor het eerst aan een lage tafel. We zijn het erover eens dat de hoge lekkerder zit, hier kunnen we onze knieen niet kwijt. 

Het eten is zoals altijd verrukkelijk. Rick neemt de biefstuk en garnalen en ik de zalm en garnalen. Mijn soep is tomaten-tonkatsu en die van Rick tonkatsu. 

We krijgen een bord met veel groente en maken een paar lekkere sausjes. Nu Rick aan het eten is geeft hij toe dat het toch wel heel lekker is. 

Thuis gaan de kaarsen en lichtjes aan en ik ga Met het Mes op Tafel kijken. Allemaal een heel fijn weekend gewenst!